سعد بن ابیوقاص
صحابہ / From Wikipedia, the free encyclopedia
سعد بن ابیوقاص از صحابیون برجسته محمد و فرمانده لشکر مسلمانان در فتح عراق و جزو قبیله بنی زهره بن کلاب بود. او از خانزادگان عرب بوده و پدر و اجدادش احترام بالایی در نزد اعراب داشتند. کنیه وی ابو اسحاق است اما گاهی به نام سعد بن مالک نیز شناخته میشود؛ زیرا نام پدرش مالک بن وهیب (یا اهیب) بن عبد مناف بن زهره بود. مادر محمد از قبیله بنی زهرهاست و بنابراین محمد، سعد را به عنوان عموی مادرش مورد احترام قرار میداد.[1] او در جنگ قادسیه در برابر ایران، فرمانده سپاه مسلمانان بود؛ از این جهت وی را سردار قادسیه میخواندند.
سعد بن ابی وقاص، برادرِ عتبه بن ابی وقاص، از دشمنان سرسخت پیامبر اسلام بود که گفته شدهاست در جنگ احد دندان پیامبر را شکست و قبل از فتح مکه کافر از دنیا رفت.[2][3][4]
سعد بن ابیوقاص | |
---|---|
زاده | حدود ۵۹۵ مکه، حجاز |
درگذشته | حدود ۶۷۴ (۷۹ سال) مدینه، حجاز |
وفاداری | خلافت راشدین |
شاخه نظامی | ارتش خلفای راشدین |
سالهای خدمت | ۶۳۶–۶۴۴ |
درجه | فرمانده فرماندار تیسفون (۶۳۷–۶۳۸) فرماندار بصری (۶۳۸–۶۴۴)، (۶۴۵–۶۴۶) |
فرماندهی | حمله اعراب به ایران |
کنیه سعد، ابواسحاق بود. پدرش مالک بن وهیب (اهیب) بن عبدمناف بن زهره مشهور به ابیوقاص و مادرش حمنه دختر ابوسفیان بن امیه بن عبدالشمس بود.[5][6][7][8]
عمر بن سعد از تابعین محمد که شوهر خواهر مختار ثقفی بود و حسین بن علی و همراهانش را به قتل رساند، فرزند او بود.[9]