eyða

Icelandic

Etymology

From Old Norse eyða, from Proto-Germanic *auþijaną. Related to the adjective auðr (“empty, barren”) ( > Icelandic auður).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈeiːða/

  Rhymes: -eiːða

  Homophones: eiða

Verb

eyða (weak verb, third-person singular past indicative eyddi, supine eytt)

1. to destroy, bring to nothing

   Allri borginni var gjörsamlega eytt í stríðinu.

   The entire city was completely destroyed in the war.

2. to spend, waste

   Eyddu ekki tíma þínum í þess háttar vitleysu!

   Don't waste your time on that sort of nonsense!

Conjugation

infinitive (nafnháttur)		að eyða
supine (sagnbót)		eytt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eyðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eyði	við eyðum	present (nútíð)	ég eyði	við eyðum
	þú eyðir	þið eyðið		þú eyðir	þið eyðið
	hann, hún, það eyðir	þeir, þær, þau eyða		hann, hún, það eyði	þeir, þær, þau eyði
past (þátíð)	ég eyddi	við eyddum	past (þátíð)	ég eyddi	við eyddum
	þú eyddir	þið eydduð		þú eyddir	þið eydduð
	hann, hún, það eyddi	þeir, þær, þau eyddu		hann, hún, það eyddi	þeir, þær, þau eyddu
imperative (boðháttur)	eyð (þú)	eyðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	eyddu	eyðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eyða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að eyðast
supine (sagnbót)		eyðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eyðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eyðist	við eyðumst	present (nútíð)	ég eyðist	við eyðumst
	þú eyðist	þið eyðist		þú eyðist	þið eyðist
	hann, hún, það eyðist	þeir, þær, þau eyðast		hann, hún, það eyðist	þeir, þær, þau eyðist
past (þátíð)	ég eyddist	við eyddumst	past (þátíð)	ég eyddist	við eyddumst
	þú eyddist	þið eyddust		þú eyddist	þið eyddust
	hann, hún, það eyddist	þeir, þær, þau eyddust		hann, hún, það eyddist	þeir, þær, þau eyddust
imperative (boðháttur)	eyðst (þú)	eyðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	eyðstu	eyðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eyðast — mediopassive voice (miðmynd)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eyddur	eydd	eytt		eyddir	eyddar	eydd
accusative (þolfall)	eyddan	eydda	eytt		eydda	eyddar	eydd
dative (þágufall)	eyddum	eyddri	eyddu		eyddum	eyddum	eyddum
genitive (eignarfall)	eydds	eyddrar	eydds		eyddra	eyddra	eyddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eyddi	eydda	eydda		eyddu	eyddu	eyddu
accusative (þolfall)	eydda	eyddu	eydda		eyddu	eyddu	eyddu
dative (þágufall)	eydda	eyddu	eydda		eyddu	eyddu	eyddu
genitive (eignarfall)	eydda	eyddu	eydda		eyddu	eyddu	eyddu

eyddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

Synonyms

• (to destroy): eyðileggja, skemma
• (to waste): kasta á glæ, sóa, spandera

Derived terms

• eyðing

Noun

eyða f (genitive singular eyðu, nominative plural eyður)

1. a blank

   Vinsamlegast fyllið í eyðurnar.

   Please fill in the blanks.

Declension

Declension of eyða
f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	eyða	eyðan	eyður	eyðurnar
accusative	eyðu	eyðuna	eyður	eyðurnar
dative	eyðu	eyðunni	eyðum	eyðunum
genitive	eyðu	eyðunnar	eyða/eyðna	eyðanna/eyðnanna

Derived terms

• eyðublað