دفتر رئیسجمهور ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
دفتر رئیسجمهوری ایران یکی از زیرمجموعههای نهاد ریاستجمهوری است که وظیفه هماهنگی برنامههای رئیسجمهور را بر عهده دارد. جایگاه ریاست این دفتر همواره مهم و بحثانگیز است.[1] از آن زمان که حاکمیت ایران به نظام جمهوری اسلامی تغییر یافت، رؤسای جمهوری نزدیکترین افراد به خود را به عنوان رئیس دفترشان انتخاب کردهاند. گواه این موضوع، انتساب رؤسای دفتر بیشتر از میان اعضاء خانواده یا دوستان و یاران بسیار نزدیک است.[2]
سید ابوالحسن بنیصدر در دفتر ریاستجمهوری خود طیفی از تحصیلکردگانی را گردهم آورد که اغلب وابسته به گروههای مخالف انقلاب بودند. این دفتر تحت نظارت رضا تقوی از دیپلماتهای وزارت خارجه حکومت پهلوی افرادی را که به جبهه ملی، سازمان مجاهدین خلق ایران، حزب رنجبران ایران و دیگر گروهها و سازمانهای مخالف انقلاب وابسته بودند، گردهم آورد.[3] سید علی خامنهای ریاستجمهوری خود را در حالی آغاز کرد که نهاد ریاست جمهوری از ساختار مناسبی برخوردار نبود. او در ابتدا بخشی از تلاشهای خود را معطوف ساختارسازی برای دفتر رئیس جمهور و نهاد ریاست جمهوری کرد.[4] پیش از تغییر قانون اساسی و حذف سمت نخستوزیری در سال ۱۳۶۸، ریاست کابینه برعهده نخستوزیر بود و رئیسجمهور، در عمل، از نقش و اختیارات اجرائی شایان توجهی برخوردار نبود. به تبع آن، سمت «رئیس دفتر رئیسجمهور» نیز تا پیش از آن، اهمیتی را که پس از سال ۱۳۶۸ و تفویض اختیارات نخستوزیر به رئیسجمهوری یافت، نداشت؛همچنین رئیس دفتر رئیس جمهور همتراز وزیران و رئیس دفتر بازرسی ویژه رئیس جمهور همتراز استاندارانوسفراء و معاونین این دفاتر رئیس جمهور همتراز معاونینوزیران می باشند. [1][5]