hoogte

Dutch

Etymology

From Middle Dutch hôgede, from Old Dutch *hōgitha, from Proto-West Germanic *hauhiþu, from Proto-Germanic *hauhiþō, equivalent to hoog +‎ -te.

Cognates

Compare English height, Norwegian høyde, Swedish höjd, Icelandic hæð, Old High German hohida, Gothic hauhiþa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦoːx.tə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hoog‧te

Noun

hoogte f (plural hoogtes or hoogten)

1. height

   Antonyms: laagte, diepte

   De hoogte van de berg is meer dan 2000 meter. ― The height of the mountain is over 2000 meters.

   Het kasteel stond op een duizelingwekkende hoogte boven de vallei. ― The castle stood at a dizzying height above the valley.

Derived terms

• hoogtepunt
• hoogtevrees
• ooghoogte
• op de hoogte
• ter hoogte van
• toonhoogte
• uit de hoogte

Descendants

• Negerhollands: hoogte