Ingeles idazlea From Wikipedia, the free encyclopedia
Virginia Woolf, jaiotzez, Adeline Virginia Stephen (Londres, 1882ko urtarrilaren 25a - Rodmell, 1941eko martxoaren 28a), idazle eta saiogile britainiarra izan zen. XX. mendeko literatura modernistaren autore nagusietako bat izan zen, kontzientzia-jarioaren teknikaren erabileran aitzindaria eta Bloomsbury taldeko kide garrantzitsua. Lan aipagarri asko utzi zituen[1], ezagunenen artean daude Jacob’s room (1922), Dalloway andrea (1925), Farorantz (1927) eta Orlando (1929) eleberriak eta Gela bat norberarena (1929)[2], Three Guineas (1938) eta The Death of the Moth (1942) saiakerak. Pentsamendu feministaren aitzindarietako bat izan zen Europan[1].
Virginia Woolf | |
---|---|
(1927) | |
Ahotsa | |
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Adeline Virginia Stephen |
Jaiotza | Londres eta Hyde Park Gate (en) , 1882ko urtarrilaren 25a |
Herrialdea | Erresuma Batua Britainia Handia eta Irlandako Erresuma Batua (1882ko urtarrilaren 25a - 1927ko apirilaren 12a) Erresuma Batua (1927ko apirilaren 12a - 1941eko martxoaren 28a) |
Bizilekua | Monk's House (en) |
Lehen hizkuntza | ingelesa |
Heriotza | Lewes, 1941eko martxoaren 28a (59 urte) |
Hobiratze lekua | Monk's House (en) |
Heriotza modua | suizidioa |
Familia | |
Aita | Leslie Stephen |
Ama | Julia Stephen |
Ezkontidea(k) | Leonard Woolf (en) (1912ko abuztuaren 10a - 1941eko martxoaren 28a) |
Bikotekidea(k) | ikusi
|
Haurrideak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Heziketa | Londresko King's College |
Hizkuntzak | ingelesa |
Irakaslea(k) | Ernest de Sélincourt (en) Janet Case (en) Clara Pater (en) |
Jarduerak | |
Jarduerak | eleberrigilea, saiakeragilea, autobiografialaria, ipuingilea, eguneroko-idazlea, literatura-kritikaria, argitaratzailea, idazlea, emakumeen eskubideen aldeko ekintzailea eta autorea |
Lan nabarmenak | ikusi
|
Influentziak | Jane Ellen Harrison eta George Eliot |
Mugimendua | Bloomsburyko Taldea |
Genero artistikoa | drama Prosa |
Sinesmenak eta ideologia | |
Erlijioa | ateismoa |
Londres hiriko familia aberats batean jaioa, giro intelektual batean hazi zen Virginia[3]. Bere aita, sir Leslie Stephen, idazlea, historialaria, mendizalea eta Dictionary of National Biographyren editore eta sortzaileetako bat izan zen. Ama, Julia Prinsep Stephen (jaiotzez Jackson), arte eta literatur giroan ezaguna zen. Modelo kutuna izan zen bere izeba Julia Margaret Cameron argazkilari ezagunarentzat eta artista prerafaelistentzat. Leslie eta Julia ezkondu zirenean alargunak ziren biak. Lesliek alaba bat zuen aurreko emazte Harriet Marian (Minny) Thackeray (1840-1875), William Makepeace Thackerayren alabarekin. Juliak, berriz, Herbert Duckworth aurreko senarrarekin hiru seme zituen jada eta lau gehiago izan zituzten batera, Vanessa Bell (jaiotzez Stephen) artista (1879-1961), Thoby Stephen (1880-1906), Virginia bera, eta Adrian Stephen (1883-1948) psikoanalista[4].
Eskolara joan beharrean, ikasketak etxean bertan burutu zituen, aita eta amaren gidaritzapean hasieran eta helduagoa zela tutore pribatuen bidez ere bai. Literatura klasikoa eta Viktoriar literaturan sakondu zuen batez ere, etxean zuen liburutegia baliatuz. Tarte batez King’s Collegeko Emakumeen sailean ere ikasi zuen, baina ikasketa ofizialik burutu gabe.[4]
Gaztetatik izan zuen literaturarekiko zaletasuna, etxeko literatur giroak ere babestua. Leslie eta Julia Stephenen etxera garaiko idazle eta artista ezagun ugari inguratzen ziren, hala nola Henry James, George Henry Lewes, Alfred Tennyson, Thomas Hardy, Edward Burne-Jones eta Virginiaren ohorezko aitajaun izan zen James Russell Lowell, edota argazkilaritzan aitzindaria izan zen bere izeba Julia Margaret Cameron.
1912an Leonard Woolfekin ezkondu zen. Berarekin eta beste lagun batzuekin Bloomsburyko taldea sortu zuen; taldea izena bikotea bizi zen etxetik hartu zuen. Bere ezkonkidearekin, halaber, Hogarth Press argitaletxea sortu zuen, T. S. Eliot eta K. Mansfield gazteak bultzatu zituena, besteak beste.
Jacob's Room (1922), Dalloway Andrea (1925) eta To the Lighthouse (1927) eleberriek Woolfen originaltasuna erakutsi zuten. Era berean, The Years (1937) eta Between the Acts (1941) eleberriak aipa daitezke, beste hainbaten artean. Honekin batera, emakumearen eskubideen defentsa egingo du, Gela bat norberarena idazlanean bezala.
Woolf profesionalki 1905ean hasi zen idazten, hasieran Times Literary Supplement-erako, Haworth, Brontλ familiaren etxeari buruzko kazetaritza lan batekin. Bere lehen eleberria, The Voyage Out 1915ean argitaratu zuen Gerald Duckworth and Company Ltd bere er-nebaren argitaletxeak.
Eleberri honetan, Night and Day eleberrian bezala, idazlea prest agertu zen aurreko narrazio-eskemak hausteko, baina kritikak ez zuen ia aintzat hartu.
Mrs Dalloway eta To the Lighthouse (farorantz) lanak argitaratu ondoren hasi ziren kritikariak literaturaren originaltasuna goresten. Lan horietan, autorearen maisutza teknikoa eta grina esperimentala nabarmentzen dira, ordura arte poesiari zegozkion estilo eta irudi batzuk sartu baitzituen eleberrigintzan. Ekintza eta intriga desagertu ondoren, Virginia bere narrazioetan bizitza aldakorra eta kontzientziaren hutsezina hautemateko ahaleginetan oinarritzen da.
Woolf-en azken lanak, Between the Acts (1941), bere kezka nagusiak laburbiltzen ditu: bizitzaren eraldaketa artearen bidez, anbibalentzia sexuala eta denboraren eta bizitzaren fluxuari buruzko gogoeta. Bere libururik lirikoena da, batez ere bertsotan idatzia.[5]
Era berean, emakumearen izaerari buruzko saiakera batzuk idatzi zituen, non emakumeen identitatearen gizarte-eraikuntza nabarmendu eta emakume idazlearen papera aldarrikatu baitzuen. Gela bat norberarena (A Room of One's Own, 1929) saiakeran bere pentsamendu feministaren bilakaera azaldu zuen.
Literaturaren kritika gisa ere nabarmendu zen, eta bi biografia idatzi zituen: Browningen bizitzaren birsorkuntza dibertigarria txakurraren begietatik (Flush) eta Roger Fry kritikariari buruzkoa (Fry). Era berean, E. M. Forsterrekin batera, gutun bat idatzi zien zenbait egunkaritara zentsurak idazleen gogoan zuen eraginari buruz —Sunday Expressek The Well of Loneliness eleberri lesbikoa gaitzesteko egindako ahaleginaren ondorioz—.
Virginia Woolfen eleberri-lanak Marcel Proust, James Joyce, Dorothy Richardson, Katherine Mansfield eta, agian, Henry Jamesen eragina izan zuen. Benetan bereizgarria dena, bere garaikideen artean gailentzen dena da eleberrirako bide berri bat aurkitzen saiatu izana, errealismo nagusia alde batera utzi eta historiaren konbentzioa eta pertsonaien ohiko deskribapena alde batera utzita.
Woolfek eleberriak eta entseguak argitaratzen jarraitu zuen, eta arrakasta izan zuen, bai kritikari dagokionez, bai publikoaren aldetik ere. Bere lanaren zati handi bat Hogarth Press-en bidez argitaratu zuen. XX. mendeko eleberrigile handienetako bat eta modernista nabarmenenetako bat izan da.[6]
Woolf ingeles hizkuntzaren berritzaile handienetakotzat hartzen da. Bere lanetan, kontzientziaren fluxuarekin eta azpiko alderdi psikologikoarekin esperimentatu zuen, baita pertsonaien arrazoi emozionalekin ere. Woolfen ospeak erabat beherantz egin zuen Bigarren Mundu Gerraren ondoren, baina kritika feministak 1970ean izandako gorakadarekin berrezarri egin zen.[7]
Erdi mailako intelektual ingelesaren mundu estura murrizteagatik kritikatu zuten haren lana. Kritikari batzuen iritziz, ez zuen unibertsaltasun eta sakontasunik, eta ez zion inolako garrantzi emozional edo etikorik eskaini irakurle ertain etsiari, 20ko hamarkadako estetaz nazkatuta zegoenari. Antisemitagatik ere kritikatu zuten, judu batekin ezkonduta egon arren. Antisemitismo hori ateratzen da emakumeak maiz pertsonaia juduei buruz, arketipoekin eta orokortze estereotipatuekin idatzi zuelako.[8]Virginiak eta haren senar Leonard Woolfek gorroto zuten eta beldurra zioten 1930eko hamarkadako faxismoari eta haren antisemitismoari, Hitlerren zerrenda beltzean zeudela jakinda. 1938ko Three Guineas liburua faxismoaren zentsura zen.[9]
Egun desoreka bipolarra deitzen den gaixotasun psikikoa pairatzen zuen Woolfek. 1941eko martxoaren 28an, etxetik egun batzuk lehenago alde egin ostean, Ouse ibaira bota zuen bere burua Woolfek, berokiko poltsikoak harriz beteta.
Senarrari idatzi zion azken oharra:
Berriro zoratuko naizela sentitzen dut. Uste dut ezin dugula berriro igaro garai beldurgarri horietako batean. Eta oraingoan ezin dut berreskuratu. Hasi naiz ahotsak entzuten, eta ezin naiz kontzentratu. Beraz, egin dezakedan onena iruditzen zaidana egingo dut. Zuk ahalik eta zorionik handiena eman didazu. Noranzko guztietan izan zara edozein izan daitekeen guztia. Ez dut uste bi pertsona zoriontsuagoak izan zitezkeenik, gaixotasun beldurgarri hau etorri arte. Ezin dut gehiago borrokatu.
Badakit zure bizitza hondatzen ari naizela, ni gabe lan egin ahal izango duzula. Egingo duzu, badakit. Ikusten duzunez, ezin dut hau behar bezala idatzi ere egin. Ezin dut irakurri. Esan nahi dudana da nire bizitzako zoriona zuri zor dizudala. Erabat eraman handikoa izan zara nirekin eta oso ona. Mundu guztiak daki hori. Norbaitek salbatuko banindu, zeu izango zinateke. Dena galdu dut, zure ontasunaren ziurtasuna izan ezik.
Ezin dut denbora gehiagoz zure bizitza hondatzen jarraitu. Ez dut uste bi pertsona izan zitezkeenik zu eta ni baino zoriontsuagoak.
Barne bakarrizketaren teknika eta bere estilo poetikoa Woolfek nobelagintza modernoari eginiko ekarpen handienen artean jaso ohi dira.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.