زبان قشقایی
از شاخه های زبان ترکی که قشقاییها به آن سخن میگویند / From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان قشقایی، زبانی از شاخه اوغوز جنوبی خانواده زبانهای ترکی است که قشقاییها بدان گفتگو میکنند.[1] کوالسکی این زبان را نزدیکترین زبان به ترکی خراسانی و ترکی آذربایجانی دانسته است. این موضوع به شکلهای گوناگون توسط آنه ماری ونگابن و گرهارد دوئرفر نیز بیان شده است اما کی.اچ. منگز این زبان را بیشتر به ترکی عثمانی و امپراطوری قایی شبیه میداند.
زبان ترکی قشقایی | |
---|---|
قشقایێ دیلی، Qaşqayı dili | |
زبان بومی در | ایران |
منطقه | فارس، چهارمحال و بختیاری، اصفهان، بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان، یزد، کرمان، خراسان جنوبی |
قومیت | ایل قشقایی |
شمار گویشوران | ۹۴۹٬۰۰۰ (۲۰۱۵) |
عربی، لاتین | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | qxq |
زبانشناسی | part of 44-AAB-a |
در قشقایی مصوتهای i, e, ä, a, å, ï, u, ü, o, ö و صامتهای p, b, m, f, v, t, d, n, s, z, š, ž, č, ۳˘, k, g, q, γ, χ, ŋ, l, r, h موجودند. در واژگان قشقایی تأثیر زبان فارسی مشخص است، در متون جمعآوری شده توسط دوئرفر و همکارانش از فیروزآباد دخیلهای فراوان عربی دیده میشود. واژگان حکومتی و نظامی مانند پاسبان، پیکان و شاه بیشتر از فارسی وارد این زبان شدهاند. قاموس دینی بیشتر ریشه عربی دارد اما از فارسی وارد این زبان شدهاند و ویژگیهای فارسیشان را حفظ کردهاند. واژگان پزشکی نیز تحت تأثیر فارسی است مانند بیمار، درد و دارو.[2]