شیخ صفیالدین اردبیلی
نیای بزرگ دودمان صفویان ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
صفیالدین ابوالفتح اسحاق اردبیلی (۶۵۰–۷۳۵ ق) نیای بزرگ دودمان صفویان ایران است و نیز هشتمین نسل از تبار فیروزشاه زرینکلاه بود.[2] که در منطقه مغان مقیم شده بود. صفیالدین اشعاری به زبان آذری در کتاب صفوةالصفا و سلسلةالنسب سروده است.[3][4] دودمان صفوی نام خویش را از وی گرفته بودند. او پایهگذار خانقاه صفوی در اردبیل بود که با گذشت زمان پیروان بسیاری به دست آورد.
صفیالدین شیخ اسحاق | |
---|---|
مرشد صفویه | |
مشغول به کار ۱۳ محرم ۷۳۵ – ۷۹۴ | |
پس از | ایجاد منصب |
پیش از | شیخ صدرالدین موسی |
عنوان(ها) | شیخ، ابوالفتح |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۶۵۰ |
درگذشته | ۱۲ محرم ۷۳۵ (۸۴ سال) |
محل دفن | آرامگاه شیخ صفیالدین، اردبیل، ایران |
دین | اسلام، سنی[1] |
همسر | بیبی فاطمه |
فرزندان | شیخ صدرالدین موسیشیخ محیالدینشیخ علاءالدین شیخ ابوسعیدشیخ شرفالدینشیخ رفیعالدینعصمت بیگمجمیله بیگم |
والدین |
|
طریقت تصوف | صفویه |
بستگان | شیخ تاجالدین زاهد گیلانی (پدر زن) شیخ جمالالدین گیلانی (برادر زن) شیخ شمسالدین گیلانی (داماد/برادر زن) شیخ علاءالدین علی (نوه) |