طریقت صفویه
From Wikipedia, the free encyclopedia
طریقت صفویه طریقتی در تصوف بود[1][2] که توسط صفیالدین اردبیلی[3][4][5] تأسیس شد. این طریقت تأثیرات زیادی بر اجتماع و سیاست شمالغرب ایران در سده چهاردهم و پانزدهم داشت اما امروزه به خاطر قدرت دادنش به حکومت صفویان شناخته میشود. اگرچه در ابتدا از زیرشاخههای سنی شافعی محسوب میشد اما با اضافه شدن گفتمان شیعی به ویژه امامت توسط فرزندان و نوادگان صفی باعث شد که این طریقت مطلقاً در ارتباط با شیعه دوازدهامامی مطرح شود.