سانسکریت ودایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سانسکریت وِدایی یکی از زبانهای باستانی هندوآریایی است. این زبان شکلی کهنتر از زبان سانسکریت است و یکی از فرزندان نخستین زبان نیاهندوایرانی میباشد. سانسکریت ودایی پیوند نزدیکی با زبان اوستایی و دیگر زبانهای ایرانی باستان دارد. همچنین این زبان کهنترین زبان هندوایرانی است که شواهدی دال بروجودش به دست رسیدهاست.
اطلاعات اجمالی سانسکریت ودایی, منطقه ...
سانسکریت ودایی | |
---|---|
منطقه | هندوستان در عصر برنز، هندوستان در عصر آهن، ایرانزمین |
منقرضشده | سانسکریت کلاسیک در سدهٔ ششم پیش از میلاد از این زبان مشتق شدهاست. |
زبانهای هندواروپایی
| |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | vsn (proposed) |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
بستن
سانسکریت ودایی زبان وداهاست و عمر آن به هزارهٔ دوم پیش از میلاد تا میانهٔ هزارهٔ یکم پیش از میلاد بازمیگردد. سانسکریت ودایی به صورت سینه به سینه به زمانهٔ ایجاد الفبا در هندوستان رسیدهاست.
در هزاره دوم پیش از میلاد؛ ریگودا که از قدیمیترین اشعار و سرودهای مذهبی هندیست، به زبان سانسکریت ودایی سروده شد.[1]