زبان جاوهای
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان جاوهای (به جاوهای: basa Jawa) (به اندونزیایی: bahasa Jawa) یکی از زبانهای رایج در بخشهای مرکزی و شرقی جزیرهٔ جاوه در اندونزی است. علاوه بر این مناطق، بسیاری از گویشوران این زبان در سواحل شمالی جاوهٔ غربی ساکن هستند. زبان جاوهای زبان مادری بیش از ۷۵٬۵۰۰٬۰۰۰ نفر در جهان است.[3]
زبان جاوهای | |
---|---|
ꦧꦱꦗꦮ باسا جاوا Basa Jawa/Båså Jåwå | |
بیان | [bɔsɔ d͡ʒɔwɔ] |
زبان بومی در | جاوه (اندونزی) |
قومیت | ۹۵ میلیون مردمان جاوهای در اندونزی (سرشماری ۲۰۱۱) |
شمار گویشوران | ۸۲ میلیون (۲۰۰۷)[1] |
آسترونزیایی
| |
گونههای نخستین | جاوهای باستان
|
گونههای معیار | کاوی
(شکل معیار نخستین) سوراکارتا
(شکل معیار امروزی) |
گویشها | زبان جاوهای |
خط لاتین الفبای جاوهای الفبای پگون | |
کدهای زبان | |
ایزو ۱–۶۳۹ | jv |
ایزو ۲–۶۳۹ | jav |
ایزو ۳–۶۳۹ | در زمانهای گوناگون:jav – جاوهایjvn – جاوهای کارائیبیjas – جاوهای کالدونیای نوosi – گویش اوسینگtes – گویش تنگریkaw – زبان کاوی |
گلاتولوگ | java1253 [2] |
زبانشناسی | 31-MFM-a |
مناطق جاوهایزبان به رنگ گلبهی | |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
جاوهای یکی از زبانهای آسترونزیایی است ولی به هیچیک از این زبانها نزدیک نیست و به همین دلیل دستهبندی آن سخت است. نزدیکترین زبانها بدان زبانهای همسایه یعنی سوندایی، مادورایی و بالیایی هستند. بیشتر سخنوران جاوهای برای ارتباط با اندونزیاییهای غیرجاوهایزبان و اهداف رسمی و تجاری به اندونزیایی (گونهٔ معیار مالایی رایج در اندونزی) نیز سخن میگویند.
گویشوران جاوهای در مالزی (ساحل غربی ایالات سلانگور و جوهور) و سنگاپور نیز یافت میشوند. جاوهای همچنان در میان جوامع مهاجر جاوهایتبار در سورینام، سریلانکا و کالدونیای جدید نیز تکلم میشود.[4]