Pronoun
เพื่อน • (pʉ̂ʉan)
- (archaic) a third person pronoun: he, she, it, they, etc.[1][2]
1292/93, “จารึกพ่อขุนรามคำแหง (จารึกหลักที่ ๑)”, in ประชุมพงศาวดาร ฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม ๓, Bangkok: กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์, กรมศิลปากร, published 1999, →ISBN, pages 9–10:
- เมืองษุกโขไทนี้ดี ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว เจ้าเมืองบ่เอาจกอบในไพร่ ลูท่างเพื่อนจูงวัวไปค้า ขี่ม้าไปขาย ใครจักใคร่ค้าช้างค้า ใครจักใคร่ค้าม้าค้า
- mʉʉang sùk-kǒo-tai níi dii · nai náam mii bplaa · nai naa mii kâao · jâao-mʉʉang bɔ̀ɔ ao jà-gɔ̀ɔp nai prâi · luu-tâang pʉ̂ʉan juung wuua bpai káa · kìi máa bpai kǎai · krai jàk krâi káa cháang káa · krai jàk krâi káa máa káa
- Nice is this town of Sukkhothai. There are fish in rills, there are rices in fields. The lord of the town imposeth no toll upon subjects, [making it] easy for them to bring oxen in [for] sale [or] ride horses in [for] trade. Whoever would want to trade in elephants [will be able to so] trade, whoever would want to trade in horses [will be able to so] trade.
- anyone or anything else; any other person or thing; other(s); the other(s).
- ก่อนเพื่อน
- gɔ̀ɔn pʉ̂ʉan
- before anyone/thing else; before the others
- สวยกว่าเพื่อน
- sǔai gwàa pʉ̂ʉan
- more beautiful than the others
- มาหลังเพื่อน
- maa lǎng pʉ̂ʉan
- to arrive after anyone/thing else (= to be the last one to arrive)
See also
More information 1st, 2nd ...
|
1st |
2nd |
3rd |
Exclusive |
Inclusive |
Informal |
Singular |
กู (guu) |
มึง (mʉng) |
มัน (man) |
Dual |
เผือ (pʉ̌ʉa) |
รา (raa) |
เขือ (kʉ̌ʉa) |
ขา (kǎa) |
Plural |
ตู (dtuu) |
เรา (rao) |
สู (sǔu) |
เขา (kǎo) |
Formal |
Singular |
ข้า (kâa), ตู (dtuu), เรา (rao) |
เจ้า (jâao), สู (sǔu) |
เพื่อน (pʉ̂ʉan), เขา (kǎo) |
Plural |
ตูข้า |
เราข้า |
สูเจ้า |
เขาเจ้า |
Close
Archaic Thai personal pronouns
Noun
เพื่อน • (pʉ̂ʉan) (classifier คน)
- person whom one knows, likes, trusts, is allied with, or receives support from: friend, buddy, mate; familiar, intimate; patron, supporter, ally; etc.
- เพื่อนแท้
- pʉ̂ʉan tɛ́ɛ
- true friend
- เพื่อนยามยาก
- pʉ̂ʉan yaam yâak
- friend in need
- เพื่อนเล่น
- pʉ̂ʉan lên
- playmate
- person going somewhere or doing something with someone as companion or escort.
- ไปเป็นเพื่อน
- bpai bpen pʉ̂ʉan
- to accompany someone
(literally) to go [with someone] as companion
- กินเป็นเพื่อน
- gin bpen pʉ̂ʉan
- to eat something with someone
(literally) to eat [something with someone] as companion
- เพื่อนเจ้าสาว
- pʉ̂ʉan jâo-sǎao
- bridesmaid
(literally) bride's companion
- person sharing or involved in the same activity, occupation, condition, status, etc: fellow, peer, comrade, associate, etc.
- เพื่อนมนุษย์
- pʉ̂ʉan má-nút
- fellow human being(s)
- เพื่อนนักเรียน
- pʉ̂ʉan nák-riian
- fellow student(s)
- เพื่อนบ้าน
- pʉ̂ʉan bâan
- neighbour(s)
(literally) fellow [member(s)] of the village; fellow villager(s)
- เพื่อนสมาชิกรัฐสภา
- pʉ̂ʉan sà-maa-chík-rát-tà-sà-paa
- fellow member(s) of the parliament
- (slang) sex partner.
- เพื่อนนอน
- pʉ̂ʉan nɔɔn
- bed partner
(literally) sleeping companion
- (LGBTQ, archaic) lesbian partner; party to or partner in a lesbian relationship.
Derived terms
- กินเพื่อน
- คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย
- ผองเพื่อน
- เพื่อนกิน (pʉ̂ʉan-gin)
- เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก
- เพื่อนเกลอ
- เพื่อนแก้ว
- เพื่อนคู่เคียง
- เพื่อนคู่ใจ (pʉ̂ʉan-kûu-jai)
- เพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก
- เพื่อนคู่หู
- เพื่อนเจ้าบ่าว
- เพื่อนเจ้าสาว
- เพื่อนใจ
- เพื่อนชาย
- เพื่อนซี้
- เพื่อนต่างเพศ
- เพื่อนตาย (pʉ̂ʉan-dtaai)
- เพื่อนแท้ (pʉ̂ʉan-tɛ́ɛ)
- เพื่อนนอน
- เพื่อนบ้าน (pʉ̂ʉan-bâan)
- เพื่อนฝูง
- เพื่อนพ้อง
- เพื่อนยาก
- เพื่อนร่วมงาน (pʉ̂ʉan-rûuam-ngaan)
- เพื่อนร่วมใจ
- เพื่อนร่วมชั้น (pʉ̂ʉan-rûuam-chán)
- เพื่อนร่วมชาติ (pʉ̂ʉan rûuam châat)
- เพื่อนร่วมเตียง
- เพื่อนร่วมทาง
- เพื่อนร่วมรุ่น
- เพื่อนร่วมโรงเรียน
- เพื่อนร่วมโลก
- เพื่อนร่วมสถาบัน
- เพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์
- เพื่อนร่วมห้อง (pʉ̂ʉan-rûuam-hɔ̂ng)
- เพื่อนรู้ใจ
- เพื่อนเล่น (pʉ̂ʉan-lên)
- เพื่อนสาว
- เพื่อนหญิง
- เล่นเพื่อน (lên-pʉ̂ʉan)
References
ราชบัณฑิตยสถาน (2013) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช หลักที่ ๑ (in Thai), 3rd edition, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 51: “เพื่อน ส. สรรพนามบุรุษที่ ๓ ใช้แทนผู้ที่ตนพูดถึง หมายถึง เขา ในความว่า "เพื่อนจูงวัวไปค้า ขี่ม้าไปขาย" (๑/๑๙–๒๐)”
วงษ์เทศ, สุจิตต์ (1983) สุโขทัยไม่ใช่ราชธานีแห่งแรกของไทย (in Thai), Bangkok: เรือนแก้วการพิมพ์, →ISBN, page 179: “เพื่อน หมายถึง เขา (เฉพาะในที่นี้). (ประเสริฐ [ณ นคร]) ในปัจจุบัน คำ เพื่อน หรือ เปิ้น [ในภาษาเหนือ] เป็นสรรพนามบุรุษที่หนึ่งก็ได้ ที่สามก็ได้. (ทองสืบ [ศุภะมารค]) ทางภาคอิสานออกเสียงว่า เผิ่น ใช้เฉพาะบุรุษที่สามเท่านั้น.”