معاویه دوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
معاویه دوم (به عربی: معاوية الثاني بن يزيد بن معاوية الأول بن أبي سفيان صخر بن حرب بن أمية بن عبد شمس بن عبد مناف الأموي القرشي) سومین خلیفه اموی و آخرین خلیفه سفیانی بود. مدت زمان حکومت او و زمان مرگش مشخص نیست، اما مشخص است که مدت کوتاهی در سال ۶۴ هجری حکومت کرده و در همان سال درگذشته است.[1]
اطلاعات اجمالی معاویه دوم, سومین خلیفه خلافت اموی ...
معاویه دوم | |||||
---|---|---|---|---|---|
سومین خلیفه خلافت اموی | |||||
خلافت | ۶۸۳ – ۶۸۴ م. | ||||
پیشین | یزید بن معاویه | ||||
جانشین | مروان بن حکم | ||||
زاده | ح. ۶۶۴ م. شام | ||||
درگذشته | ح. ۶۸۴ م. دمشق | ||||
| |||||
دودمان | امویان | ||||
پدر | یزید بن معاویه |
بستن
به عقیدهٔ وولکر پاپ، اسلامشناس، روایت منابع اسلامی از خلافت معاویه، فرزندش یزید و نوهاش معاویه بن یزید مبنای تاریخی ندارد، بلکه با تکیه بر مضمون «پدر ناعادل–پسر ظالم–نوهٔ ضعیف» که توصیف کتاب مقدس از سلطنت داوود (پدر)، سلیمان (پسر) و رحبعام (نوه) است، ساخته شده تا دخالت خدا در امور را نشان دهد.[2]