باوندیان
دودمانی ایرانیتبار حاکم بر شمال و ایران مرکزی (۶۵۵–۱۳۴۹) / From Wikipedia, the free encyclopedia
باوندیان دومین سلسله طولانی تاریخ ایران پس از پادوسبانیان و خاندانی ایرانی از پادشاهان طبرستان بودند که در حدود ۷۰۰ سال، بیشتر در مناطق کوهستانی طبرستان به خصوص سوادکوه، فرمان راندند. در طول این زمان، باوندیان سه بار فروپاشیدند. قلمرو آنان در طبرستان، از شمال به دریای خزر، از غرب تا گیلان و در شرق تا استرآباد، شامل شهرهای آمل، سارویه (ساری)، مهروان و آبسکون بوده ولی این تقسیمبندی در طول تاریخ دگرگون شدهاست.[1]
اطلاعات اجمالی باوندیان باوندیونآلباوند, پایتخت ...
باوندیان باوندیون آلباوند | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۶۵۵–۱۳۴۹ | |||||||||||||||||
نقشه قلمرو باوندیان در زمان رستم شاه غازی با بیشترین وسعت خود | |||||||||||||||||
پایتخت | فریم، ساری و آمل | ||||||||||||||||
زبان(های) رایج | تبری، فارسی میانه ،فارسی جدید | ||||||||||||||||
دین(ها) | مزدیسنا و اسلام | ||||||||||||||||
حکومت | پادشاهی | ||||||||||||||||
اسپهبد | |||||||||||||||||
• ۶۵۵ | باو | ||||||||||||||||
• ۱۱۱۳ | شهریار چهارم | ||||||||||||||||
• ۱۲۳۸ | اردشیر دوم | ||||||||||||||||
تاریخ | |||||||||||||||||
• بنیانگذاری | ۶۵۵ | ||||||||||||||||
• شاخهٔ کیوسیه | ۶۵۵-۱۰۰۰ میلادی | ||||||||||||||||
• شاخهٔ کینخواریه | ۱۲۳۸-۱۳۴۹ میلادی | ||||||||||||||||
• فروپاشی | ۱۳۴۹ | ||||||||||||||||
|
بستن
شاهان باوندی با نامهای «اسپهبد» و «ملک الجبال» شناخته میشدند. نام این خاندان برگرفته از لقب مؤسس این دودمان، باو پسر شاپور پسر کاووس یکی از شاهزادگان ساسانی[2] است که در خدمت پادشاهان ساسانیان بودهاست. باوندیان اغلب حکومتی مستقل بودند ولی بعضاً تحت انقیاد خلفا و سلاطین معاصرشان نیز قرار گرفتند.[3]