عراق عجم
نام ناحیهای تاریخی در مرکز ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
عَراق عَجم نام تاریخی ناحیهای در مرکز ایران است که از غرب به کوههای زاگرس، از شرق به کویر و از شمال به کوههای البرز منتهی میشود. اصفهان، شهر ری، یزد، نائین، اراک، قزوین و قم از شهرهای عمدهٔ این ناحیه بودهاند. و سبک عراقی در شعر فارسی منسوب به این ناحیه است. در کتاب اسناد نام خلیج فارس در مبحث نامهای سرزمین ایران آمدهاست که در دورههای تاریخی پیش از اسلام ایران مرکزی را ایراکستان میگفتند، برخی نیز این منطقه را اَراک نامگذاری کردهاند و آن را کوچکشدهٔ واژهٔ ایران میدانستند؛ بهمعنی ایران کوچک. جغرافیدانان و نویسندگان مسلمان، این کلمه را معرب نموده و بر اساس قواعد معربسازی، ک را به ق تبدیل و آن را اَراق و عَراق ثبت کردند و دشتهای منطقهٔ غرب زاگرس را که منطبق با سرزمین صاف (فلات) عراق (به غیر از کردستان) را ""عَراق عَرب"" نام نهادند که منطبق با منطقه بابیلون دوران باستان است. هنگامی که آریاییها از سرمای شمال روسیه (سیبری) به سرزمین ایران کوچ کردند، یکی از اقوام آنها به نام قوم ماد که قویترین قوم آریایی بود در نواحی غربی ایران کنونی ساکن شدند. این قوم، جنگاور و دامپرور بودند و سرزمین تازه را که سرسبز و گرم بود بهشت رؤیایی خود یافتند. بعدها قوم ماد، پادشاهی ماد یا ماه را در باختر ایران بنا کرد کشور ماد یا ماه از ناحیهای شامل اراک، ری و اصفهان کنونی تشکیل میشد که به این منطقه بعدها ایالت کوهستانی یا جبال و بعد از آن عَراق عَجم گفتند.[1]