ایل افشار
ایل ترکمان از ایلهای ۲۴گانهٔ اُغوز / From Wikipedia, the free encyclopedia
افشارها (ترکی آذربایجانی: Əfşar افشار؛ ترکی استانبولی: Avşar; ترکمنی: Owşar اوْوشار) طایفهای از تُرکهای غز هستند که در ایران، ترکیه و افغانستان پراکندهاند.[5][6][7] آنها طی فتوحات سلجوقیان در سدهٔ یازدهم، از آسیای مرکزی به خاورمیانه آمدند.[5] اکثر افشارها در ایران ساکن هستند،[8] و در آنجا همچنان گروهی عمدتاً عشایری باقی ماندهاند.[9]
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
ایران ۲۰۰٬۰۰۰–۳۴۲٬۰۰۰[2] ترکیه، افغانستان | |
زبانها | |
افشاری، فارسی،[3] ترکی، ترکمنی[4] | |
دین | |
اسلام | |
قومیتهای وابسته | |
ترکهای غز |
افشارها یکی از طوایف قزلباش را شکل میدادند که در پایهگذاری ایران صفوی نقش داشتند.[5] زبان و آداب و عاداتِ افشارها چندان تفاوتی با ترکمنهای تهدیدکنندهٔ مرز ایران نداشت، اما مورد اعتمادِ صفویان بودند، بهویژه آنکه برخلافِ ترکمنهای سنی، شیعه بودند. صفویان افزونبر افشارها و قاجارها، طایفههایی از کُردها را نیز به خراسان منتقل کردند. گفته میشود شاه عباس بزرگ ۴٫۵۰۰ خانواده از ایل افشار را از ارومیه به اَبیوَرد و درگز منتقل کرد.[10] نادرشاه از دودمان افشارِ که در سال ۱۷۳۶ شاه ایران شد، از ایل قرخلو بود.[11][12]
امروزه افشارها بهصورتهای مختلف بهعنوان شاخهای از آذریها[13][14] و ترکمنها[15][16] یا ترکمانها (اصطلاح عمومی رایجی که برای مردم ترکتبار اوغوز استفاده میشود) گروهبندی میشوند.[17] بنیانگذاران گرمیان[18][19] و خانات خلخال نیز از تبار افشار بودند. پایهگذار قرامانیان نیز احتمالاً از تبار افشار بوده است.[5]