اینرو
From Wikipedia, the free encyclopedia
اینرو (به انگلیسی: Inro) (به ژاپنی: 印籠) یک محفظه سنتی ژاپنی برای نگهداری اشیا کوچک است که از اوبی که هنگام پوشیدن کیمونو دور کمر از آن استفاده میشود، معلق است.
آنها اغلب با مواد مختلفی مانند لاک و فنهای مختلف مانند مَکیی (maki-e) بسیار تزئین میشوند و تزئینات بیشتری نسبت به سایر ظروف لاکی ژاپنی دارند.[1][2]
از آنجا که لباس سنتی ژاپن فاقد جیب بود، اشیاء اغلب با آویختن آنها از روی اوبی در ظروف معروف به ساژمونو (sagemono) حمل میشدند. ساژمونو بیشتر برای محتویات تخصصی مانند تنباکو، چپقها، قلمنی و جوهر نوشتن ایجاد شده است، اما نوع معروف به اینرو برای حمل چیزهای کوچک مناسب است و در دوره سنگوکو (۱۶۱۵-۱۴۱۵) به عنوان مهر هویت قابل حمل و یا ظرف دارویی برای سفر ایجاد شده است.[1][2]
در اواسط دوره ادو (۱۸۶۸-۱۶۰۳)، اینرو به عنوان لوازم جانبی مردانه محبوب شد و بازرگانان ثروتمند از کلاسهای چونین و سامورایی، اغلب اینرو که تزئین زیبایی با لاک داشت را جمع مینمودند. با فن توسعهیافته از اواخر دوره ادو تا دوره میجی (۱۹۱۲-۱۸۶۸) و افزایش ارزش هنری اینرو، اینرو دیگر به عنوان لوازم جانبی مورد استفاده قرار نمیگرفت و به عنوان یک شی هنری برای جمعآوری در نظر گرفته میشد.[1][2]
اصطلاح «inro» ترکیبی از «in» به معنی مُهر و «rō » به معنی سبد است.