فهلویات
From Wikipedia, the free encyclopedia
فهلویات نامی است که بر دوبیتیهای سرودهشده به گویشهای کهن نواحی فهلَو (پهلَو) اطلاق میشود. مفرد آن فهلویه معرب صورت فارسی پهلوی است. بنا بر روایت ابن مقفع نواحی فهله شامل پنج ناحیهٔ اصفهان، ری، همدان، آذربایجان و ماهنهاوند یعنی سرزمین ماد را در بر میگرفتهاست. ابن خرداذبه پهلَو یا فهلَو را شامل ری، اصفهان، همدان، دینَوَر، نهاوند، مهرگانکذک، ماسَبَذان و قزوین دانستهاست. کاربرد فهله برای سرزمین ماد به اواخر دوران اشکانی میرسد.
نمونههایی از فهلویات که در متون فارسی آمده بیشتر به نواحی یاد شده منسوب است. بدین ترتیب فهلویات شامل اشعاری است که به گویشهای غربی، مرکزی و شمالی ایران سروده شدهاست.[1]