سبکهای شعر کهن فارسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سبکهای شعر کهن فارسی، عنوانی است که به تقسیمبندی شعر کهن فارسی توسط ملک الشعرا بهار اشاره دارد. سبک در ادبیات عبارت است از روش و شیوهای خاص که گوینده یا نویسنده، ادراک و احساس خود را با آن بیان میکند. سیروس شمیسا که خود نیز به سبکشناسی شعر و نثر ایران پرداخته است و کتابهایی نیز در این زمینه به چاپ رساندهاست بر این باور است این بهار بوده است که برای نخستین بار فن سبکشناسی را در ایران پایه گذاشته و کتاب «سبکشناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی» یا همان سبکشناسی معروف نثر را نگاشته است. ظاهراً بهار نخستین کسی است که واژهٔ سبک را در شعر آوردهاست و شاعران پیش از او در این مورد از واژههایی چون «طراز» و «طریق» و «شیوه» و امثال اینها استفاده میکردند.[1]