ردهای از طنابداران From Wikipedia, the free encyclopedia
پَرَنده یا مُرغ[1] به جانوران مهرهداری گفته میشود که بدنی پوشیده از پر دارند، خونگرم اند، بال دارند، بر روی دوپا راه میروند و تخم میگذارند. بیشتر پرندگان توانایی پرواز دارند. تا کنون حدود ۱۱٬۰۰۰ گونه پرنده در سراسر جهان شناسایی شدهاست
پرندگان | |
---|---|
گوناگونی پرندگان | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
زیرشاخه: | مهرهداران |
فروشاخه: | آروارهداران "Gnathostomata" |
بالارده: | چهاراندامان Tetrapoda |
(طبقهبندینشده): | خزندهچهرگان Sauropsida |
رده: | پرندگان (Aves) (لینه، ۱۷۵۸) |
زیرردهها | |
و به متن رجوع کنید. |
بیشتر پرندگان برای پرواز سازش یافتهاند. شکل آنها چنان است که مقاومت هوا را در هنگام پرواز کم میکند. افزون بر این، پرندگان پروازی نسبت به جثهای که دارند سبک اند. سبکی آنها تا حدی به جهت آن است که بیشتر استخوانهای آنها توخالی است. علاوه بر این، کیسههای هوادار کوچک در همه جای بدن خود دارند؛ کیسههای هوادار مانند بالنهای کوچک کار میکنند. پرهای بال و دم پرندگان کمک خوبی برای پرواز آنها است. ماهیچههای نیرومند بالها نیز در پرواز به آنها یاری میکند. پرندگان مانند پستانداران خونگرم بوده و بدن آنها حتی از بدن انسان گرمتر است. بدن برخی از پرندگان دمای در حدود ۴۵ درجه دارد.[2]
همهٔ گونههای پرندگان تخم میگذارند. بیشتر پرندگان برای تخمهای خود لانه میسازند. تخم پرندگان چند روزی باید گرم نگاه داشته شود تا جوجه در آن تشکیل شود. بیشتر پرندگان با خوابیدن روی تخم، آن را گرم نگه میدارند. در بسیاری از پرندگان پدر و مادر به نوبت روی تخمها میخوابند. در بعضی دیگر تنها مادر روی تخم میخوابد و فقط برای تهیه خوراک لانه را ترک میکند. در سرزمینهای گرم چند نوع از پرندگان تخمهای خود را در آفتاب قرار میدهند تا جوجهها به عمل آیند. بعضی از جوجهها پس از خروج از تخم برهنهاند، مانند جوجه سینهسرخ و گنجشک. این جوجهها ناتوان نیز هستند. بعضی دیگر از کُرک پوشیدهاند؛ مانند جوجههای مرغ و مرغابی و میتوانند به محض خروج از تخم راه رفته و بهطور مستقل تغذیه کنند.[2]
غذای پرندگان گوناگون متفاوت است و گاه از روی نوک آنها میتوان نوع تغذیه آنها را حدس زد. منقار برخی پرندگان کوتاه و مخروطی است و برای شکافتن دانه مناسب است. پرندگان شکاری، منقاری تیز و خمیده داشته که برای دریدن طعمه مناسب است. مگسمرغ نوک دراز و باریکی دارد که برای مکیدن شهد گلها مناسب است. منقار پلیکان بسیار بزرگ است و سبد خوبی برای جا دادن ماهیها. هیچ پرندهای از هر نوع که باشد دندان ندارد و غذا را در سنگدان خود آسیا میکند.[2]
پرندگان برای انسان سود بسیار دارند. حشرات زیانآور، موش، دانههای گیاهان هرز، و جانوران مرده را میخورند. بخشی از غذای ما از پرندگان است. کبوتر نامهبر در دورانهای تاریخی برای فرستادن پیام به کار میرفت. مرغ ماهیخوار ممکن است برای کمک به ماهیگیران آموخته شود. باز، نیز ممکن است برای کمک به شکارچیان آموخته شود.[2]
پرندگان آوازخوان و طوطیسانان بیشتر به عنوان حیوان خانگی کاربرد دارند. کاربرد دیگر پرندگان در تهیهٔ کود مرغی است. پرندگان در فرهنگ، مذهب، شعر و موسیقی انسانها وارد گشتهاند و به زندگی ما پیوند خوردهاند. در نتیجهٔ رفتارهای انسانها از سدهٔ ۱۷ میلادی به این سو ۱۲۰ تا ۱۳۰ گونه از پرندهها منقرض شدهاند و صدها گونه هم پیش از سدهٔ ۱۷ از دست رفته بودند. امروزه با وجود آنکه تلاشهایی در زمینهٔ نگهداری و حمایت از پرندگان صورت گرفته با این حال ۱٬۲۰۰ گونه از آنها همچنان رو به انقراضاند.
پرندگان پرتنوعترین نوع مهرهداران چهاراندامیاند و از قطب شمال تا قطب جنوب میتوان گونههایی از پرندگان را پیدا کرد. کوچکترین گونهٔ زنده از پرندهها، مرغ پرزنبوری با طول ۵ سانتیمتر و بزرگترین آنها شترمرغ با بزرگی ۲٫۷۵ متر است. فسیلها گواه آن هستند که منشأ پرندگان به دایناسورهای دوپا و نزدیک به ۱۶۰ میلیون سال پیش، در دوران ژوراسیک بازمیگردد. دیرینشناسان بر این باورند که پرندگان تنها گروه دایناسورها هستند که از رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن در ۶۵٫۵ میلیون سال پیش، جان سالم به در بردهاند.
قلب پرندگان چهارحفرهای و خم آئورت به سمت راست است. استخوانهای سر به هم جوشخورده و در استخوان پسسری تنها یک (مهره -مفصل) دارند. در این مهرهداران ۹ کیسه هوایی متصل به ششها وجود دارد، استخوانها برای کاهش وزن پرندگان تو خالی و سبک هستند و چشمها بزرگ است و حس بینایی قویترین حس آنها است.
تنها پرنده ای که زبان ندارد پلیکان است
امروزه پرندگان با این ویژگیها شناخته میشوند: منقار و بدنی پوشیده از پر دارند، دندان ندارند، تخمهایی با پوستهٔ سخت میگذارند، سوختوساز بالا، قلب چهارحفرهای، استخوانبندی نیرومند و همزمان سبکی دارند. امروزه تمامی پرندگان زنده دو بال دارند، تنها استثنای این مطلب پرندهای با نام موآ از زلاندنو است که هماکنون منقرض شده. در پرندگان زائدههای حرکتی پشتی برای راه رفتن، نشستن یا شنا کردن سازگاری یافتهاست و زائدههای حرکتی جلویی به صورت بال تغییر شکل یافته. به این ترتیب بال یک عضو پیشرفته و تکامل یافتهاست و به بیشتر پرندگان توان پرواز میدهد. بیتیغهها، پنگوئنها و گونههای انگشت شماری از پرندگان توان پرواز ندارند. دستگاه گوارش و دستگاه تنفسی پرندگان بسیار ویژهاست و به خوبی به نیازهای آنها برای پرواز پاسخ میدهد. برخی پرندگان مانند کلاغها و طوطیها در میان باهوشترین گونههای جانوران جای میگیرند. دیده شده که برخی پرندگان توان ساخت و کاربرد ابزارها را دارند. همچنین بسیاری از گونههایی که زندگی اجتماعی دارند آشکارا دانش خود را در اختیار نسلهای بعد قرار میدهند.
گونههای زیادی از پرندگان سالانه مهاجرتهای طولانی دارند و بسیاری هم به جای مهاجرت طولانی، جابجاییهای کوتاه دارند. بسیاری پرندگان موجوداتی اجتماعی بوده و با همدیگر از راه نشانهها، صداها، آوازها، شرکت در رفتارهای اجتماعی، شکار، جنگ و مبارزه و یورش دسته جمعی به دیگر جانوران (معمولاً برای حفاظت از خود) با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند. پرندگان پس از تخمگذاری، تخم را در لانه نگهداری میکنند و بر روی آن میخوابند. بسیاری از جوجهها پس از آنکه از تخم بیرون آمدند باید مدت طولانی مورد حمایت و سرپرستی پدر و مادر خود باشند. پرندگان در کنار پستانداران از تکاملیافتهترین جانوران میباشند.
نخستین طبقهبندی علمی جانداران را فرانسیس ویلبی و جان ری در سال ۱۶۷۶ در کتاب Ornithologiae خود انجام دادند.[3] در سال ۱۷۵۸ کارل لینه این کار را ویرایش کرد تا یک نظام آرایهشناسی از آن بهدست آورد، این نظام هماکنون مورد استفادهاست.[4] طبقهبندی مورد نظر لینه، ردهٔ فیلوژنتیک پرندگان را در کلاد دایناسورهای دوپا جای میدهد.[5]
پرندگان (Aves) و گروه خواهرش، کلاد تمساحسانان، شامل تنها اعضای باقیمانده از کلاد شاهخزندگان هستند. در دهه ۱۹۹۰، پرندگان اغلب از دیدگاه تبارزایشی معرف همهٔ بازماندگان نزدیکترین نیای مشترک پرندههای امروزین و کهنبالان (Archaeopterygidae) شمرده میشد. با این حال تعریفی قدیمیتر از ژاک گوتیه طرفداران زیادی از جمله بسیاری از دانشمندان هوادار سامانه فیلوکد در سده ۲۱ میلادی یافت. گوتیه مرغان را تنها شامل گروههای نوین پرندهها، گروه تاجی، دانست. چنین چیزی به معنای کنار گذاشتن بیشتر گروههای شناخته شده از سنگوارهها، و قرار دادن آنها در کلاد Avialae بود.[6] یکی از دلایل او برای انجام چنین کاری دوری از ابهامات مربوط به جایگذاری کهنبال در رابطه با جانورانی بود که پیشتر و به صورت سنتی، دایناسورهای دوپا بهشمار میرفتند.
گوتیه چهار روشی را که میتوان با آنها «مرغان» را تعریف کرد مشخص ساخت. این روشها در عین حال میتوانند با هم در تناقض بیفتند. او برای حل مشکل، پیشنهاد داد که عبارت مرغان تنها برای گروه تاجی به کار گرفته شود (شماره ۴ در پایین). او دیگر نامها را برای گروههای باقیمانده برگزید:
بر پایه تعریف چهارم، کهنبال یک Avialae بهشمار میرود و نه عضوی از مرغان. پیشنهادهای گوتیه از سوی بسیاری دانشمندان در رشتههای دیرینشناسی و فرگشت پرندگان مورد قبول واقع شدند، ولی تعاریف دقیق برای واژگان به کار برده شده در نوشتههای علمی که به این گروه از جانوران اشاره دارند همه یکی نیستند. بسیاری از پژوهشگران Avialae را نیز با عنوان «پرنده» در جلوی نامشان خطاب قرار میدهند، اگرچه این کلاد برای دربرگرفتن محتوای سنگوارهای سنتی مرغان پیشنهاد شدهاست.[7]
بیشتر پژوهشگران Avialae را کلادی شاخهبنیان تعریف میکنند، اگرچه تعریفها با هم تفاوت دارند. بعضی نیز تعریفی چون «همهٔ دوپایانی که نزدیکتر به پرندهها هستند تا دینونیکوس» را ارائه دادهاند.[8][9] Avialae همچنین گاه به صورت کلادی ناریختبنیان تعریف میشود. گوتیه خود در سال ۲۰۰۱ بازتعریفی ارائه داد که بر پایه آن Avialae شامل همهٔ دایناسورهایی میشود که دارای بالهای پرداری بودند که برای پرواز جهشی از آنها بهره میگرفتند، و همهٔ دیگر بازماندگانشان.[10][11]
| ||||||||||||||||||||||||||||||
کلادنمایی از جایگاه پرندگان بر پایه پژوهشهای فیلوژنتیک گودفروآ و همکاران.[7] |
بر پایه شواهد سنگوارهای و زیستی، بیشتر دانشمندان موافق این نظر هستند که پرندگان زیرگروهی ویژه از دایناسورهای دوپا هستند.[12] بهطور خاص، آنها اعضای دستقاپان هستند؛ گروهی از ددپایان که شامل دوندهخزندگان و خاگدزدان و دیگران است.[13] با کشف دوپاهای ناپرنده که با پرندگان ارتباط دارند، تمایز آشکار پیشین میان ناپرندگان و پرندگان نامشخص و مبهم است. اکتشافات تازه در استان لیائونینگ در شمال شرقی چین نشان دادهاند که چندین گونه دایناسورهای دوپا دارای پر بودهاند (دایناسور پردار).[14]
دیدگاه مورد اجماع در میان پرندهشناسان معاصر این است که پرندگان راستین، یا اعضای کلاد Avialae، نزدیکترین خویشاوندان دوندهخزندگان و ترودونتیدسها هستند.[15] اینها به همراه هم گروهی به نام پیراپرندگان را تشکیل میدهند. بعضی از اعضای پایهای این گروه، همچون ریزدزد، دارای ویژگیهایی بودند که آنان را قادر به پرواز یا هواپری میکرد. پایهایترین Deinonychosaurها بسیار کوچک بودند. چنین حقیقتی از احتمال اینکه نیای همهٔ پیراپرندگان میتوانستهاست درختزی باشد یا هواپری کند، پشتیبانی میکند.[16][17] برخلاف کهنبال و دایناسورهای پردار غیرپرنده که مشخصاً گوشتخوار بودند، پژوهشهای تازه پیشنهاد دادهاند که نخستین پرندگان احتمالاً گیاهخوار بودهاند.[18]
گونهٔ کهنبال از گذشته به عنوان یکی از گونههای انتقالی شناختهشده در رابطه با پرندگان شناخته میشد و از جمله شواهد تاییدکنندهٔ فرگشت در سده ۱۹ میلادی عنوان میگشت. کهنبال نخستین سنگوارهای بود که مشخصا ویژگیهای موجود در خزندگان چون دندان، ناخنهای پنجه دار و دمی بلند و مشابه سوسمارها، در کنار بالهای پروازی همانند آنچه که در پرندگان امروزین وجود دارد، داشت. با آن که اینگونه به عنوان نیای پرندگان امروزین شناخته نمیشود، اما تصور بر این است که خویشاوندی و ارتباط نزدیکی با نیای حقیقی داشتهاست.[19]
اختلاف نظرهای آغازین بر روی خاستگاه پرندگان شامل این میشد که آیا پرندگان از دایناسورها فرگشت یافتند یا از شاهخزندگان اولیه. در گروه هواداران خاستگاه دایناسوری، اختلاف نظر بر روی این مسئله وجود داشت که کدام یک از پرندهکفلان یا ددپایان، نیاکان احتمالی پرندگان بودهاند.[20] اگرچه دایناسورهای پرندهکفل در داشتن ساختار کفلی یکسان با پرندگان نوین اشتراک داشتند، اما باور بر این است که پرندگان از دایناسورهای خزندهکفل فرگشت پیدا کردند و به همین دلیل ساختار کفل آنها مستقل از پرندهکفلان فرگشت یافت.[21] در حقیقت، گروه سومی نیز از دایناسورهای با چنین ساختار کفلی یکسانی وجود داشتند که داسخزندگان نامیده میشوند.
با این حال گروه کوچکی از دانشمندان نیز، همچون آلن فدوچیا دیرینپرندهشناس دانشگاه کارولینای شمالی، مخالف باور غالب بوده و عقیده دارد که پرندگان دایناسور نیستند، بلکه از خزندگان آغازینی چون درازپولک فرگشت یافتهاند.[22][23]
Aves |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
کلادنمای رابطه میان پرندگان نوین بر پایه پژوهشهای کیمبال و همکاران (۲۰۱۳)،[24] و یوری و همکاران (۲۰۱۳)[25] |
برای شناسایی هرچه بهتر موجودات لازم است که آنها را در دستههایی طبقهبندی نمود. بزرگترین مشکل ردهبندی پرندگان یکسان بودن ساختار بدنی آنها با یکدیگر است. به عبارت دیگر تحول و تغییراتی را که در جانوران دیگر به ویژه در پستانداران (با وجودی که تعداد گونههای آنها نصف گونههای پرندگان است) میتوان مشاهده کرد، در پرندگان چندان قابل مشاهده نیست. از طرف دیگر مطالعات مربوط به آناتومی مقایسهای یا در سطحی نسبتاً ابتدایی بوده تنها در سالهای اخیر گامهای مؤثری در جهت شناخت علمیتر عادات و رفتار پرندگان برداشته شدهاست؛ و در همین راستا تغییرات فراوانی در نامگذاری و شیوههای ردهبندی داده شدهاست.
برای ردهبندی پرندگان از تغییرات ظاهری موجود در سیستمهای استخوانی و ماهیچههای آنها استفاده میشود. برخی از دانشمندان هم سعی دارند از روی میزان پروتئین موجود در تخم پرندگان یا از روی عادات و رفتاری که بین پرندگان مشترک است، روابطی برای ردهبندی آنان پیدا کنند. کارشناسان ردهبندی در مورد نحوه فرگشت پرندگان در طول حیات آنها در کره زمین، سازگاری آنها با شرایط متفاوت اقلیمی و جغرافیایی، و نیز شرایطی که در آن طبیعت بر روی اندامهای مختلف پرندگان تأثیر گذاشته و آنهایی را که قابلیت سازگاری داشتهاند بحث بسیاری کردهاند. در حال حاضر بهترین شیوه برای مشخص کردن جایگاه و ردهبندی پرندگان تعیین تغییرات و وضعیت دیانآ در پرنده علاوه بر چگونگی شکل ظاهر و ویژگیهای بومشناختی آنهاست. بحث ردهبندی پرندگان از موارد بسیار با اهمیت در مطالعه پرندگان است و در سالهای اخیر بر روی آن مطالعات فراوانی صورت گرفتهاست.
کتاب فیلوژنی و ردهبندی پرندگان (۱۹۹۰) اثر سیبلی و آلکیست[26] پژوهشی مهم در زمینه ردهبندی پرندگان بهشمار میآید که اگرچه پس از انتشار مورد چندین بازبینی قرار گرفت، اما شواهد نشان میدهند که ردهبندی کلی صورت گرفته توسط آنان دقیق و پذیرفتنی است. دانشمندان اما بر روی پیوند و خویشاوندی راستههای پرندگان با هم اختلاف نظر دارند و اجماعی قوی در این رابطه دیده نمیشود. با این حال شواهد سنگوارهای یافت شده در طی زمان به روشنتر شدن تصویر فرگشت این جانوران کمک کردهاند.
فهرست زیر شامل همهٔ راستههای موجود در زیرردهٔ نومرغان، یا پرندگان نوین، است. این فهرست بر پایه طبقهبندیهای مرسوم تنظیم شده و توسط طبقهبندی سیبلی–مونرو مورد بازبینی قرار گرفتهاست. فهرست پرندگان اطلاعات مختصر بیشتری دربارهٔ این راستهها و تیرههای عضوشان به دست میدهد.
با این حال، این فهرست نیز جایگزینهای خود را دارد و به تازگی فهرست جدیدی با نام ردهبندی سیبلی–آلکوئیست که بر پایه پژوهشهای مولکولی است هواداران بسیاری پیدا کردهاست.[27]
پرندگان از جمله گروههایی از جانوران هستند که در تقریباً همهٔ مناطق خشکی در جهان و نیز درون اقیانوسها یافت میشوند. در دورترین نقطهٔ جنوبی، کبوتردریایی برفی در گروههایی در ۴۴۰ کیلومتری درون خاک جنوبگان تخمگذاری میکند.[28] بیشترین تنوع پرندگان در جهان در مناطق گرمسیری است. پیشتر گمان میرفت که چنین تنوعی برآمده از میزان بیشتر گونهزایی در مناطق گرمسیر است، ولی پژوهشهای جدید نشان دادهاند که میزان گونهزایی در مناطق دورتر از استوا بیشتر است، اما میزان انقراض گونهای نیز در آن مناطق بیشتر از مناطق گرمسیر است.[29] بعضی گونههای پرندگان برای زندگی همیشگی بر روی آب اقیانوسها تطابق یافتهاند. پرندگانی چون مرغان طوفان همهٔ عمر را بر روی آب سپری میکنند و تنها برای تخمگذاری به کرانهها میآیند.
به نظر میرسد که میتوان تیرههای پرندگان را بر پایه خاستگاه جغرافیاییشان به قلمرو زیستی زمین نسبت داد: قلمرو همهگرمسیری (پانتروپیکال)، همهشمالگانی (هولوآرکتیک)، بخش آمریکایی که قلمرو نوگرمسیری را تشکیل میدهد و قلمرو دیرینهقطبی و گروهی که از پرندگان به شدت کوچرو تشکیل یافتهاند.
جدا شدن قارهها از هم نقش مهمی در بومیشدن تیرههای بسیار داشت؛ برای نمونه مگسمرغان در قاره آمریکا حضور ندارند و Dromaius نیز در استرالیا یافت نمیشود. بخش استرالیایی گسترهٔ پرندگان، همانند پستانداران ویژهاش، بیشترین میزان بومزادی را داراست.[30]
اندامها و ساختمان بدن پرندگان برای آسانتر کردن فرایند پرواز به گونهای نامعمول و البته ویژه با شرایط سازگاری یافته و مطابق نیازهای آنها شده که این انعطافپذیری در دیگر مهرهداران دیده نمیشود و آنها از این ویژگی در این سطح بیبهرهاند.
در مقایسه با دیگر مهرهداران، ساختار بدنی پرندگان دارای ویژگیهای نامتعارفی است که به واسطه نیاز آنها به پرواز پدید آمدهاند. اسکلت آنها از استخوانهایی بسیار سبک ساخته شدهاست. آنها حفرهها و فضای خالی زیادی (معروف به حفرههای هوا) در بدنشان دارند که این فضاها به دلیل ارتباط با دستگاه تنفسیشان از هوا پُر شدهاند.[31] کاسهٔ سر در پرندگان بالغ یکپارچهاست و هیچ درز جمجمهای در آن وجود ندارد.[32] دو کاسه چشم آنها بزرگ هستند و توسط یک دیواره استخوانی از هم جدا شدهاند. ستون مهرههای آنها دارای ناحیههای مهرههای گردنی، سینهای، کمری، و دمی است که از میان آنها مهرههای گردنی تعداد بسیار متغیری دارند و به ویژه انعطافپذیرند، ولی امکان حرکت در مهرههای سینهای کاهش مییابد.[33] اندک مهرههای انتهایی به لگن خاصره متصل شدهاند تا پیوستهخاج را تشکیل دهند. دندهها صاف هستند و جناغ چرخش پیدا کرده تا ماهیچههای پرواز، به استثنای پرندگان بیپرواز، بدان بچسبند. پاهای جلویی (دستها) تبدیل به بال شدهاند.[34]
همانند خزندگان، کلیه پرندگان فضولات نیتروژنی را از رگهای خونی آنها جمعآوری کرده و به جای اوره و آمونیاک، آن را به صورت اسید اوریک از راه میزنای به روده میفرستد. پرندگان فاقد کیسه ادراری یا خروجی ویژه برای ادرار هستند و اسید اوریک به همراه مدفوع به شکل فضولاتی نیمهجامد به بیرون فرستاده میشود.[35][36][37] با این حال پرندگانی چون hummingbirds میتوانند بیشتر فضولات نیتروژنی خود را به شکل آمونیاک بیرون بفرستند.[38] آنها همچنین همانند پستانداران، به جای کراتینین، کراتین دفع میکنند.[32] این ماده به همراه خروجی رودهها از پارگین پرنده بیرون میآید.[39][40] پارگین دریچهای چندمنظوره است که از راه آن فضولات به بیرون دفع میشوند، بیشتر پرندگان از راه مالاندن پارگینهایشان به هم جفتگیری میکنند، و مادهها تخم خود را از راه آن میگذارند. به علاوه، بسیاری گونههای پرندگان گنداله را نشخوار میکنند.[41] نرهای دیرینآروارگان (به استثنای کیویها)، غازسانان (به استثنای فریادکش)، و چند نمونه از ماکیانسانان دارای کیر هستند؛ اندامی که در هیچکدام از نوپرندگان دیده نمیشود.[42][43] به نظر میرسد که اندازه این کیر مرتبط با رقابت اسپرم باشد.[44] دستگاه گوارشی پرندگان منحصر به فرد است و دارای چینهدانی برای نگهداری و سنگدانی برای نگه داشتن سنگهایی است که درون بدن برای آسیاب کردن و خرد کردن غذا و جبران نبود دندان به کار میروند.[45] بیشتر پرندگان برای هضم سریع غذا به منظور کمک به پرواز کردن سریعترشان تطابق یافتهاند.[46] بعضی پرندگان مهاجر نیز میتوانند پروتئین موجود در بسیاری بخشهای بدنشان را به مصرف برسانند تا انرژی بیشتری به آنها در هنگام کوچ بدهد.[47]
پرندگان دارای یکی از پیچیدهترین دستگاههای تنفسی در میان همه دیگر جانوران هستند.[32] در هنگام تنفس، ۷۵ درصد هوا به جای گذر از ششها، مستقیم به کیسهای هوایی خلفی میرود که در ادامه شش قرار دارد و به فضاهای هوایی درون استخوانها راه دارد و آنها را با هوای تازه پر میکند. باقی ۲۵ درصد هوای تنفس شده به شش میرود. هنگامی که پرنده نفس خود را بیرون میدهد، هوای درون شش به بیرون منتقل شده و هوای درون کیسه هوایی خلفی همزمان به درون ششها ارد میشود. از این رو، شش پرندهها همواره جریانی از هوای تازه را در هر دو حالت برآوردن و بیرون دادن نفس تجربه میکند.[48] تولید صدا در دهلیزی ماهیچهای که سوتک نام دارد صورت میگیرد. این دهلیز دارای چندین پرده صماخی است که از انتهای پایینی trachea جدا میشوند.[49] the trachea being elongated in some species, increasing the volume of vocalizations and the perception of the bird's size.[50] قلب یک پرنده دارای چهار دهلیز همانند قلب پستانداران است. در پرندگان وریدهای اصلی که خون را از قلب بیرون میبرند از کمان آئورتی راست آغاز مییابند؛ برخلاف پستانداران که چپ کمان آئورتی این بخش آئورت را میسازد.[32] برخلاف پستانداران، چرخش گلبولهای قرمز در خون پرندگان هسته آنها را حفظ میکند.[51]
پر از جمله ویژگیهای مهم پرندگان و گروهی از دایناسورها است؛ گروهی که هماکنون به عنوان پرندگان راستین بهشمار آورده نمیشوند. پرها باعث آسان شدن پرواز، ایجاد عایق به منظور تنظیم دمایی، و جلوگیری از خیس شدن بدن میشوند، و در نمایش در هنگام جفتیابی، استتار، و علامت دادن کاربرد دارند.[52] چندین نوع پر وجود دارد که هر یک برای هدف مشخصی هستند. پرها از پوست رشد میکنند و تنها در بخشهای معینی از آن با نام pterylae رشد میکنند. الگوی پخش این بخشها به دانشمندان در ردهبندی و طبقهبندی علمی گونهها کمک میکند. جایگیری و ظاهر پرها بر روی بدن، که پروبال خوانده میشود، میتواند در میان گونههای مختلف بسته به سن، پایگاه اجتماعی،[53] و جنسیت فرق داشته باشد.[54]
پروبال بهطور مداوم پرریزی دارند. پروبال معمول یک پرنده همانی است که پس از دورهٔ جفتگیری پدیدار میشود و پروبال «غیر جفتگیری» نامیده میشود. پروبال جفتگیری یا انواع مختلف پروبال معمول با تفاوت جزئی، در سامانهٔ اصطلاحشناسی هامفری-پارکس با عنوان «پروبال جایگزین» شناخته میشوند.[55] پرریزی در بیشتر گونهها سالیانه است، اگرچه بعضی ناچارند دو بار در سال پرریزی کنند، و بعضی دیگر همچون پرندگان شکاری بزرگجثه تنها یک بار در چند سال پرریزی میکنند. در گنجشکسانان، پرهای پرواز به ترتیب و پشت سر هم ریخته میشوند بهطوریکه پرهای اولیه درونیتر نخست میریزند، سپس هنگامی که پنجمین پر اولیه ریخت، بیرونیترین پرهای ردیف سوم آغاز به ریختن میکنند. با رسیدن به درونیترین پرهای ردیف سوم و ریختن آنها، پرهای ثانویه از درونیترین پرها آغاز به ریختن میکنند تا به پرهای بیرونی برسند. به چنین الگویی در ریزش پرها، پرریزی مرکزگرا (centrifugal moult) میگویند.[56] تعدادی از پرندگان، همانند اردکها و غازها، پرهای پرواز خود را به یکباره از دست میدهند و برای مدتی توانایی پرواز ندارند.[57] به عنوان ی قاعده کلی، پرهای دم از درونیترین جفت پرها آغاز به ریختن میکنند و به دیگر پرها میرسند.[58] پیش از آشیانهسازی، بر روی بدن مادههای اغلب گونههای پرندگان بخشی برهنه به نام ناحیه کرچی پدید میآید. ناحیه کرچی بخشی از بدن در نزدیکی سینه ماده است که پرهای خود را از دست میدهد. پوست این ناحیه دارای تجمع زیادی از رگهای خونی است که به پرنده در نشستن بر روی تخم یاری میرساند.[59]
در اکثر پرندگان، کارکرد اصلی پر برای پرواز است. با این حال هنگامی که پرنده به دلایل فرگشتی دیگر نیازی به پرواز نداشته باشد، کارکرد پر نیز تغییر مییابد. بری نمونه، پرهای پنگوئنها آنچنان تغییر یافتهاند که بیشتر شبیه به فلس میمانند تا پر؛ همچنین پرهای پرندگان بزرگی چون شترمرغ – که نیاز به سرعت بالا در هنگام دویدن دارند – آنچنان نرم شدهاند که با آنها نمیتوان پرواز کرد. در مورد کاسوواری، سه یا چهار پر باقیمانده از پرهای پرواز این پرنده شکلی خاردار و تیز پیدا کردهاند که تنها برای دفاع به کار میروند.[60]
بیشتر پرندگان امروزین میتوانند پرواز کنند و این توانایی آنها را از تقریباً همهٔ دیگر ردههای مهرهداران متمایز میکند. پرواز مهمترین روش جابجایی در میان پرندگان است که از آن در هنگام تخمگذاری، یافتن غذا، و فرار از دست مهاجمان بهره میبرند. پرندگان تطابقهای زیادی برای پیدا کردن توانایی پرواز یافتهاند، از جمله اسکلت سبکوزنشان، دو ماهیچه بزرگ پروازی، ماهیچه سینهای بزرگ که ۱۵ درصد از کل وزنشان را تشکیل میدهد، و پاهای جلویی (بالها که همانند نوعی ماهیواره عمل میکنند).[32] شکل بال و اندازه آن در کل چگونگی پرواز گونه را مشخص میکند. نزدیک ۶۰ گونه از پرندگان امروزین و بسیاری گونههای منقرض شده، ناپرواز هستند.[61] پرندگان بیپرواز اغلب در جزیرههای منزوی فرگشت یافتهاند؛ مکانهایی که در آن منابع طبیعی محدود است و مهاجمان کمتری حضور دارند.[62] بعضی پرندگان نیز میتوانند از بالهای خود برای «پرواز» درون آب بهره گیرند. پنگوئنها، ماهیگیرکها، کبوترهای دریایی، و زیر آبروکها از این جمله هستند.[63]
بیشتر پرندگان روزپرواز هستند، ولی گونههایی چون جغدها و شبگردانها یا شبزی هستند یا پگاهرو (فعال در ساعتهای پگاهی)، و بسیاری از آبچرها نیز زمان تغذیه خود را با جزر و مد آب دریاها تنظیم میکنند.[64]
رژیم غذایی پرندگان متنوع است و شامل شهد، میوه، گیاه، دانه، مردار، و جانوران گوناگون ریزجثه میشود. پرندهها دندان ندارند و دستگاه گوارشی آنها به غذای ناجویده که به شکل کامل فرو برده شده باشد، تطابق یافتهاست.[32]
بعضی پرندگان روشهای متعددی را برای تغذیه و یافتن غذا به کار میبرند، اما بعضی دیگر تنها غذای ویژهای به عنوان منبع اصلی غذاییشان دارند. بسیاری پرندهها به شکار حشرات میپردازند و آنهایی که با خوردن حشرات مزاحم باعث کنترل جمعیت این آفتها میشوند از ارزش اقتصادی بالایی برای جوامع کشاورز برخوردار هستند و حضور و نگهداری از آنها در برنامههای بازداری زیستی آفت توصیه میشود.[65] تغذیهکنندگان از شهد دارای زبانهای به ویژه تطبیق یافته و پرزدار و در بعضی موارد منقارهای شکلیافته برای دسترسی بهتر به شهد موجود در گیاهان همفرگشتیافته هستند.[66] کیویها و آبچرها دارای منقارهای بلند هستند که با آنها بیمهرگان را از شنها بیرون میکشند. غواصها، اردکهای شیرجهزن، پنگوئنها، و ماهیگیرکها غذای خود را زیر آب به دست میآورند و از بالهای خود به عنوان پیشبنده درون آب بهره میگیرند،[67] در حالی که شکارچیان هوایی چون بوبیها، ماهیخورکها، و پرستوهای دریایی با شیرجه به درون آب اقدام به شکار طعمه میکنند. بعضی پرندگان همچون فلامینگوها غذای خود را از راه بیختن (فیلتر کردن) آب دریاچهها و مردابها به دست میآورند.[68][69] غازها و مرغابیان پهنهچین نیز اغلب چرا میکنند.
بعضی گونهها، از جمله کاکاییان و کاکاییاقیانوسی، اقدام به طعمهدزدی از دیگر پرندگان میکنند.[70][71] طعمهدزدی اما نه روش اصلی تهیه غذا برای این پرندگان، که رویکردی برای افزایش میزان غذای دریافتیشان است. بعضی پرندگان نیز مردارخوار هستند؛ کرکس از جمله پرندههایی است که تنها اقدام به خوردن مردار میکند، ولی پرندگان دیگری چون کلاغ و کاکاییان صرفاً فرصتطلب هستند و در صورت وجود مردار به خوردنش اقدام میورزند.[72]
بسیاری گونههای پرندگان برای بهرهمند شدن از تغییرات دمایی فصلی در جهان، اقدام به کوچ میکنند تا دسترسی خود به منابع غذایی و زیستگاههایی را که در آنها میتوانند تخمگذاری کنند را بالا برند. این مهاجرتها در میان گروههای گوناگون متفاوت است. بسیاری پرندگان به مسافتهای دوری کوچ میکنند که هنگام آغاز این مهاجرت طولانی بسته به طول روز و شب و شرایط آب و هوایی دارد. این پرندهها تخمهای خود را در مناطق معتدل یا قطبی میگذارند و در نواحی گرمسیر دورهٔ غیر تخمگذاری خود را سپری میکنند. از آنجا که کوچ انرژی بدنی زیادی مصرف میکند و بعضی پرندگان از روی صحراها و اقیانوسهای بزرگ بدون غذا خوردن میگذرند، پیش از مهاجرت و به منظور تأمین انرژی لازم در هنگام کوچ، پرندهها میزان چربی بدن خود را بالا میبرند و اندازه بعضی اندامهای درونی خود را کوچک میکنند.[47][73] پرندگان ساکن بر خشکی تا نزدیک ۲۵۰۰ کیلومتر و پرندگان ساکن کرانهها تا ۴۰۰۰ کیلومتر نیز کوچ میکنند،[74] ولی گادویت دمنواری دورپروازترین پرنده است که میتواند بدون توقف تا ۱۰٬۲۰۰ کیلومتر پرواز کند.[75] پرندگان دریایی نیز به مهاجرتهای بسیار طولانی دست میزنند؛ طولانیترین مسافت کوچ در میان پرندگان برای کبوتر دریایی دودی است که با پیمودن مسیری برابر ۶۴٬۰۰۰ از آشیانه خود در نیوزیلند و شیلی برای تابستانگذرانی به شمال اقیانوس آرام در ژاپن، آلاسکا، و کالیفرنیا میرود.[76]
در منابع تاریخی پرندگان موجوداتی خوش قلب و مهربان ترسیم شدهاند.
بنو در اساطیر مصر باستان، تجسم خورشید به هنگام طلوع خورشید و تابیدن پرتو خورشید بر روی ستون خورشید بود. هرودوت روایت میکند که بنو روایت کنندهٔ ققنوسی بود که هر پانصد سال یکبار در معبد پدیدار میشد و زایش مجدد او از تخم جسد مرده خویش میسر میشد.
آلکونوست بنابر افسانههای روسی موجودی است با بدن پرنده و سر زنی زیبا. این موجود همچون سیرن در اساطیر یونانی آواهایی بسیار زیبا تولید میکند و کسانی که آنها را میشنوند همهچیز را فراموش کرده و دیگر هیچچیز نمیخواهند.[77] آلکونوست بر روی ساحل تخمگذاری میکند و سپس آنها را به داخل دریا میغلطاند. هنگامیکه زمان بیرونآمدن فرزندان آلکونوست از تخمها فرا میرسد توفان و تندری درگرفته و دریا چنان متلاطم میشود که دیگر نمیتوان در آن قایقرانی نمود.
بوبری (به انگلیسی: boobrie) نام موجودی تخیلی در افسانههای اسکاتلندی است که میتواند به شکلهای مختلف دربیاید. در این افسانهها، بوبری در دریاچههای کرانههای غربی اسکاتلند سکونت دارد و بهطور معمول ظاهر یک پرنده آبزی بسیار بزرگ، شبیه به باکلان یا غواص بزرگ شمالی، را به خود میگیرد اما میتواند به شکل دیگر موجودات اسطورهای نظیر گاو آبی هم دربیاید.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.