Άρνολντ Σένμπεργκ

Ο Άρνολντ Σένμπεργκ (Arnold Schönberg, 13 Σεπτεμβρίου 1874 – 13 Ιουλίου 1951) ήταν Αυστριακός συνθέτης, του οποίου η δράση συνδέθηκε με το μουσικό εξπρεσιονιστικό κίνημα όπως αυτό εκφράστηκε στην γερμανική ποίηση και τέχνη, ενώ στην συνέχεια αναδείχθηκε επικεφαλής της Δεύτερης Σχολής της Βιέννης.

Άρνολντ Σένμπεργκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Arnold Schönberg (Γερμανικά)
Προφορά
Γέννηση	13  Σεπτεμβρίου 1874[1][2][3] Βιέννη[4][5][6]
Θάνατος	13  Ιουλίου 1951[1][5][2] Λος Άντζελες[7][5][6]
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Κεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστρία[8][6] Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Αυστροουγγαρία Γερμανία[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[9][10] Γερμανικά[9][10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κλασικός συνθέτης ζωγράφος[11][6] μουσικολόγος[11] μουσικός θεωρητικός[11] συγγραφέας[11] διευθυντής ορχήστρας[12][6] συνθέτης[11][6] καθηγητής μουσικής[6] καλλιτέχνης[6]
Εργοδότης	Πρωσική Ακαδημία Τεχνών
Αξιοσημείωτο έργο	Erwartung Verklärte Nacht A Survivor from Warsaw
Περίοδος ακμής	1897 - 1951
Οικογένεια
Σύζυγος	Γκερτρούντ Σένμπεργκ (από 1924)[6] Ματίλντ Τσεμλίνσκυ (από 1901)[6]
Τέκνα	Γκερτρούντ Σένμπεργκ[6] Γκεόργκ Σένμπεργκ Νούρια Νονό Σένμπεργκ[6] Ρόνι Σένμπεργκ Λάρι Σένμπεργκ
Γονείς	Samuel Schönberg[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Honorary Member of the International Society for Contemporary Music
Ιστότοπος
www.schoenberg.org
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Άρνολντ Σένμπεργκ είναι ιδιαίτερα γνωστός για την ανανέωση που έφερε από μορφολογικής κι εκφραστικής πλευράς, στη γερμανική ρομαντική μουσική παράδοση, η οποία είχε σημαδευτεί έντονα από το έργο των Γιοχάνες Μπραμς και Ρίχαρντ Βάγκνερ. Η μεγαλύτερη συνεισφορά του Σένμπεργκ ωστόσο θεωρείται η επέκταση των ορίων της τονικότητας και κυρίως, η εισαγωγή της ατονικότητας. Είναι διάσημος για την θεμελίωση της δωδεκαφθογγικής τεχνικής, μιας μεθόδου με ευρύτατη επίδραση στην Σύγχρονη κλασική μουσική. Η μέθοδος αυτή αφορά στον χειρισμό ταξινομημένων σειρών από φθόγγους της χρωματικής δωδεκαφθογγικής κλίμακας, γι' αυτό και θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη της σειραϊκής μουσικής. Ο Άρνολντ Σένμπεργκ επεξεργάστηκε επίσης τον όρο εξελικτική ποικιλία, καθώς υπήρξε ο πρώτος συνθέτης ο οποίος εφάρμοσε τρόπους επεξεργασίας των μουσικών μοτίβων χωρίς την κυριαρχία μιας κεντρικής μελωδικής ιδέας.

Ο Άρνολντ Σένμπεργκ υπήρξε επίσης ζωγράφος και σημαντικότατος θεωρητικός της μουσικής, ενώ επίσης τεράστια υπήρξε η επίδρασή του στη διδασκαλία της σύνθεσης. Αν και ο ίδιος δεν είχε κάποιον επίσημο δάσκαλο, πλην του φίλου του κι αργότερα συγγενή του Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκυ, ο οποίος τον βοηθούσε στη μελέτη της σύνθεσης, ο Άρνολντ Σένμπεργκ είχε μια αξιόλογη σειρά από μαθητές, μεταξύ των οποίων ο Άλμπαν Μπεργκ, ο Άντον Βέμπερν, ο Τζων Κέιτζ, ο Λου Χάρισον και ο Ντέιβιντ Βαν Βακτορ. Πολλές από τις πρακτικές του Άρνολντ Σένμπεργκ, συμπεριλαμβανομένης της μορφοποίησης της συνθετικής μεθόδου και τη συνήθειάς του να προσκαλεί το κοινό μέσω των έργων του, ώστε να προσεγγίζουν τη μουσική αναλυτικά, απηχούν την αβάν-γκαρντ μουσική σκέψη των αρχών του 20ού αιώνα. Οι πολεμικές του απόψεις σε σχέση με ζητήματα της ιστορίας της μουσικής και της αισθητικής υπήρξαν κρίσιμα για τη διαμόρφωση του έργου πολλών σημαντικών μουσικολόγων και μουσικοκριτικών, συμπεριλαμβανομένων των Τέοντορ Αντόρνο, Τσαρλς Ρόουζεν και Καρλ Νταλχάους.

Το αρχειακό υλικό του Άρνολντ Σένμπεργκ έχει συγκεντρωθεί και βρίσκεται στο Κέντρο Άρνολντ Σένμπεργκ στη Βιέννη.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138995262. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
3. «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00164674. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
6. (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 118610023. Ανακτήθηκε στις 26  Μαΐου 2023.
7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
8. LIBRIS. 1  Οκτωβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/mkz12hs5456xh13. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138995262. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
10. CONOR.SI. 11398243.
11. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/10166. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
12. www.discogs.com/search/?style_exact=Twelve-tone&genre_exact=Classical&limit=250.