dziwo

Ewe

Noun

dziwo

1. plural of dzi

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dȋvo.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈd͡ʑivɔ/

• (Greater Poland):
  • (Kuyavia) IPA^(key): /ˈd͡ʑivɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ivɔ
• Syllabification: dzi‧wo

Noun

dziwo n

1. marvel, wonder (something astonishing and seemingly inexplicable)

   Synonym: dziw

2. apparition, phantom, spectre, wraith

   Synonyms: straszydło, zjawa

Declension

	singular	plural
nominative	dziwo	dziwa
genitive	dziwa	dziw
dative	dziwu	dziwom
accusative	dziwo	dziwa
instrumental	dziwem	dziwami
locative	dziwie	dziwach
vocative	dziwo	dziwa

Declension of dziwo

Derived terms

interjections

• o dziwo

 

Adverb

dziwo (not comparable)

1. (Kuyavia) Synonym of o mało

Further reading

• dziwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwo in Polish dictionaries at PWN
• Oskar Kolberg (1867) “dziwo”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 270