منطقه شنگن
From Wikipedia, the free encyclopedia
حوزه شنگن یا منطقه شنگن (به انگلیسی: Schengen Area) به ۲۹ کشور اروپایی گفته میشود که قانون کنترل گذرنامه در بدو ورود را برای شهروندان این منطقه حذف کردهاند.[1] در مورد بینالملل نیز با گرفتن ویزا هرکدام از کشورهای این منطقه، میتوان به دیگر کشورها نیز بدون نیاز به ویزا تازه، سفر نمود. بعدها نام این منطقه به پیمان شنگن تغییر یافت. در حوزه شنگن، حرکت و مبادله هر نوع کالا، اطلاعات، پول و افراد، به شرط قانونی بودن، جایز و بدون هرگونه ملاحظات گمرکی خواهد بود. این پیماننامه در سال ۱۹۸۵ و بین پنج کشور اروپایی منعقد شد.[2] کرواسی از آغاز سال ۲۰۲۳ وارد حوزه شنگن شدهاست.[3] بلغارستان و رومانی در ۳۱ مارس ۲۰۲۴ به حوزه شینگن پیوستند و جدیدترین اعضا این پیمان شناخته شدند. البته فعلا تنها کنترل مرزهای هوایی و دریایی این دو کشور برداشته شده و کنترل مرزهای زمینی تا زمان موافقت سایر اعضا این پیمان همچنان پابرجا خواهد ماند.
شرح | محدوده تردد آزاد |
---|---|
تأسیس | ۱۹۹۵ |
اعضاء | |
سیاست | اتحادیه اروپا |
جمعیت | ۴۵۳٬۳۲۴٬۲۵۵ نفر |
گستردگی | ۴٬۵۹۵٬۱۳۱ کیلومتر مربع |
منطقه شینگن دارای بیش از ۴۵۰ میلیون نفر جمعیت و مساحت ۴٬۵۹۵٬۱۳۱ کیلومتر مربع (۱٬۷۷۴٬۱۹۰ مایل مربع) است. روزانه حدود ۱٫۷ میلیون نفر از مرزهای داخلی اروپا برای کار رفت و آمد میکنند و در برخی مناطق این افراد یک سوم نیروی کار را تشکیل میدهند. هر سال در مجموع ۱٫۳ میلیارد عبور از مرزهای شنگن وجود دارد. ۵۷ میلیون گذرگاه به دلیل حمل و نقل کالا از طریق جاده است که ارزش آن ۲٫۸ تریلیون یورو در سال است. کاهش هزینه تجارت به دلیل شینگن از ۰٫۴۲٪ تا ۱٫۵۹٪ بسته به جغرافیا، شرکای تجاری و سایر عوامل متغیر است. کشورهای خارج از منطقه شنگن نیز از این مزیت برخوردارند. کشورهای منطقه شنگن کنترل مرزی با کشورهای غیر شنگن را تقویت کردهاند.