سوانح و حوادث هوایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سانحهٔ هوایی بر پایهٔ پیوست ۱۳ کنوانسیون بینالمللی هوانوردی غیرنظامی بهعنوان رویدادی مرتبط با عملیات هواپیما تعریف شده است که از زمانی رخ میدهد که هر شخص یا اشخاصی با قصد پرواز در هواپیما سوار میشود تا زمانی که همهٔ این افراد از هواپیما پیاده شوند و در حادثه، (الف) یک فرد بهطور مرگبار یا شدید مجروح شده است، (ب) هواپیما آسیب قابل توجه یا خرابی ساختاری را متحمل شود یا (ج) هواپیما ناپدید شود یا بهطور کامل غیرقابل دسترسی شود.[1]
اگر هواپیمای غیرقابل تعمیر آسیب ببیند، گم شود یا کاملاً غیرقابل دسترسی شود، اتلاف بدنهٔ هواپیما رخ داده است.[2]
نخستین سانحهٔ هوایی مرگبار در ۱۰ مه ۱۷۸۵ رخ داد، زمانی که یک بالن هوای گرم در شهر تولامور ایرلند سقوط کرد. این شهر در اثر آتشسوزی ناشی از آن که بیش از ۱۳۰ خانه را سوزاند، آسیب جدی دید.[3] نخستین مورد سانحه که شامل یک هواپیمای موتوری بود، سقوط یک هواپیمای رایت مدل A در فورت مایر، ویرجینیا، در ایالات متحده در ۱۷ سپتامبر ۱۹۰۸ بود که مخترع و خلبان آن، اورویل رایت، مجروح شد و سرنشین، ستوان توماس سلفریج جان باخت.[4]