ترکیببند
From Wikipedia, the free encyclopedia
ترکیببند مجموعهٔ چند غزل یا قصیده بر یک وزن که هر کدام قافیهٔ مخصوص به خود را دارد و بیتهای متفاوتی در بین هر غزل، عامل اتصال غزلها با یکدیگر است. تفاوت اساسی ترکیببند و ترجیعبند در این است که در ترجیعبند، بیت ترجیع همهٔ قسمتها یکسان است، ولی در ترکیببند، بیت ترکیب متفاوت و قافیهای هر بار بهگونهای دیگر دارد. معروفترین ترکیببندهای فارسی از محتشم کاشانی (واقعهٔ کربلا) و جمالالدین عبدالرزاق اصفهانی (در نعت پیامبر اسلام) و وحشی بافقی (شرح پریشانی) است. موضوع ترکیببند مواردی از قبیل مدح، وصف، رثا، عشق، و عرفان را دربر میگیرد.[1]. بلندترین ترکیب بند زبان فارسی از فدایی مازندرانی در شرح واقعه کربلا در ۴۰۰۰ بیت سروده شدهاست.