فریدریش پائولوس
From Wikipedia, the free encyclopedia
فریدریش ویلهلم ارنست پائولوس (به آلمانی: Friedrich Wilhelm Ernst Paulus) (۲۳ سپتامبر ۱۸۹۰ – ۱ فوریه ۱۹۵۷) نظامی بلندپایه و فیلدمارشال آلمانی در دوره رایش سوم بود که در جریان اوایل جنگ جهانی دوم غالباً در جایگاههای ستادی خدمت کرد.
فریدریش پائولوس | |
---|---|
زاده | ۲۳ سپتامبر ۱۸۹۰ گوکساگن، هسه، امپراتوری آلمان |
درگذشته | ۱ فوریهٔ ۱۹۵۷ (۶۶ سال) درسدن، آلمان شرقی |
وفاداری | امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸) جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳) رایش سوم (تا ۱۹۴۳) آلمان شرقی |
شاخه نظامی | نیروی زمینی |
سالهای خدمت | ۱۹۴۳–۱۹۱۰ |
درجه | فیلدمارشال |
فرماندهی | ارتش ششم |
جنگها و عملیاتها | |
نشانها | صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگهای بلوط |
پائولوس عموماً برای فرماندهی ارتش ششم در نبرد استالینگراد شناخته میشود. نیروهای او در پی عملیات اورانوس توسط ارتش سرخ در داخل این شهر به محاصره افتادند. تلاش فیلدمارشال اریش فن مانشتاین، فرمانده ارتش چهارم زرهی بدون همکاری نیروهای پائولوس، برای شکست محاصره از بیرون به جایی نرسید. در پی اتمام ذخایر سوخت، غذا و مهمات، پائولوس برخلاف دستور صریح هیتلر مبنی بر ادامه نبرد، خود و بیش از ۱۰۰ هزار نفر دیگر را تسلیم دشمن کرد. هیتلر، یک روز پیش از تسلیم ارتش ششم، پائولوس را به درجه فیلدمارشالی ترفیع داده بود تا او را تشویق به ادامه مبارزه یا خودکشی کند.[1] با توجه به درجه بالا، در اسارت با پائولوس با احترام بیشتری برخورد شد. پائولوس بعدها به یک منتقد حاکمیت ناسیونال سوسیالیست بدل شد و به جنبشی موسوم به «کمیته ملی برای یک آلمان آزاد» که از طرف شوروی پشتیبانی میشد، پیوست. او سال ۱۹۵۳ به آلمان شرقی بازگشت و ۴ سال بعد در درسدن درگذشت.