From Wikipedia, the free encyclopedia
عربی‌سازی (به انگلیسی: Arabization) عبارت است از کشورگشایی و مستعمره‌سازی مناطق غیر عربی و رشد نفوذ عربی در مردم غیر عرب که همراه با تغییر تدریجی زبان‌شان و مشارکت دادن آن افراد در فرهنگ و هویت عربی همراه است.[1][2][3] به طور کلی عناصر با منشأ عرب به اشکال مختلف با عناصر مناطق فتح شده ترکیب می‌شدند و در نهایت اسم عرب را می‌گرفتند. عربی‌سازی نیز در دوران مدرن ادامه داشت، برجسته‌ترین آن توسط رژیم‌های ناسیونالیستی عرب عراق، سوریه، سودان، موریتانی، الجزایر و لیبی انجام می‌گیرد و انطباق و جایگزینی و تغییر هویت و فرهنگ جوامع و مردم غیر عرب به فرهنگ و هویت عربی اجرا می‌شود.[4]
.jpg)
پس از پیدایش اسلام در حجاز ، فرهنگ و زبان عربی در خارج از شبه‌جزیره عربستان با فتح، تجارت و روابط متقابل بین اعضای جمعیت محلی غیر عرب و عرب‌های شبه‌جزیره گسترش یافت. زبان عربی در این مناطق به عنوان زبان فرانسوی فعالیت کرد و گویش شکل گرفت. اگرچه یمن به طور سنتی به عنوان وطن اعراب برشمرده می‌شود، بیشتر مردم یمن در حقیقت قبل از گسترش اسلام، به عربی قدیمی صحبت نمی‌کردند، بلکه در عوض زبان آنان زبان‌های سامی جنوبی بود. تأثیر زبان عربی نیز در بسیاری از کشورهایی که فرهنگ آنها تحت تأثیر اسلام بوده‌است، عمیق بوده‌است. زبان عربی منبع اصلی واژگان برای زبان‌های مختلف بود. این روند بین قرن ۱۰ و ۱۴، به نقطه اوج فرهنگ عربی رسید و گرچه بسیاری از کلمات عربی از آن زمان استفاده نشده‌است، اما هنوز هم بسیاری از آنها باقی مانده‌اند.[5][6]
پس از اسکندر مقدونی، پادشاهی نبطیان پدید آمد و منطقه‌ای را در بر گرفت که از شمال عربستان تا جنوب سوریه امتداد داشت. سابق نشات گرفته از شبه‌جزیره عربستان، که تحت تأثیر فرهنگ قبلی آرامی قرار گرفت، فرهنگ عبری همسایه پادشاهی هسمونی و همچنین فرهنگ‌های هلنی در منطقه (به ویژه با مسیحی شدن نبطی‌ها در سده سوم و چهارم) زبان عربی پیش از مدرن توسط نبطی‌ها ایجاد شد، که الفبای نبطی را ساخت که پایه و اساس مدرن خط عربی شد. زبان نبطی، تحت تأثیر سنگین عرب، با زبان عربی ادغام شد.
اعراب غسان آخرین مهاجرت ستیزی غیر اسلامی به شمال از یمن در اواخر دوره کلاسیک بودند. آنها مسیحی ارتدکس یونان و مشتری‌های امپراتوری بیزانس بودند. آنها به شام رسیدند که جمعیت کاملاً عربی داشت. آنها در ابتدا در منطقه حران مستقر شدند و سرانجام در سراسر شام (لبنان ، فلسطین و اردن) گسترش یافتند ، و به طور خلاصه فرمانداری بخش‌هایی از سوریه و اردن را دور از نبطیان تأمین کردند. پادشاهی عرب لخمی ها عرب توسط قبیله بنی لخم تأسیس شد که در قرن ۲ از یمن مهاجرت کرد و تحت مدیریت بنو لخم بود ، از این رو نامی به آن داده شد. آنها دین کلیسای شرق را تأسیس کردند که در آشور تاسیس شد / Asōristān ، مخالف مسیحیت ارتدکس یونان غسانیان ، و مشتری‌های امپراتوری ساسانی بودند. بیزانسی‌ها و ساسانیان از غسانان و لخمیدها برای جنگ با پروکسی در عربستان علیه یکدیگر استفاده کردند.
با وجود حضور قدرتمند مسلمانان و اعراب در سودان، جنوب این کشور دارای اکثریت روح‌باورها و مسیحیان بود. در رفراندوم ۲۰۱۱ خودگردانی سودان جنوبی، این بخش از سودان جدا شد. همچنین در جنگ دارفور، مردم فور (Fur people) و مردم زقاوا (Zaghawa people) و مردم ماسالیت (Masalit people) مورد ستم دولت سودان قرار گرفتند. در این حوادث اتحادیه عرب از عمر حسن البشیر در برابر حکم بازداشت بین‌المللی که توسط دیوان بین‌المللی کیفری، برای استرداد او صادر شد، حمایت کردند.
در عراق صدام حسین بسیاری از کردها را در عملیات انفال قربانی کرد.
در سال‌های اخیر دولت مالزی به دنبال عربی‌سازی این کشور بوده است.[7][8]
در تاریخ اسپانیا و پرتغال Reconquista (بازپس‌گیری اندلس) دوره‌ای است که تغییرات فرهنگی اعراب واگردانی شد.
درگیری‌های مالت (Norman invasion of Malta) نیز در راستای عربی‌زدایی بود.
.svg)
از ۲۲ کشور عربی، ۸ کشور بیش از یک زبان رسمی (علاوه بر عربی) دارند و ۱۹ کشور هم علاوه بر زبان‌های رسمی، زبان‌های مهم و پر گویش دیگری هم دارند.
|
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
