درویشخان
آهنگساز و موسیقیدان ایرانی (۱۲۵۱–۱۳۰۵) / From Wikipedia, the free encyclopedia
درویشخان با نام اصلی غلامحسین درویش (۱۲۵۱ تهران – ۲ آذر ۱۳۰۵تهران[1])از هنرمندان نامی و استادان موسیقی سنتی ایرانی در اواخر دوره قاجاریان است که از افراد صاحب سبک و تأثیرگذار بر موسیقی ایرانی در این دوره بهشمار میرود. از او آثار مشهوری مانند تصنیف بهار دلکش، تصنیف ز من نگارم و چند رنگ و پیشدرآمد بهجا ماندهاست. درویشخان همچنین رهبر ارکستر کنسرتهای انجمن اخوت که به حمایت صفاعلی ظهیرالدوله انجام میشد، بود.[1] از او دو صفحه با همکاری چند نوازنده و خواننده دیگر نیز بهجا ماندهاست. وی را از ایجادکنندگان و گسترشدهندگان پیشدرآمد در موسیقی ایرانی میدانند. همچنین درویشخان به عنوان نخستین قربانی سوانح رانندگی در ایران شناخته میشود.[2][3]
اطلاعات اجمالی غلامحسین درویش, اطلاعات پسزمینه ...
غلامحسین درویش | |
---|---|
![]() غلامحسین درویش (درویش خان) | |
اطلاعات پسزمینه | |
نام تولد | غلامحسین درویش طالقانی |
نام(های) دیگر | درویش خان |
زاده | ۱۲۵۱ هجری شمسی تهران |
درگذشته | شب چهارشنبه ۲ آذر ۱۳۰۵ |
ژانر | موسیقی سنتی ایرانی |
ساز(ها) | سهتار، تار |
سازهای اصلی | |
تار. سه تار | |
شاگرد(ان) | مرتضی نیداوود، ابوالحسن صبا، موسی معروفی، نورعلی برومند، سعید هرمزی، یحیی زرپنجه |
بستن