آبجو
From Wikipedia, the free encyclopedia
آبْجو (فارسی: [ɒːb.d͡ʒo] ( شنیدن)) یک نوشیدنی الکلی است که طی فرایند آبجوسازی و تخمیر نشاستههای غلات تولید میشود. این نشاستهها معمولاً از مالتِ جو بدست میآیند، هرچند از گندم، ذرت، برنج و جو دوسر نیز استفاده میشود. تخمیر شکرهای موجود در آبجو، اتانول و گاز کربنیک تولید میکند.[1] آبجو یکی از قدیمیترین نوشیدنیهای الکلی در جهان است،[2][3][4] که بهطور گستردهای مورد استفاده بوده،[5] و پس از آب و چای، پرمصرفترین نوشیدنی در جهان محسوب میشود.[6] امروزه اکثراً آبجوها با رازک تهیه میشوند که تلخی و طعمهای دیگر را به آن اضافه میکند و به عنوان یک مادهٔ نگهدارندهٔ طبیعی و عامل تثبیتکننده عمل میکند. سایر عوامل طعمدهنده مانند گریت، گیاهان یا میوهها نیز ممکن است به جای رازک استفاده شوند یا به ترکیب آبجو افزوده شوند. در تولید تجاری، گاز کربنیک طبیعی اغلب با گاز کربنیک فشرده جایگزین میشود.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/GravityTap.jpg/220px-GravityTap.jpg)
برخی از اولین نوشتهها به تولید و توزیع آبجو اشاره دارند: قانون حمورابی شامل قوانینی در مورد آن بود،[7] و «سرود به نینکاسی»، دعایی خطاب به الههٔ آبجو در میانرودان، یک دستور تهیهٔ آبجو را شامل میشود.[8][9]
آبجو در بطری و قوطی توزیع میشود و همچنین به صورت بشکهای بهویژه در میخانهها و بارها در دسترس است. صنعت آبجوسازی یک تجارت جهانی است که شامل چندین شرکت چندملیتی غالب و هزاران تولیدکنندهٔ کوچکتر از میخانههای کوچک آبجوسازی تا آبجوسازیهای منطقهای است. میزان الکل آبجوهای مدرن معمولاً حدود ۴٪ تا ۶٪ درصد (ABV) است.[10]
آبجو بخشی از فرهنگ بسیاری از کشورها را تشکیل میدهد و با سنتهای اجتماعی مانند جشنوارهٔ آبجو، و فعالیتهایی همچون میخانهگردی، مسابقههای اطلاعات عمومی در میخانه و بازیهای میخانهای مرتبط است.