خانقاه
جای زندگی، گردهمایی، پرورش و عبادت درویشها / From Wikipedia, the free encyclopedia
خانگاه یا خانقاه از ریشه واژه خُنگ (خنج) (همچنین گونههای آن با عنوانهای «زاویه»، «دویره»، «رباط») (به ترکی استانبولی: Tekke، «تکه/تکیه») به محل زندگی، آموزش، و گردهمآیی و فعالیت صوفیان گفته میشود. درگاه و آستانه بیشتر به خانقاههایی گفته میشد که محل زندگی پیر یا مدفن وی بوده است. در دورههای گذشته سالک در سیر و سلوک جغرافیایی خود به عنوان استراحتگاه و توقف از وجود خانقاهها استفاده میکرد.