Neonlampo

Neonsignaloj aŭ Neonlampoj estas farataj uzante elektrajn, lumigajn tubolampojn kiuj enhavas rarigitan Neonon aŭ aliajn gasojn. Ili estas plej komuna uzataj por neonlumo, kio estis unuafoje demonstrita en moderna formo decembre de 1910 fare de Georges Claude ĉe la ekspozicio Mondial de l'automobile de Paris.^[1] Ili estas uzataj tutmonde, kaj estis tre popularaj en Usono el ĉirkaŭ 1920 al 1960. Ĉefe la instalaĵoj de Times Square estis famaj, kaj estis preskaŭ 2000 malgrandaj vendejoj produktantaj neonlampojn ĉirkaŭ 1940.^[2][3] Aldone al signaloj, neonlampoj estas nune uzataj ofte de artistoj kaj arkitektoj,^[2][4][5] kaj (laŭ modifita formo) en plasmaj paneloj kaj televidoj.^[6][7] La signalara industrio malpliiĝis en la pasintaj kelkaj jardekoj, kaj la urboj nune prizorgas konservadon kaj restaŭradon de siaj antikvaj neonlampoj.

Neonlampo

Neonsignalo de 1937 por teatro en Auburn (Kalifornio), rekonstruita en 2006. La grandaj literoj de la turo estas lumigitaj laŭ temposekvenco kiu ripetas, "S", "ST", ..., "STATE", kaj for.

Bildoj de neonsignoj

• 
  Heliumo
• 
  Neono
• 
  Argono (kun hidrargo)
• 
  Kriptono
• 
  ksenono
• 
  Deteriorita, signalo de la 1950-aj jaroj tipa de arkitekturo Googie; "Ships" estis kafejaro de Los Angeles.^[8]
• 
  Origina signalo de Restoracio Whitey: "EAT" (manĝu) en Arlington, VA

Bibliografio

• 2010 Top Ten Endangered Sites. Heritage Vancouver Society. Alirita 2010-12-05.
• Bass, Shermakaye, "Neon Museum saving Las Vegas' iconic signs", 2007-06-06. Kontrolita 2009-09-12.

• (September 2007) “Life in the Darkness”, Creative Review. Alirita 2010-12-26.. 

Arkivigite je 2011-09-20 per la retarkivo Wayback Machine Article about neon signage's flowering and decline in Warsaw and Poland.

• Keen, Judy, "Save neon signs, fans urge", USA Today, 2008-10-06.

Referencoj

1. van Dulken, Stephen. (2002) Inventing the 20th century: 100 inventions that shaped the world : from the airplane to the zipper. New York University Press, p. 42. ISBN 978-0-8147-8812-7.
2. Stern, Rudi. (1988) The New Let There Be Neon. H. N. Abrams, p. 16–33. ISBN 978-0-8109-1299-1.
3. Bright, Jr., Arthur A.. (1949) The Electric-Lamp Industry. MacMillan. Paĝoj 221-223 priskribas tubojn Moore. Paĝoj 369-374 priskribas neonajn tubolampojn. Paĝo 385 studas la kontribuojn de Risler al la fluoraj aparatoj en la 1920-aj jaroj. Paĝoj 388-391 studas la disvolviĝon de la komerca fluoraĵo ĉe General Electric en la 1930-aj jaroj.
4. Popper, Frank. Neon. Grove Art Online. Oxford University Press (2009).
5. (August 2005) “Happy Birthday Neon!”, Signs of the Times.  Arkivigite je 2009-02-16 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2009-02-16. Alirita 2021-08-17.
6. Myers, Robert L.. (2002) Display interfaces: fundamentals and standards. John Wiley and Sons, p. 69–71. ISBN 978-0-471-49946-6. “Plasma displays are closely related to the simple neon lamp.”.
7. Weber, Larry F. (Aprilo 2006). “History of the plasma display panel”, IEEE Transactions on Plasma Science 34 (2), p. 268–278. doi:10.1109/TPS.2006.872440.  Paga aliro.
8. Hess, Alan. (2004) Googie redŭ: ultramodern roadside architecture. Chronicle Books, p. 115. ISBN 978-0-8118-4272-3.

Eksteraj ligiloj

• Kategorio Neonlampo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

• Johansson, Feddy. Svenska Neonskyltar. Collection of photographs of Swedish neon signs; text in Swedish.
• Neon Muzeum. NeonMuzeum.com. Arkivita el la originalo je 2011-09-20. Alirita 2012-07-16.

Website of an organization devoted to preserving Polish neon signs; in English.

PeEnEo: 408860 LCCN: sh94009417 NDL: 00568105