rusa kaj sovetia verkisto kaj esperantisto From Wikipedia, the free encyclopedia
Nikolao Vladimiroviĉ NEKRASOV (naskiĝis la 18-an de decembro 1900 en Moskvo, mortis la 4-an de oktobro 1938) estis rusa esperantlingva verkisto, ĵurnalisto kaj tradukisto[1], kiu membris ĉe la Centra Komitato de Sovetrespublikara Esperantista Unio. Li verkis eseojn pri esperantlingva literaturo, verkis poemojn, preparis materialon por Enciklopedio de Esperanto, kaj tradukis verkojn al Esperanto.
Nikolao Vladimiroviĉ Nekrasov | |
---|---|
Persona informo | |
Naskiĝo | 18-an de decembro 1900 en Moskvo |
Morto | 4-an de oktobro 1938 (37-jaraĝa) en Sovetunio |
Lingvoj | Esperanto |
Ŝtataneco | Rusia Imperio Sovetunio |
Okupo | |
Okupo | esperantisto verkisto tradukisto poeto ĵurnalisto |
Esperanto | |
Esperantistiĝis en | 1915 |
Li estis mortpafita en 1938, kulpigita de Sovetunio pri esti "organizanto kaj gvidanto de faŝisma, spiona, terorisma organizo de esperantistoj". En 1957, li estis postmorte rehonorigita de la ŝtato kiel senkulpa.
Nekrasov laboris en la eldonejo Moskva laboristo. Li esperantistiĝis en 1915.
En 1918–1919, li estis prezidanto de Tutrusia Ligo de Junaj Esperantistoj kaj redaktoro de Juna Mondo, kiun li mem kompostis en la presejo. Je la 1-a de junio en 1922 Nekrasov kun Gregoro Demidjuk fondis la kulturan revuon La Nova Epoko (1922–1930) kiu iĝis unu el la organoj de SAT. En 1923 li iĝis membro de la Centra Komitato de Sovetrespublikara Esperantista Unio, SEU, tiam gvidata de Ernesto Drezen. Li speciale okupis sin pri historio kaj kritiko de la Esperanto-literaturo, ideologio de la proleta revolucia Esperanto-movado, nacia problemo kaj kosmoglotiko.
En La Nova Epoko li publikigis plurajn eseojn pri esperanta literaturo (pri Baghy, Bulthuis, Jung, Hohlov, Miĥalski, Devkin, (Stanislav?) Schulhof, k.a.). Liaj kritikoj eliris ĉefe el originala sociologia vidpunkto, sed samtempe li multe atentis la lingvan flankon de la verkoj.
Komence de la 1930-aj jaroj, li aktive partoprenis en kompilado kaj preparo de materialo pri literaturo por Enciklopedio de Esperanto. Li ankaŭ publikigis multajn leterojn de Zamenhof. En 1931 li estis unu el la kunfondintoj de Internacia Asocio de Revoluciaj Esperantaj Verkistoj (IAREV), kaj redaktis ĝian unuan gazeton, La Nova Etapo.
Nekrasov ankaŭ verkis poemojn. Li opiniis, ke en siaj originalaj poemoj li sekvis rusajn poetojn-simbolistojn, ĉefe Brjusov, kaj tial speciale zorgis pri la stila lingva pureco. Estas sciate, ke la plej granda lia originala verko estis poemego Kazanovo (aŭ Casanova) – laŭ impresoj de tiuj, kiuj legis la manuskripton, tre altnivela poezie. Almenaŭ unu kopio de la manuskripto ekzistis ankoraŭ komence de la 1960-aj jaroj, sed poste malaperis senspure.
Nekrasov estis arestita en 1938, kaj kulpigita pri tio, ke li "estis organizanto kaj gvidanto de faŝisma, spiona, terorisma organizo de esperantistoj". Pro tiu kulpo li estis mortpafita la 4-an de oktobro 1938. Lia arkivo kaj biblioteko estis neniigitaj; supozeble, tiel pereis multaj liaj nepublikigitaj verkoj kaj tradukoj.
Li estis postmorte rehonorigita kiel senkulpa la 26-an de novembro 1957.
Pri Blanka cigno
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.