γνωρίζω

Ancient Greek

Etymology

Ultimately from Proto-Indo-European *ǵneh₃- (“to know”) (whence γιγνώσκω (gignṓskō)). Compare γνώριμος (gnṓrimos) and gnarus.^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡnɔː.ríz.dɔː/ → /ɣnoˈri.zo/ → /ɣnoˈri.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡnɔː.ríz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡnoˈri.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣnoˈri.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣnoˈri.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣnoˈri.zo/

Verb

γνωρίζω • (gnōrízō)

1. to make known (in passive: become known)
2. to learn, discover

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνωρῐ́ζω	γνωρῐ́ζεις	γνωρῐ́ζει	γνωρῐ́ζετον	γνωρῐ́ζετον	γνωρῐ́ζομεν	γνωρῐ́ζετε	γνωρῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	γνωρῐ́ζω	γνωρῐ́ζῃς	γνωρῐ́ζῃ	γνωρῐ́ζητον	γνωρῐ́ζητον	γνωρῐ́ζωμεν	γνωρῐ́ζητε	γνωρῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	γνωρῐ́ζοιμῐ	γνωρῐ́ζοις	γνωρῐ́ζοι	γνωρῐ́ζοιτον	γνωρῐζοίτην	γνωρῐ́ζοιμεν	γνωρῐ́ζοιτε	γνωρῐ́ζοιεν
	imperative		γνώρῐζε	γνωρῐζέτω	γνωρῐ́ζετον	γνωρῐζέτων		γνωρῐ́ζετε	γνωρῐζόντων
middle/ passive	indicative	γνωρῐ́ζομαι	γνωρῐ́ζῃ, γνωρῐ́ζει	γνωρῐ́ζεται	γνωρῐ́ζεσθον	γνωρῐ́ζεσθον	γνωρῐζόμεθᾰ	γνωρῐ́ζεσθε	γνωρῐ́ζονται
	subjunctive	γνωρῐ́ζωμαι	γνωρῐ́ζῃ	γνωρῐ́ζηται	γνωρῐ́ζησθον	γνωρῐ́ζησθον	γνωρῐζώμεθᾰ	γνωρῐ́ζησθε	γνωρῐ́ζωνται
	optative	γνωρῐζοίμην	γνωρῐ́ζοιο	γνωρῐ́ζοιτο	γνωρῐ́ζοισθον	γνωρῐζοίσθην	γνωρῐζοίμεθᾰ	γνωρῐ́ζοισθε	γνωρῐ́ζοιντο
	imperative		γνωρῐ́ζου	γνωρῐζέσθω	γνωρῐ́ζεσθον	γνωρῐζέσθων		γνωρῐ́ζεσθε	γνωρῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γνωρῐ́ζειν				γνωρῐ́ζεσθαι
participle	m	γνωρῐ́ζων				γνωρῐζόμενος
	f	γνωρῐ́ζουσᾰ				γνωρῐζομένη
	n	γνωρῐ́ζον				γνωρῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: γνωρῐ́ζω, γνωρῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώρῐζον	ἐγνώρῐζες	ἐγνώρῐζε(ν)	ἐγνωρῐ́ζετον	ἐγνωρῐζέτην	ἐγνωρῐ́ζομεν	ἐγνωρῐ́ζετε	ἐγνώρῐζον
middle/ passive	indicative	ἐγνωρῐζόμην	ἐγνωρῐ́ζου	ἐγνωρῐ́ζετο	ἐγνωρῐ́ζεσθον	ἐγνωρῐζέσθην	ἐγνωρῐζόμεθᾰ	ἐγνωρῐ́ζεσθε	ἐγνωρῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγνώρῐζον, ἐγνωρῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνωρῐέω	γνωρῐέεις	γνωρῐέει	γνωρῐέετον	γνωρῐέετον	γνωρῐέομεν	γνωρῐέετε	γνωρῐέουσῐ(ν)
	optative	γνωρῐέοιμῐ	γνωρῐέοις	γνωρῐέοι	γνωρῐέοιτον	γνωρῐεοίτην	γνωρῐέοιμεν	γνωρῐέοιτε	γνωρῐέοιεν
middle	indicative	γνωρῐέομαι	γνωρῐέῃ, γνωρῐέει	γνωρῐέεται	γνωρῐέεσθον	γνωρῐέεσθον	γνωρῐεόμεθᾰ	γνωρῐέεσθε	γνωρῐέονται
	optative	γνωρῐεοίμην	γνωρῐέοιο	γνωρῐέοιτο	γνωρῐέοισθον	γνωρῐεοίσθην	γνωρῐεοίμεθᾰ	γνωρῐέοισθε	γνωρῐέοιντο
passive	indicative	γνωρῐσθήσομαι	γνωρῐσθήσῃ	γνωρῐσθήσεται	γνωρῐσθήσεσθον	γνωρῐσθήσεσθον	γνωρῐσθησόμεθᾰ	γνωρῐσθήσεσθε	γνωρῐσθήσονται
	optative	γνωρῐσθησοίμην	γνωρῐσθήσοιο	γνωρῐσθήσοιτο	γνωρῐσθήσοισθον	γνωρῐσθησοίσθην	γνωρῐσθησοίμεθᾰ	γνωρῐσθήσοισθε	γνωρῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γνωρῐέειν			γνωρῐέεσθαι		γνωρῐσθήσεσθαι
participle	m	γνωρῐέων			γνωρῐεόμενος		γνωρῐσθησόμενος
	f	γνωρῐέουσᾰ			γνωρῐεομένη		γνωρῐσθησομένη
	n	γνωρῐέον			γνωρῐεόμενον		γνωρῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γνωρῐέω, γνωρῐέομαι, γνωρῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνωρῐῶ	γνωρῐεῖς	γνωρῐεῖ	γνωρῐεῖτον	γνωρῐεῖτον	γνωρῐοῦμεν	γνωρῐεῖτε	γνωρῐοῦσῐ(ν)
	optative	γνωρῐοίην, γνωρῐοῖμῐ	γνωρῐοίης, γνωρῐοῖς	γνωρῐοίη, γνωρῐοῖ	γνωρῐοῖτον, γνωρῐοίητον	γνωρῐοίτην, γνωρῐοιήτην	γνωρῐοῖμεν, γνωρῐοίημεν	γνωρῐοῖτε, γνωρῐοίητε	γνωρῐοῖεν, γνωρῐοίησᾰν
middle	indicative	γνωρῐοῦμαι	γνωρῐῇ	γνωρῐεῖται	γνωρῐεῖσθον	γνωρῐεῖσθον	γνωρῐούμεθᾰ	γνωρῐεῖσθε	γνωρῐοῦνται
	optative	γνωρῐοίμην	γνωρῐοῖο	γνωρῐοῖτο	γνωρῐοῖσθον	γνωρῐοίσθην	γνωρῐοίμεθᾰ	γνωρῐοῖσθε	γνωρῐοῖντο
passive	indicative	γνωρῐσθήσομαι	γνωρῐσθήσῃ	γνωρῐσθήσεται	γνωρῐσθήσεσθον	γνωρῐσθήσεσθον	γνωρῐσθησόμεθᾰ	γνωρῐσθήσεσθε	γνωρῐσθήσονται
	optative	γνωρῐσθησοίμην	γνωρῐσθήσοιο	γνωρῐσθήσοιτο	γνωρῐσθήσοισθον	γνωρῐσθησοίσθην	γνωρῐσθησοίμεθᾰ	γνωρῐσθήσοισθε	γνωρῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γνωρῐεῖν			γνωρῐεῖσθαι		γνωρῐσθήσεσθαι
participle	m	γνωρῐῶν			γνωρῐούμενος		γνωρῐσθησόμενος
	f	γνωρῐοῦσᾰ			γνωρῐουμένη		γνωρῐσθησομένη
	n	γνωρῐοῦν			γνωρῐούμενον		γνωρῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γνωρῐῶ, γνωρῐοῦμαι, γνωρῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώρῐσᾰ	ἐγνώρῐσᾰς	ἐγνώρῐσε(ν)	ἐγνωρῐ́σᾰτον	ἐγνωρῐσᾰ́την	ἐγνωρῐ́σᾰμεν	ἐγνωρῐ́σᾰτε	ἐγνώρῐσᾰν
	subjunctive	γνωρῐ́σω	γνωρῐ́σῃς	γνωρῐ́σῃ	γνωρῐ́σητον	γνωρῐ́σητον	γνωρῐ́σωμεν	γνωρῐ́σητε	γνωρῐ́σωσῐ(ν)
	optative	γνωρῐ́σαιμῐ	γνωρῐ́σειᾰς, γνωρῐ́σαις	γνωρῐ́σειε(ν), γνωρῐ́σαι	γνωρῐ́σαιτον	γνωρῐσαίτην	γνωρῐ́σαιμεν	γνωρῐ́σαιτε	γνωρῐ́σειᾰν, γνωρῐ́σαιεν
	imperative		γνώρῐσον	γνωρῐσᾰ́τω	γνωρῐ́σᾰτον	γνωρῐσᾰ́των		γνωρῐ́σᾰτε	γνωρῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγνωρῐσᾰ́μην	ἐγνωρῐ́σω	ἐγνωρῐ́σᾰτο	ἐγνωρῐ́σᾰσθον	ἐγνωρῐσᾰ́σθην	ἐγνωρῐσᾰ́μεθᾰ	ἐγνωρῐ́σᾰσθε	ἐγνωρῐ́σᾰντο
	subjunctive	γνωρῐ́σωμαι	γνωρῐ́σῃ	γνωρῐ́σηται	γνωρῐ́σησθον	γνωρῐ́σησθον	γνωρῐσώμεθᾰ	γνωρῐ́σησθε	γνωρῐ́σωνται
	optative	γνωρῐσαίμην	γνωρῐ́σαιο	γνωρῐ́σαιτο	γνωρῐ́σαισθον	γνωρῐσαίσθην	γνωρῐσαίμεθᾰ	γνωρῐ́σαισθε	γνωρῐ́σαιντο
	imperative		γνώρῐσαι	γνωρῐσᾰ́σθω	γνωρῐ́σᾰσθον	γνωρῐσᾰ́σθων		γνωρῐ́σᾰσθε	γνωρῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγνωρῐ́σθην	ἐγνωρῐ́σθης	ἐγνωρῐ́σθη	ἐγνωρῐ́σθητον	ἐγνωρῐσθήτην	ἐγνωρῐ́σθημεν	ἐγνωρῐ́σθητε	ἐγνωρῐ́σθησᾰν
	subjunctive	γνωρῐσθῶ	γνωρῐσθῇς	γνωρῐσθῇ	γνωρῐσθῆτον	γνωρῐσθῆτον	γνωρῐσθῶμεν	γνωρῐσθῆτε	γνωρῐσθῶσῐ(ν)
	optative	γνωρῐσθείην	γνωρῐσθείης	γνωρῐσθείη	γνωρῐσθεῖτον, γνωρῐσθείητον	γνωρῐσθείτην, γνωρῐσθειήτην	γνωρῐσθεῖμεν, γνωρῐσθείημεν	γνωρῐσθεῖτε, γνωρῐσθείητε	γνωρῐσθεῖεν, γνωρῐσθείησᾰν
	imperative		γνωρῐ́σθητῐ	γνωρῐσθήτω	γνωρῐ́σθητον	γνωρῐσθήτων		γνωρῐ́σθητε	γνωρῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γνωρῐ́σαι			γνωρῐ́σᾰσθαι		γνωρῐσθῆναι
participle	m	γνωρῐ́σᾱς			γνωρῐσᾰ́μενος		γνωρῐσθείς
	f	γνωρῐ́σᾱσᾰ			γνωρῐσᾰμένη		γνωρῐσθεῖσᾰ
	n	γνωρῐ́σᾰν			γνωρῐσᾰ́μενον		γνωρῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγνώρῐσᾰ, ἐγνωρῐσᾰ́μην, ἐγνωρῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώρῐκᾰ	ἐγνώρῐκᾰς	ἐγνώρῐκε(ν)	ἐγνωρῐ́κᾰτον	ἐγνωρῐ́κᾰτον	ἐγνωρῐ́κᾰμεν	ἐγνωρῐ́κᾰτε	ἐγνωρῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγνωρῐ́κω	ἐγνωρῐ́κῃς	ἐγνωρῐ́κῃ	ἐγνωρῐ́κητον	ἐγνωρῐ́κητον	ἐγνωρῐ́κωμεν	ἐγνωρῐ́κητε	ἐγνωρῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐγνωρῐ́κοιμῐ, ἐγνωρῐκοίην	ἐγνωρῐ́κοις, ἐγνωρῐκοίης	ἐγνωρῐ́κοι, ἐγνωρῐκοίη	ἐγνωρῐ́κοιτον	ἐγνωρῐκοίτην	ἐγνωρῐ́κοιμεν	ἐγνωρῐ́κοιτε	ἐγνωρῐ́κοιεν
	imperative		ἐγνώρῐκε	ἐγνωρῐκέτω	ἐγνωρῐ́κετον	ἐγνωρῐκέτων		ἐγνωρῐ́κετε	ἐγνωρῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἐγνώρῐσμαι	ἐγνώρῐσαι	ἐγνώρῐσται	ἐγνώρῐσθον	ἐγνώρῐσθον	ἐγνωρῐ́σμεθᾰ	ἐγνώρῐσθε	ἐγνωρῐ́δᾰται
	subjunctive	ἐγνωρῐσμένος ὦ	ἐγνωρῐσμένος ᾖς	ἐγνωρῐσμένος ᾖ	ἐγνωρῐσμένω ἦτον	ἐγνωρῐσμένω ἦτον	ἐγνωρῐσμένοι ὦμεν	ἐγνωρῐσμένοι ἦτε	ἐγνωρῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγνωρῐσμένος εἴην	ἐγνωρῐσμένος εἴης	ἐγνωρῐσμένος εἴη	ἐγνωρῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐγνωρῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐγνωρῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐγνωρῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐγνωρῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐγνώρῐσο	ἐγνωρῐ́σθω	ἐγνώρῐσθον	ἐγνωρῐ́σθων		ἐγνώρῐσθε	ἐγνωρῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγνωρῐκέναι				ἐγνωρῐ́σθαι
participle	m	ἐγνωρῐκώς				ἐγνωρῐσμένος
	f	ἐγνωρῐκυῖᾰ				ἐγνωρῐσμένη
	n	ἐγνωρῐκός				ἐγνωρῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐγνώρῐκᾰ, ἐγνώρῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνωρῐ́κειν, ἐγνωρῐ́κη	ἐγνωρῐ́κεις, ἐγνωρῐ́κης	ἐγνωρῐ́κει(ν)	ἐγνωρῐ́κετον	ἐγνωρῐκέτην	ἐγνωρῐ́κεμεν	ἐγνωρῐ́κετε	ἐγνωρῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐγνωρῐ́σμην	ἐγνώρῐσο	ἐγνώρῐστο	ἐγνώρῐσθον	ἐγνωρῐ́σθην	ἐγνωρῐ́σμεθᾰ	ἐγνώρῐσθε	ἐγνωρῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐγνωρῐ́κειν, ἐγνωρῐ́σμην

Derived terms

• ἀναγνωρίζω (anagnōrízō)

Descendants

• Greek: γνωρίζω (gnorízo)

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “γνωρίμος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 280

Further reading

• “γνωρίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γνωρίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γνωρίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γνωρίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• G1107 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • acquaint idem, page 8.
  • detect idem, page 219.
  • discover idem, page 231.
  • identify idem, page 413.
  • know idem, page 471.
  • leak idem, page 482.
  • recognise idem, page 680.
• “γνωρίζω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Greek

Etymology

From Ancient Greek γνωρίζω (gnōrízō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣnoˈɾi.zo/
• Hyphenation: γνω‧ρί‧ζω

Verb

γνωρίζω • (gnorízo) (past γνώρισα, passive γνωρίζομαι)

1. to know (something), be aware, recognize
   • Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
     τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
     σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι
     ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.

     Se gnorízo apó tin kópsi
     tou spathioú tin tromerí,
     se gnorízo apó tin ópsi
     pou me vía metráei tin gi.

     I know you from the blade
     of the fearsome sword,
     I know you from the face
     which with haste gazes the land

     Dionysios Solomos, Hymn to Liberty (1823), 1st stanza

2. to know (someone); get to know, meet
3. to introduce, make acquaintance

Conjugation

γνωρίζω   γνωρίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	γνωρίζω	γνωρίσω	γνωρίζομαι	γνωριστώ
2 sg	γνωρίζεις	γνωρίσεις	γνωρίζεσαι	γνωριστείς
3 sg	γνωρίζει	γνωρίσει	γνωρίζεται	γνωριστεί
1 pl	γνωρίζουμε, [‑ομε]	γνωρίσουμε, [‑ομε]	γνωριζόμαστε	γνωριστούμε
2 pl	γνωρίζετε	γνωρίσετε	γνωρίζεστε, γνωριζόσαστε	γνωριστείτε
3 pl	γνωρίζουν(ε)	γνωρίσουν(ε)	γνωρίζονται	γνωριστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	γνώριζα	γνώρισα	γνωριζόμουν(α)	γνωρίστηκα
2 sg	γνώριζες	γνώρισες	γνωριζόσουν(α)	γνωρίστηκες
3 sg	γνώριζε	γνώρισε	γνωριζόταν(ε)	γνωρίστηκε
1 pl	γνωρίζαμε	γνωρίσαμε	γνωριζόμασταν, (‑όμαστε)	γνωριστήκαμε
2 pl	γνωρίζατε	γνωρίσατε	γνωριζόσασταν, (‑όσαστε)	γνωριστήκατε
3 pl	γνώριζαν, γνωρίζαν(ε)	γνώρισαν, γνωρίσαν(ε)	γνωρίζονταν, (γνωριζόντουσαν)	γνωρίστηκαν, γνωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα γνωρίζω ➤	θα γνωρίσω ➤	θα γνωρίζομαι ➤	θα γνωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα γνωρίζεις, …	θα γνωρίσεις, …	θα γνωρίζεσαι, …	θα γνωριστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … γνωρίσει		έχω, έχεις, … γνωριστεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … γνωρίσει		είχα, είχες, … γνωριστεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … γνωρίσει		θα έχω, θα έχεις, … γνωριστεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	γνώριζε	γνώρισε	—	γνωρίσου
2 pl	γνωρίζετε	γνωρίστε	γνωρίζεστε	γνωριστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	γνωρίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας γνωρίσει ➤		—
Nonfinite form➤	γνωρίσει		γνωριστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• αναγνωρίζω (anagnorízo, “to recognise”)
• παραγνωρίζω (paragnorízo, “overlook”)
• πρωτογνωρίζω (protognorízo, “meet for the first time”)

Related terms

• αγνώριστος (agnóristos)
• γνώριμος (gnórimos, “familiar”)
• γνώρισμα n (gnórisma, “characteristic”)
• γνώση f (gnósi, “knowledge”)
• γνώστης m (gnóstis, “expert”)
• γνωστός m (gnostós, “acquaintance”)
• γνωστός (gnostós, “known”)
• γνώστρια f (gnóstria, “expert”)
• διαγιγνώσκω (diagignósko, “diagnose”)
• εγνωσμένος (egnosménos, “known”, passive perfect participle)
• and see: γνώση f (gnósi, “knowledge”)

See also

• ξέρω (xéro, “to know a fact”)

Further reading

• γνωρίζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language