τείνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *téňňō, from Proto-Indo-European *tén-ye-ti, the innovative ye-present of *ten- (“stretch”) (The present tense system includes a *y progressive aspect marker). Cognates include Sanskrit तनोति (tanóti, “to extend, spread”), Latin tendō, and Old English þennan.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /těː.nɔː/ → /ˈti.no/ → /ˈti.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /těː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.no/

Verb

τείνω • (teínō)

1. to stretch, extend
2. to spread
3. to exert, push to the limit, strain

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τείνω	τείνεις	τείνει	τείνετον	τείνετον	τείνομεν	τείνετε	τείνουσῐ(ν)
	subjunctive	τείνω	τείνῃς	τείνῃ	τείνητον	τείνητον	τείνωμεν	τείνητε	τείνωσῐ(ν)
	optative	τείνοιμῐ	τείνοις	τείνοι	τείνοιτον	τεινοίτην	τείνοιμεν	τείνοιτε	τείνοιεν
	imperative		τεῖνε	τεινέτω	τείνετον	τεινέτων		τείνετε	τεινόντων
middle/ passive	indicative	τείνομαι	τείνῃ, τείνει	τείνεται	τείνεσθον	τείνεσθον	τεινόμεθᾰ	τείνεσθε	τείνονται
	subjunctive	τείνωμαι	τείνῃ	τείνηται	τείνησθον	τείνησθον	τεινώμεθᾰ	τείνησθε	τείνωνται
	optative	τεινοίμην	τείνοιο	τείνοιτο	τείνοισθον	τεινοίσθην	τεινοίμεθᾰ	τείνοισθε	τείνοιντο
	imperative		τείνου	τεινέσθω	τείνεσθον	τεινέσθων		τείνεσθε	τεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τείνειν				τείνεσθαι
participle	m	τείνων				τεινόμενος
	f	τείνουσᾰ				τεινομένη
	n	τεῖνον				τεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: τείνω, τείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτεινον	ἔτεινες	ἔτεινε(ν)	ἐτείνετον	ἐτεινέτην	ἐτείνομεν	ἐτείνετε	ἔτεινον
middle/ passive	indicative	ἐτεινόμην	ἐτείνου	ἐτείνετο	ἐτείνεσθον	ἐτεινέσθην	ἐτεινόμεθᾰ	ἐτείνεσθε	ἐτείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτεινον, ἐτεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τενέω	τενέεις	τενέει	τενέετον	τενέετον	τενέομεν	τενέετε	τενέουσῐ(ν)
	optative	τενέοιμῐ	τενέοις	τενέοι	τενέοιτον	τενεοίτην	τενέοιμεν	τενέοιτε	τενέοιεν
middle	indicative	τενέομαι	τενέῃ, τενέει	τενέεται	τενέεσθον	τενέεσθον	τενεόμεθᾰ	τενέεσθε	τενέονται
	optative	τενεοίμην	τενέοιο	τενέοιτο	τενέοισθον	τενεοίσθην	τενεοίμεθᾰ	τενέοισθε	τενέοιντο
		active			middle
infinitive		τενέειν			τενέεσθαι
participle	m	τενέων			τενεόμενος
	f	τενέουσᾰ			τενεομένη
	n	τενέον			τενεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τενέω, τενέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τενῶ	τενεῖς	τενεῖ	τενεῖτον	τενεῖτον	τενοῦμεν	τενεῖτε	τενοῦσῐ(ν)
	optative	τενοίην, τενοῖμῐ	τενοίης, τενοῖς	τενοίη, τενοῖ	τενοῖτον, τενοίητον	τενοίτην, τενοιήτην	τενοῖμεν, τενοίημεν	τενοῖτε, τενοίητε	τενοῖεν, τενοίησᾰν
middle	indicative	τενοῦμαι	τενῇ	τενεῖται	τενεῖσθον	τενεῖσθον	τενούμεθᾰ	τενεῖσθε	τενοῦνται
	optative	τενοίμην	τενοῖο	τενοῖτο	τενοῖσθον	τενοίσθην	τενοίμεθᾰ	τενοῖσθε	τενοῖντο
		active			middle
infinitive		τενεῖν			τενεῖσθαι
participle	m	τενῶν			τενούμενος
	f	τενοῦσᾰ			τενουμένη
	n	τενοῦν			τενούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τενῶ, τενοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	τᾰθήσομαι	τᾰθήσῃ	τᾰθήσεται	τᾰθήσεσθον	τᾰθήσεσθον	τᾰθησόμεθᾰ	τᾰθήσεσθε	τᾰθήσονται
	optative	τᾰθησοίμην	τᾰθήσοιο	τᾰθήσοιτο	τᾰθήσοισθον	τᾰθησοίσθην	τᾰθησοίμεθᾰ	τᾰθήσοισθε	τᾰθήσοιντο
							passive
infinitive							τᾰθήσεσθαι
participle	m						τᾰθησόμενος
	f						τᾰθησομένη
	n						τᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τᾰθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτεινᾰ	ἔτεινᾰς	ἔτεινε(ν)	ἐτείνᾰτον	ἐτεινᾰ́την	ἐτείνᾰμεν	ἐτείνᾰτε	ἔτεινᾰν
	subjunctive	τείνω	τείνῃς	τείνῃ	τείνητον	τείνητον	τείνωμεν	τείνητε	τείνωσῐ(ν)
	optative	τείναιμῐ	τείνειᾰς, τείναις	τείνειε(ν), τείναι	τείναιτον	τειναίτην	τείναιμεν	τείναιτε	τείνειᾰν, τείναιεν
	imperative		τεῖνον	τεινᾰ́τω	τείνᾰτον	τεινᾰ́των		τείνᾰτε	τεινᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτεινᾰ́μην	ἐτείνω	ἐτείνᾰτο	ἐτείνᾰσθον	ἐτεινᾰ́σθην	ἐτεινᾰ́μεθᾰ	ἐτείνᾰσθε	ἐτείνᾰντο
	subjunctive	τείνωμαι	τείνῃ	τείνηται	τείνησθον	τείνησθον	τεινώμεθᾰ	τείνησθε	τείνωνται
	optative	τειναίμην	τείναιο	τείναιτο	τείναισθον	τειναίσθην	τειναίμεθᾰ	τείναισθε	τείναιντο
	imperative		τεῖναι	τεινᾰ́σθω	τείνᾰσθον	τεινᾰ́σθων		τείνᾰσθε	τεινᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτᾰ́θην	ἐτᾰ́θης	ἐτᾰ́θη	ἐτᾰ́θητον	ἐτᾰθήτην	ἐτᾰ́θημεν	ἐτᾰ́θητε	ἐτᾰ́θησᾰν
	subjunctive	τᾰθῶ	τᾰθῇς	τᾰθῇ	τᾰθῆτον	τᾰθῆτον	τᾰθῶμεν	τᾰθῆτε	τᾰθῶσῐ(ν)
	optative	τᾰθείην	τᾰθείης	τᾰθείη	τᾰθεῖτον, τᾰθείητον	τᾰθείτην, τᾰθειήτην	τᾰθεῖμεν, τᾰθείημεν	τᾰθεῖτε, τᾰθείητε	τᾰθεῖεν, τᾰθείησᾰν
	imperative		τᾰ́θητῐ	τᾰθήτω	τᾰ́θητον	τᾰθήτων		τᾰ́θητε	τᾰθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεῖναι			τείνᾰσθαι		τᾰθῆναι
participle	m	τείνᾱς			τεινᾰ́μενος		τᾰθείς
	f	τείνᾱσᾰ			τεινᾰμένη		τᾰθεῖσᾰ
	n	τεῖνᾰν			τεινᾰ́μενον		τᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτεινᾰ, ἐτεινᾰ́μην, ἐτᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτᾰκᾰ	τέτᾰκᾰς	τέτᾰκε(ν)	τετᾰ́κᾰτον	τετᾰ́κᾰτον	τετᾰ́κᾰμεν	τετᾰ́κᾰτε	τετᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετᾰ́κω	τετᾰ́κῃς	τετᾰ́κῃ	τετᾰ́κητον	τετᾰ́κητον	τετᾰ́κωμεν	τετᾰ́κητε	τετᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	τετᾰ́κοιμῐ, τετᾰκοίην	τετᾰ́κοις, τετᾰκοίης	τετᾰ́κοι, τετᾰκοίη	τετᾰ́κοιτον	τετᾰκοίτην	τετᾰ́κοιμεν	τετᾰ́κοιτε	τετᾰ́κοιεν
	imperative		τέτᾰκε	τετᾰκέτω	τετᾰ́κετον	τετᾰκέτων		τετᾰ́κετε	τετᾰκόντων
middle/ passive	indicative	τέτᾰμαι	τέτᾰσαι	τέτᾰται	τέτᾰσθον	τέτᾰσθον	τετᾰ́μεθᾰ	τέτᾰσθε	τέτᾰνται
	subjunctive	τετᾰμένος ὦ	τετᾰμένος ᾖς	τετᾰμένος ᾖ	τετᾰμένω ἦτον	τετᾰμένω ἦτον	τετᾰμένοι ὦμεν	τετᾰμένοι ἦτε	τετᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετᾰμένος εἴην	τετᾰμένος εἴης	τετᾰμένος εἴη	τετᾰμένω εἴητον/εἶτον	τετᾰμένω εἰήτην/εἴτην	τετᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετᾰμένοι εἴητε/εἶτε	τετᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτᾰσο	τετᾰ́σθω	τέτᾰσθον	τετᾰ́σθων		τέτᾰσθε	τετᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		τετᾰκέναι				τετᾰ́σθαι
participle	m	τετᾰκώς				τετᾰμένος
	f	τετᾰκυῖᾰ				τετᾰμένη
	n	τετᾰκός				τετᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτᾰκᾰ, τέτᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετᾰ́κειν, τετᾰ́κη	τετᾰ́κεις, τετᾰ́κης	τετᾰ́κει(ν)	τετᾰ́κετον	τετᾰκέτην	τετᾰ́κεμεν	τετᾰ́κετε	τετᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	τετᾰ́μην	τέτᾰσο	τέτᾰτο	τέτᾰσθον	τετᾰ́σθην	τετᾰ́μεθᾰ	τέτᾰσθε	τέτᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: τετᾰ́κειν, τετᾰ́μην

Derived terms

• ἀνατείνω (anateínō)
• ἀντιτείνω (antiteínō)
• ἀποτείνω (apoteínō)
• διατείνω (diateínō)
• ἐκτείνω (ekteínō)
• ἐντείνω (enteínō)
• ἐπιτείνω (epiteínō)
• κατατείνω (katateínō)
• παρατείνω (parateínō)
• περιτείνω (periteínō)
• προτείνω (proteínō)
• συντείνω (sunteínō)
• σχοινοτενής (skhoinotenḗs)
• τάσις (tásis)
• ὑπερτείνω (huperteínō)
• ὑποτείνω (hupoteínō)

 

Related terms

• τανύω (tanúō)
• τόνος (tónos)

References

• “τείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τείνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τείνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τείνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τείνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek τείνω (teínō). Stems with vowel gradation τεν-, τα-, τον-

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈti.no/
• Hyphenation: τεί‧νω
• Homophone: Τήνο (Tíno)

Verb

τείνω • (teíno) (imperfect έτεινα, past έτεινα, passive τείνομαι) passive past: τάθηκα

1. (transitive) to stretch (string, etc)
2. (intransitive) to stretch, extend, hold out (hand, etc)
3. (mathematics) to approach, tend towards

   Όταν το x τείνει προς το 0, τότε το 1/x τείνει προς το άπειρο.

   Ótan to x teínei pros to 0, tóte to 1/x teínei pros to ápeiro.

   As x approaches 0, 1/x tends to infinity.

4. (followed by να (na)) tend to

   Τείνω να τον πιστέψω. ― Teíno na ton pistépso. ― I tend to believe him.

5. (followed by να (na)) intend to, aim to

Conjugation

τείνω   τείνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	τείνω	τείνω	τείνομαι	ταθώ
2 sg	τείνεις	τείνεις	τείνεσαι	ταθείς
3 sg	τείνει	τείνει	τείνεται	ταθεί
1 pl	τείνουμε, [‑ομε]	τείνουμε, [‑ομε]	τεινόμαστε	ταθούμε
2 pl	τείνετε	τείνετε	τείνεστε, τεινόσαστε	ταθείτε
3 pl	τείνουν(ε)	τείνουν(ε)	τείνονται	ταθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έτεινα	έτεινα	τεινόμουν(α)	τάθηκα
2 sg	έτεινες	έτεινες	τεινόσουν(α)	τάθηκες
3 sg	έτεινε	έτεινε	τεινόταν(ε)	τάθηκε
1 pl	τείναμε	τείναμε	τεινόμασταν, (‑όμαστε)	ταθήκαμε
2 pl	τείνατε	τείνατε	τεινόσασταν, (‑όσαστε)	ταθήκατε
3 pl	έτειναν, τείναν(ε)	έτειναν, τείναν(ε)	τείνονταν, (τεινόντουσαν)	τάθηκαν, ταθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα τείνω ➤	θα τείνω ➤	θα τείνομαι ➤	θα ταθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα τείνεις, …	θα τείνεις, …	θα τείνεσαι, …	θα ταθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … τείνει   έχω, έχεις, … τεταμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ταθεί   είμαι, είσαι, … τεταμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … τείνει   είχα, είχες, … τεταμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ταθεί   ήμουν, ήσουν, … τεταμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … τείνει   θα έχω, θα έχεις, … τεταμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ταθεί   θα είμαι, θα είσαι, … τεταμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	τείνε	τείνε	—	—
2 pl	τείνετε	τείνετε	τείνεστε	ταθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	τείνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας τείνει ➤		{τεταμένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤	τείνει		ταθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

Verbs -and see their derivatives-

• ανατείνω (anateíno, “raise, stretch”)
• αντιπροτείνω (antiproteíno, “propose in turn”)
• αντιτείνω (antiteíno, “object, contravene”)
• αποτείνω (apoteíno, “address, direct at”)
• διατείνομαι (diateínomai, “claim, maintain”)
• εκτείνω (ekteíno, “stretch”)
• εντείνω (enteíno, “increase, strengthen”)
• επεκτείνω (epekteíno, “extend”)
• επιτείνω (epiteíno, “increase”)
• κατατείνω (katateíno, “tend”)
• παρατείνω (parateíno, “extend”)
• προεκτείνω (proekteíno, “stretch”)
• προεντείνω (proenteíno) (technology)
• προτείνω (proteíno, “propose”)
• συντείνω (synteíno, “contribute”)

Other related words

• τάση f (tási, “tendency, trend”) & compounds, derivatives
• τένοντας m (ténontas, “tendon”) (anatomy)
• τέτανος m (tétanos, “tetanus”) (disease)
• τόνος m (tónos, “tone, stress”)
• υποτείνουσα f (ypoteínousa, “hypotenuse”) (geometry)