مورد آبی
From Wikipedia, the free encyclopedia
مورد آبی (به آلمانی: Fall Blau) اسم رمز طرح ورماخت، نیروهای مسلح آلمان، برای تهاجم راهبردی تابستانه در سال ۱۹۴۲ در اراضی جنوبی شوروی در جریان جنگ جهانی دوم بود. این عملیات به عنوان دنباله عملیات بارباروسا، هدف تسخیر میدانهای نفتی قفقاز به منظور تأمین نیاز حیاتی آلمان به این ماده و همچنین دریغ آن از دشمن را دنبال میکرد.
مورد آبی | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جبهه شرقی جنگ جهانی دوم | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
اتحاد جماهیر شوروی | |||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
قوا | |||||||
|
| ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
بیش از ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ نفر[3] |
پس از ناکامی عملیات بارباروسا در نیمه دوم سال ۱۹۴۱ در شکست شوروی و سرنگون کردن حاکمیت آن، رهبران آلمان که یک جنگ فرسایشی دو جبههای طولانی در مقابل خود میدیدند، تصمیم به متمرکز ساختن توان خود بر قسمت جنوبی خط مقدم گرفتند تا از طریق گذر از ناحیه رودهای دن و ولگا خود را به منابع نفتی شوروی در قفقاز برسانند. آلمان که با کمبود سوخت برای نیروهای موتوریزه و صنعت خود مواجه بود، از این طریق میتوانست ابزار و امکان لازم برای ادامه جنگ در بلندمدت را کسب کند. بدین منظور یک طرح عملیاتی در قالب چهار مرحله تنظیم و از روز ۲۸ ژوئن سال۱۹۴۲ اجرا شد. آلمانیها در همراهی با متحدان خود در نیروهای محور در ابتدا موفقیتهای عمدهای کسب کردند و توانستند در عرض حدود یک ماه با گذر از رود دون خود را به شمال قفقاز و جهت محافظت از جناح شرقی و شمالی خود، به شهر استالینگراد در کرانه رود ولگا برسانند. دفاع شوروی با تصور اشتباه قرار گرفتن تهاجم تابستانه آلمان بر ناحیه مسکو، فرو پاشید و نتوانست جلوی پیشروی دشمن را بگیرد. آلمانیها در این موقعیت نیروهای خود را به دو قسمت کردند. بخشی از نیروها در قالب گروه ارتش آ راه جنوب و میدانهای نفتی قفقاز را پیش گرفت درحالیکه بخش دیگر در قالب گروه ارتش ب موظف به تسخیر استالینگراد شد. با تهاجم ارتش ششم ورماخت نبرد شهری بر سر استالینگراد از میانه ماه سپتامبر درگرفت. با مقاومت شدید مدافعان، هر دو طرف در یک درگیری کشدار متحمل تلفات و خسارات سنگینی شدند و آسیب جدی به ابنیه شهر وارد آمد. با این حال آلمانیها توانستند بر بیشتر استالینگراد مسلط شوند.
به هر صورت پیشروی عمیق در اراضی دشمن تا این زمان خطوط تدارکاتی آلمانیها را بیش از حد کشیده و مشکلات فراوانی برای آنها ایجاد کرده بود. در این حال شوروی با بسیج نیروها و انتقال یگانهای خود از سایر قسمتها، از ماه نوامبر سال ۱۹۴۲ دست به اجرای یک ضد حمله گسترده در ناحیه استالینگراد، موسوم به عملیات اورانوس زد. ارتش سرخ توانست با در هم کوبیدن جناحین نیروهای آلمانی که توسط متحدان آنها محافظت میشد، ارتش ششم ورماخت را با نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر درون استالینگراد به محاصره بیندازد. در پی این حوادث مابقی نیروهای آلمانی که رو به جنوب میرفتند، در پی پدیداری خطر قطع شدن مسیر پشت سرشان، وادار به عقبنشینی از شمال قفقاز شدند.