قافیه به منظور در نظم شعر است. / From Wikipedia, the free encyclopedia
قافیه، مشتق از قَفْوْ (بر وزنِ عفو)، به معنای پیروی کردن و در پی رفتن و همچنین پسِ گردنِ کسی زدن[1] و ازپیرونده[2] است. در فارسی آن را پساوند گویند،[3] و اصطلاحی است در نظم و شعر.