سیزدهمین پادشاه بکجه کره (ح. ۳۷۵–۳۴۶) From Wikipedia, the free encyclopedia
پادشاه گون‌چوگو (به کره‌ای: 근초고왕)، (سلطنت: ۳۴۶~۳۷۵ میلادی)؛ سیزدهمین و قدرتمند‌ترین پادشاه بکجه از سه پادشاهی کره و پسر پادشاه بیریو یازدهمین پادشاه بکجه بود.[۱]
| گون‌چوگو 근초고 | |
|---|---|
| اوراها | |
 آرامگاه شماره ۳ سوکچوندونگ، آرامگاه احتمالی پادشاه گون‌چوگو | |
| پادشاه بکجه | |
| سلطنت | ۳۴۶ ~ ۳۷۵ میلادی |
| پیشین | گیه |
| جانشین | گون‌گوسو |
| زاده | بویو گو ۳۲۴ میلادی ویریه‌سونگ |
| درگذشته | ۳۷۵ میلادی (۵۱ سال) ویریه‌سونگ |
| همسر(ان) | وی هونگران بویو هوا |
| فرزند(ان) | گون سو |
| خاندان | بویو |
| دودمان | بکجه |
| پدر | بیریو |
| مادر | ملکه جین |
| پیشه | پادشاه |
| پادشاه گون‌چوگو | |
| هانگول | 근초고왕 |
|---|---|
| هانجا | 近肖古王 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Geunchogo-wang |
| مک‌کیون–ریشاور | Kŭnch'ogo-wang |
| نام تولد | |
| هانگول | 부여구 |
| هانجا | 扶餘區 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Buyeo-Gu |
| مک‌کیون–ریشاور | Puyŏ-Gu |
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
او در زمانی به دنیا آمد که پادشاهی بکجه، یکی از ۵۴ کنفدراسیون ماهان، به تدریج ظاهر یک ملت قبیله‌ای به خود می گرفت. چون از جوانی هیکلی درشت داشت، درسال ۳۴۶ میلادی پس از پادشاه گیه با اینکه پسر دوم بود به سلطنت رسید. پادشاه گون‌چوگو تا حدی کنفدراسیون ماهان را تا منطقه جولادو در جنوب متحد کرد و همچنین به قلعه پیونگ‌یانگ در شمال حمله کرد و گگوگوون پادشاه گوگوریو را درسال ۳۷۱ میلادی کشت.[۲]
پادشاه گون‌چوگو اسم قبل اینکه به تخت بنشیند بویو گو بوده چهارمین پسر پادشاه بیریو یازدهمین پادشاه بکجه بود و پس از مرگ گیه دوازدهمین پادشاه بکجه به پادشاهی رسید. به نظر می‌رسد سلطنت او نشان‌دهنده برتری دائمی نوادگان پنجمین پادشاه بکجه یعنی پادشاه چوگو (که نام گون‌چوگو نیز برگرفته از اوست) بر فرزندان هشتمین پادشاه یعنی پادشاه گوی بوده و به سلطنت متناوب دو خط پایان داد.[۳] او درسال ۳۷۵ میلادی و در سن شصت سالگی درگذشت. مرگ وی بر اثر کهولت سن بود. پس از وی حکومت به ولیعهدش گون‌گوسو رسید.
پس از رسیدن به تاج و تخت، او تصمیم گرفت تا قدرت سلطنت را در بکجه یکپارچه و مستحکم کند. او قدرت اشراف را کاهش داد و سیستم حکومت های محلی با رؤسای منطقه‌ای منصوب شده توسط دربار را راه‌اندازی کرد. او با وی هونگران دختری که قبیله جین او را به دختر خواندگی گرفته بود و بویو وا دختر پادشاه گیه ازدواج کرد و الگوی ارثی پدر و پسری را برای جانشینی تاج و تخت ایجاد نمود و پایتخت را به هان‌سونگ (جنوب شرقی سئول امروزی) منتقل کرد.[۴]
تحت حکومت پادشاه گون‌چوگو، پادشاهی بکجه به بزرگ‌ترین گستره جغرافیایی و قدرت سیاسی خود رسید. قبایل باقی‌مانده از ماهان درسال ۳۶۹ میلادی ضمیمه شدند و کنترل بکجه بر تمام منطقه جولادو کامل شد. ایالت‌های کنفدراسیون گایا در غرب رودخانه ناکدونگ نیز به بکجه پیوستند.
درسال ۳۶۹ میلادی، بکجه توسط گوگوریو مورد تهاجم قرار گرفت؛ اما در نبرد چیانگ با قدرت ایستادگی کرد. درسال ۳۷۱ میلادی، ارتش ۳۰٫۰۰۰ نفری بکجه به رهبری ولیعهد گون‌گوسو، قلعه پیونگ‌یانگ را تصرف کرد و گگوگوون پادشاه گوگوریو را کشت.
در پایان این پیروزی‌ها، مرزهای بکجه دریای زرد را احاطه کرد و بخش اعظم شبه‌جزیره کره، از جمله تمام گیونگ‌گی، چونگچونگ، جولادو و بخش‌هایی از استان‌های گانگوون و هوانگهه تحت کنترل آنها قرار گرفت.
درسال ۳۶۶ میلادی، پادشاه گون‌چوگو با شیلا، که در شرق با بکجه هم‌مرز بود، متحد شد و توازن قدرت را در میان سه پادشاهی حفظ کرد.
کنترل بکجه در بیشترین حد خود به شمال و به چین کنونی رسید. بکجه همچنین با جین درسال ۳۴۵ میلادی و ژاپن درسال ۳۶۷ میلادی روابط دیپلماتیک برقرار کرد.[۵]
پادشاه گون‌چوگو به عنوان اولین پادشاه در تاریخ بکجه شناخته می شود که نامش در اسناد تاریخی چین ثبت شده است. طبق کتاب جین، فرستادگانی برای پرداخت خراج در ماه های اول و ششم تقویم قمری در سال ۳۷۲ به دونگ‌جین فرستاده شدند و این اولین تماس دیپلماتیک بین بکجه و دونگ‌جین بود. در همان سال، دربار دونگ‌جین فرستادگانی به بکجه فرستاده و عنوان «ژنرال تثبیت کننده شرق(ژنرال ژندونگ) و فرماندار لیلانگ» را به او اعطا کرد.[۶]
در طول سلطنت او، بکجه داد و ستد تجاری بین چین، شبه‌جزیره کره و ژاپن که به عنوان تجارت سه‌گانه شناخته می‌شود را فعال و رهبری میکرد. به‌طور سنتی تجارت عمدتاً تحت سلطه امپراتوران چینی بود. با این حال، پس از اینکه جین کنترل لیلانگ را از دست داد، شمال چین تحت حاکمیت «پنج بربر» قرار گرفت، که همه آنها در دریا بی‌تجربه بودند. بکجه در مناطق لیائوژی چین فرماندهی ایجاد کرد و تا کیوشو ژاپن پیشروی کرد و به عنوان مرکز تجاری جدید آسیای شرقی مطرح شد.[۷]
بکجه همچنین فرهنگ را به متحدانش در پادشاهی وا در ژاپن دوره یاماتو صادر کرد. گواه رابطه دوستانه بکجه با ژاپن، شمشیر هفت شاخه‌ای است که پادشاه گون‌چوگو به یاماتو داد. پادشاه گون‌چوگو همچنین دانشمندان وانگ این و آجیکی را به ژاپن فرستاد تا دانش و فرهنگ بکجه، آیین کنفوسیوس و حروف چینی را گسترش دهند.[۸] وانگ این آثار کلاسیک کنفوسیوس را به وارث امپراتور یوجینوواکیراتوکو آموخت.[۹]
طبق تاریخ ژاپن، آجیکی و وانگ این به ژاپن اعزام شدند. پادشاه ژاپن با آنها به عنوان مربیان ولیعهد رفتار می کرد و در همین زمان بود که شمشیر هفت تیغه برای پادشاه ژاپن فرستاده شد. بر اساس تاریخ ژاپن، ثبت شده است که پادشاه گون‌چوگو ۴۰ لوح آهن را به کشور ژاپن فرستاد، بنابراین به نظر می رسد که ژاپنی ها در زمان سلطنت شاه گون‌چوگو، ظروف آهنی را از گایا و بکجه وارد کرده اند.[۱۰]
در طول سلطنت او، برای نخستین بار در تاریخ ۴۰۰ ساله بکجه، تاریخچه‌ای از بکجه با عنوان سوگی توسط محقق گوهیونگ گردآوری شد. هدف آن نه تنها ثبت تاریخ، بلکه توجیه حکومت او و نمایش قدرت بکجه بود. هیچ کپی شناخته شده‌ای از سوگی تا دوران مدرن باقی نمانده‌است.
«پادشاه گون‌چوگو چهارمین پسر پادشاه بیریو بود. او به طور شگفت آوری تنومند بود و همینطور دانش گسترده‌ای داشت. هنگامی که پادشاه گیه درگذشت، وی جانشین او شد.»
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
