Γερμανός θεατρικός συγγραφέας και ποιητής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Φρήντριχ Σίλλερ (Γερμανικά: Friedrich Schiller, Μάρμπαχ, 10 Νοεμβρίου 1759[6] – Βαϊμάρη, 9 Μαΐου 1805[6]) ήταν Γερμανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός, φιλόσοφος, δοκιμιογράφος, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών και μεταφραστής.
Φρήντριχ Σίλλερ | |
---|---|
Όνομα | Φρήντριχ Σίλλερ |
Γέννηση | 10 Νοεμβρίου 1759 Μάρμπαχ, Δουκάτο της Βυρτεμβέργης |
Θάνατος | 9 Μαΐου 1805 (45 ετών) Βαϊμάρη, Δουκάτο Σαξονίας-Βαϊμάρης |
Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής[1][2], φιλόσοφος[1], ιστορικός[1], βιβλιοθηκονόμος, ιατρός συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας[2], μυθιστοριογράφος, διδάσκων πανεπιστημίου, μεταφραστής[2], δημοσιογράφος, συγγραφέας[2][3], ιατρός[4], στρατιωτικός ιατρός[4] και aesthetician[5] |
Γλώσσα | γερμανικά |
Εθνικότητα | Γερμανός |
Αξιοσημείωτα έργα | Οι ληστές, Η συνωμοσία του Φιέσκο, Ραδιουργία και έρως, Ντον Κάρλος, Μαρία Στιούαρτ, Γουλιέλμος Τέλλος κ.ά. |
Υπογραφή | |
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Γιόχαν Κρίστοφ Φρήντριχ (φον) Σίλλερ γεννήθηκε στην πόλη Μάρμπαχ της Βάδης-Βυρτεμβέργης το 1759. Είναι ο πρώτος μεγάλος εκπρόσωπος του ρομαντικού κινήματος. Το πρώτο του θεατρικό έργο, Οι ληστές, που το έγραψε πολύ νέος, αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του θεάτρου, αν και είχε ατέλειες που παραδέχτηκε αργότερα και ο ίδιος. Μετουσιώνοντας τον ενθουσιασμό των είκοσι χρόνων του, ο Σίλλερ κατόρθωσε να δώσει στον κόσμο της εποχής του τα πρώτα μηνύματα του νέου κινήματος. Ο ρομαντισμός κήρυξε την αγάπη για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, για την τιμωρία των ενόχων, για τη ζωή, την ελπίδα, για το αύριο του ανθρώπου. Με το έργο του Οι ληστές προβάλλει ακριβώς αυτά τα ιδανικά. Ιδανικά πάλης του ανθρώπου ενάντια στην άδικη κοινωνία.[7][8]
Το 1783-1787 γράφει δύο έργα: «Η συνωμοσία του Φιέσκο» και το «Ραδιουργία και Έρως», έργα με τα οποία ο Σίλλερ επιτίθεται στους αυλικούς, που με τις ραδιουργίες τους δημιουργούν την εγκληματική ζωή του κόσμου. Ο Σίλλερ αρχίζει πια να διαγράφει με άνεση τους χαρακτήρες και η ανάλυσή του γίνεται βαθύτερη.
Έγραψε κι άλλα έργα με υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο, με αυστηρή τήρηση των ιδανικών του, όπως είναι τα «Δον Κάρλος», «Μαρία Στούαρτ», «Γουλιέλμος Τέλλος».[9][10]
Στα έργα του δείχνει μια εξαιρετική επιδεξιότητα στη σκηνική δομή. Είναι κάτοχος των δραματικών εξάρσεων. Μέσα σ' αυτά ακούμε τα επίκαιρα μηνύματα και διδάγματα του Σαίξπηρ.
Ο Σίλλερ μελέτησε τη φιλοσοφία του Ιμμάνουελ Καντ και επηρεάστηκε από τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο.[11][12]
Η φιλία του Σίλλερ με τον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε είχε μεγάλη επίδραση πάνω του. Ο Γκαίτε στάθηκε γι' αυτόν όχι μόνο ένας άριστος φίλος, μα και ανεκτίμητος σύμβουλος, ένας ένθερμος σύντροφος, που τον ενθάρρυνε στις κρίσιμες στιγμές. Μαζί με τον Γκαίτε, το 1799, ήταν οι υπεύθυνοι των παραστάσεων του Αυλικού Θεάτρου της Βαϊμάρης.
Ο Σίλλερ πέθανε το 1805 σε ηλικία 45 ετών. Τα έργα του μεταφράστηκαν και παίχτηκαν στην Ελλάδα από πολλά θέατρα.[13]
Ο Φρειδερίκος Σίλλερ άφησε ένα τεράστιο πνευματικό έργο. Δώδεκα θεατρικά έργα (ανάμεσά τους και το ημιτελές «Δημήτριος ή Ο Ματωμένος Γάμος στη Μόσχα»), τα οποία παίζονται στα μεγάλα θέατρα του κόσμου, εδώ και διακόσια χρόνια και είναι πάντα επίκαιρα. Δώδεκα ποιητικές συλλογές, οι οποίες μεταφράζονται έκτοτε στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου. Βιβλία ιστορίας, φιλοσοφίας, δοκίμια, μεταφράσεις και εκτός από τον «Ύμνο στη Χαρά», που μελοποίησε ο Μπετόβεν, ποιήματά του έχουν μελοποιήσει επίσης ο Μπραμς, ο Σούμπερτ, ο Βέρντι, ο Ντονιτσέτι και ο Ροσίνι.[7]
Το τέταρτο μέρος της Ενάτης Συμφωνίας του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, επονομαζόμενο και "Ύμνος στη Χαρά" (γερμ. An die Freude) αποτελεί μελοποίηση στίχων του Σίλλερ. Σε στίχους του ποιητή βασίζεται επίσης και το χορωδιακό του έργου "Nänie" του Γιοχάννες Μπραμς. Ορισμένα ποιήματά του, επίσης, μελοποιήθηκαν από τον Φραντς Σούμπερτ στη συλλογή του "Lieder" για πιάνο και φωνή. Όπερες των Τζουζέππε Βέρντι (I masnadieri - Ληστές, Giovanna d'Arco - Η Παρθένος της Ορλεάνης, Luisa Miller - Ραδιουργία και έρως, Don Carlos), του Γκαετάνο Ντονιτσέττι (Μαρία Στούαρτ) και του Τζοακίνο Ροσσίνι (Γουλιέλμος Τέλλος) βασίστηκαν, ως προς το λιμπρέττο τους, σε έργα του Σίλλερ.[14]
Η πρώτη σημαντική βιογραφία του Σίλλερ γράφτηκε από την αδελφή της συζύγου του, την Καρολίνε φον Βολτσόχεν, το 1830.
Η πόλη της Στουτγάρδης ανέγειρε το 1839 το πρώτο άγαλμά του, σε πλατεία που μετονομάσθηκε σε Schillerplatz («Πλατεία Σίλλερ»). Μνημείο προς τιμή του ανεγέρθηκε στην Gendarmenmarkt του Βερολίνου το 1871.
Τον Σεπτέμβριο του 2008 ο Σίλλερ ψηφίσθηκε από το κοινό του τηλεοπτικού σταθμού Arte ως ο δεύτερος σημαντικότερος θεατρικός συγγραφέας στην ευρωπαϊκή ιστορία μετά τον Σαίξπηρ.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.