Ιάπωνας συνθέτης From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τόρου Τακεμίτσου (ιαπωνικά: 武満 徹, Χέπμπορν: Takemitsu Tōru, προφορά: takeꜜmitsɯ̥ toːɾɯ, 8 Οκτωβρίου 1930 - 20 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Ιάπωνας συνθέτης και συγγραφέας θεμάτων αισθητικής και μουσικής θεωρίας. Ο Τακεμίτσου ήταν ως επί το πλείστον ένας αυτοδίδακτος μουσικός, που κατείχε την οργανοπαιξία και αντιλαμβάνονταν την ορχηστρική χροιά.[13][14] Είναι, επίσης, ιδιαίτερα γνωστός για τον συνδυασμό ανατολίτικων στοιχείων και δυτικής φιλοσοφίας, δημιουργώντας ένα ήχο εντελώς δικό του, μπλέκοντας ανόμοια πράγματα μεταξύ τους όπως η σιωπή και η παράδοση, καταλήγοντας στην καινοτομία.[15] Στην πλούσια καριέρα του, συνέθεσε εκατοντάδες ανεξάρτητα κομμάτια, εκατό κινηματογραφικά soundtrack,[16] ενώ εξέδωσε και είκοσι βιβλία.[15]
| Τόρου Τακεμίτσου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 武満徹 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 8 Οκτωβρίου 1930[1][2][3] Πόλη του Τόκιο[4] |
| Θάνατος | 20 Φεβρουαρίου 1996[1][2][5] Μινάτο[6] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος της ουροδόχου κύστεως |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία[7] Ιαπωνική Αυτοκρατορία (έως 1947) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά[8] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτης παιδαγωγός συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες συγγραφέας κλασικός κιθαρίστας[9] autodidact[10] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Γέιλ |
| Επηρεάστηκε από | Κλωντ Ντεμπυσί - Άντον Βέμπερν - Εντγκάρ Βαρέζ - Άρνολντ Σένμπεργκ - Ολιβιέ Μεσιάν[11] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Γκλεν Γκουλντ Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1985)[12][10] Βραβείο Γκροουεμάγιερ για Μουσική Σύνθεση (1994) Otaka prize Honorary Member of the International Society for Contemporary Music |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τακεμίτσου, γεννήθηκε στο Τόκυο, όμως ένα μήνα μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του, μετανάστευσε στην Κίνα, επιστρέφοντας στην πατρίδα του 8 χρόνια αργότερα. Κατόπιν, γράφτηκε σε ένα δημοτικό σχολείο, μα γρήγορα η εκπαίδευσή του σταμάτησε το 1944, λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων.[14] Ο ίδιος αργότερα θα χαρακτηρίσει αυτήν την περίοδο της ζωής του ως «ιδιαίτερα πικρή». Ωστόσο, εκείνη την περίοδο ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη Δυτική κλασική μουσική. Σε ηλικία 16 ετών κι ενώ βρίσκεται στη μεταπολεμική Ιαπωνία, ο Τακεμίτσου προσπαθεί να συνθέσει (χωρίς να έχει λάβει την παραμικρή εκπαίδευση) μουσική. Πλήρως γοητευμένος από αυτήν, ένιωσε πως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και, τελικά, βρήκε τον σκοπό της ύπαρξης του, ο οποίος δεν ήταν άλλος πέρα από τη μουσική, στάση που κράτησε μέχρι και το τέλος της ζωής του.[17]
Το 1948, παρακολούθησε για λίγο μαθήματα σύνθεσης με τον Υασούτζι Κιγιόσε.[14] Το 1951, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Jikken Kobo μία πειραματική αβάν-γραντ ομάδα, η οποία είχε αποστασιοποιηθεί από την ακαδημία. Το 1957, ξεκίνησε να γίνεται δημοφιλής και πέρα από τη χώρα του. Το 1958, ο συναντά τον Ιγκόρ Στραβίνσκι, στιγμή που θα του μείνει «αξέχαστη».[18] Κατά τη δεκαετία του 1960, έρχεται σε επαφή με τη μουσική του Τζων Κέιτζ, αναφέροντας χρόνια αργότερα πόσο πολύ εντυπωσιάστηκε από αυτήν.[19] Την ίδια δεκαετία δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την παραδοσιακή ιαπωνική μουσική. Ήδη από τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν ένας από τους σημαντικότερους της εποχής του. Ο Τακεμίτσου πλέον θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Ιάπωνες μουσικούς του 20ου αιώνα,[20] έχοντας λάβει πολυάριθμες βραβεύσεις,[21][22][23] ενώ στη χώρα του υπάρχει και διαγωνισμός που πήρε το όνομά του.[24]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
