صائب تبریزی
شاعر ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
میرزا محمدعلی صائب تبریزی اصفهانی[8] (زادهٔ ۱۰۰۰ هجری قمری — درگذشتهٔ ۱۰۸۰ هجری قمری) بزرگترین غزلسرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه بود. او در دربار صفوی به عنوان ملک الشعرایی رسید و به او شاه شاعر سبک هندی میگویند. او در جوانی به هندوستان و مکه مسافرت و حدود ۷ سال در هندوستان ماند و پس از بازگشت از هندوستان به دربار صفوی راه یافت.
اطلاعات اجمالی صائب, نام اصلی ...
صائب | |
---|---|
نام اصلی | میرزا محمّدعلی صائب تبریزی |
زاده | ۱۰۰۰ (هجری قمری) اصفهان[1][2][3][4][5] یا تبریز،[6]ایران صفوی |
محل زندگی | اصفهان |
درگذشته | ۱۰۸۰ (هجری قمری) اصفهان |
آرامگاه | آرامگاه صائب، عباسآباد اصفهان |
نام(های) دیگر | ملک الشعرایی |
لقب | ملک الکلام |
پیشه | شاعر |
زمینه کاری | شعر |
ملیت | ایرانی |
دوره | صفویه |
سبک نوشتاری | سبک اصفهانی |
دیوان اشعار | دیوان صائب تبریزی |
دلیل سرشناسی | غزلسرایی |
پدر و مادر | عبدالرحیم تبریزی اصفهانی[7] |
بستن