اشو
عارف، فیلسوف و رهبر جنبش راجنیش و موسس مدیتیشن پویا / From Wikipedia, the free encyclopedia
راجنیش چاندرا موهان جین (به هندی: रजनीश चन्द्र मोहन जैन) (زادهٔ ۱۱ دسامبر ۱۹۳۱ – درگذشتهٔ ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰) شناخته شده به آچاریا راجنیش و باگوان شری راجنیش و تازهتر اُشو؛ عارف، فیلسوف، گورو، مدرس دانشگاه هندی، و رهبر جنبش راجنیش بود که در مدت زندگی خود به عنوان یک عارف بحثبرانگیز و رهبر جنبشی جدید مورد توجه قرار گرفت. اشو همواره بر ارزش مراقبه، ذهن آگاهی، عشق، جشن، شهامت، خلاقیت و شادی باکیفیت تأکید میکرد و باور داشت به سبب سیستمهای اعتقادی، باورهای مذهبی و جامعهپذیری سرکوب شدهاند. او روشهای گوناگونی از مدیتیشن، همانند مدیتیشن پویا را به وجود آورد که به گفتهٔ او گونهای تمرین مناسب برای انسان مدرن است.[1] اشو در پایان دههٔ ۱۹۶۰ رویکرد باز تری را در رابطه با میل جنسی در انسان گسترش میداد که سبب شد به او لقب «سکس گورو» در هند و پس از آن در روزنامههای سراسر جهان داده شود، گرچه این رویکرد با سپری شدن زمان بیشتر پذیرفته شد.[2][3]
اشو | |
---|---|
نام هنگام تولد | چاندرا موهان جین |
زادهٔ | ۱۱ دسامبر ۱۹۳۱ بوپال، مادیا پرادش، هند |
درگذشت | ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰ (۵۸ سال) پونا، مهاراشترا، هند |
ملیت | هندی |
دیگر نامها | اشوباگوان شری راجنیشاچاریا راجنیش |
پیشه | مدرس دانشگاه، مشاور معنوی |
سازمان | بنیاد بینالمللی اشو |
شناختهشده برای | معنویت، عرفان |
آثار | رونوشتهای گفتاری در بیش از ۶۰۰ کتاب منتشر شدهاست. |
جنبش | جنبش راجنیش |
وبگاه |
در سال ۱۹۷۰ راجنیش زمانی را در بمبئی گذراند و هوادارانی با نام «سانیاسینهای نوین» پیدا کرد. در این مدت او با گسترش تکنیکهای روحانیاش، به سراسر هند سفر کرده و به سخنرانی میپرداخت. راجنیش از منتقدان جدی کمونیسم و بنیادگرایی مذهبی در هند بود. او همچنین از راه سخنرانیهایش دیدگاههای تازهای در مورد آیینهای مذهبی، عرفان و فلسفه ارائه کرد. در سال ۱۹۷۴ راجنیش به پونه رفت، جایی که در آن یک بنیاد و آشرام پدیدآوردند تا انواع گوناگونی از ابزارهای تغییر مذهب برای هندیها و سایر بازدیدکنندگان خارجی ارائه شود. در اواخر ۱۹۷۰ تنش بسیاری بین حزب جاناتا در حکومت مورارجی دسای و جنبش نئوسانیاس درگرفت که سبب توقف گسترش آشرام شد.
در پی سفر اشو به آمریکا در سال ۱۹۸۱، بیشتر تلاش شد تا فعالیت پیروانش در آنجا متمرکز شود و راجنیش در مکانی معروف به نام «راجنیش پورام» در شهرستان واسکو از ایالت اورگن ساکن شد. بلافاصله ساکنین منطقه و حکومت ایالتی با جنبش وارد تعارض شدند و ردیفی از دعاوی قانونی در رابطه با ساخت و ساز آشرام و توسعهٔ بیشتر آن به راه افتاد که دورهٔ موفقیت آن را کوتاه ساخت. در سال ۱۹۸۵ به دنبال بازجویی از راجنیش در رابطه با اتهامهای جدیای همچون حملهٔ بیوترور راجنیشی ۱۹۸۴ و نقشهٔ قتل وکیل مدافع آمریکایی چارلز اچ ترنر، او مدعی بود که منشی شخصی او ما آناند شیلا و یکی از حامیان نزدیک او در این جرایم مقصر بودهاند و سپس از این اتهامات تبرئه شد.[4] راجنیش بعدها در جریان توافق دادخواست آلفورد پلی (کندی پلی) از ایالات متحده اخراج شد.[5][6][7] سال ۱۹۹۰ راجنیش دوباره به هند بازگشته و همانجا درگذشت.
تعالیم اشو تأثیر قابل توجهی بر تفکر جدید در غرب داشته و همچنین محبوبیت او پس از مرگاش در حال افزایش است.[8]