Σιγισμούνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Βασιλέας της Βοημίας και Βασιλέας της Ουγγαρίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Σιγισμούνδος του Λουξεμβούργου (14 ή 15 Φεβρουαρίου 1368 – 9 Δεκεμβρίου 1437) ήταν μονάρχης που βασίλεψε ως Βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας από το 1387, Βασιλιάς της Γερμανίας από το 1410, Βασιλιάς της Βοημίας από το 1419 και Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1433 έως τον θάνατό του το 1437. καθώς και πρίγκιπας-εκλέκτορας του Βραδεμβούργου (1378–1388 και 1411–1415). Ήταν το τελευταίο άρρεν μέλος του Οίκου του Λουξεμβούργου.[1]
Σιγισμούνδος | |
---|---|
εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου | |
Περίοδος | 1433–1437 |
Στέψη | 31 Μαΐου 1433 Ρώμη |
Προκάτοχος | Κάρολος Δ΄ |
Διάδοχος | Φρειδερίκος Γ΄ |
Βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας | |
Περίοδος | 1387–1437 |
Στέψη | 31 Μαρτίου 1387 Σέκεσφεχερβαρ, Ουγγαρία |
Προκάτοχος | Μαρία της Ουγγαρίας |
Διάδοχος | Αλβέρτος Β΄ της Γερμανίας |
Περίοδος | 1411–1437 |
Στέψη | 8 Νοεμβρίου 1414 Άαχεν |
Διάδοχος | Αλβέρτος Β΄ της Γερμανίας |
Βασιλιάς της Βοημίας | |
Περίοδος | 1419–1437 |
Στέψη | 27 Ιουλίου 1420 Πράγα |
Προκάτοχος | Βεντσεσλάβος Δ΄ της Βοημίας |
Διάδοχος | Αλβέρτος Β΄ της Γερμανίας |
Γέννηση | 15 Φεβρουαρίου 1368 Νυρεμβέργη, Βασίλειο της Γερμανίας |
Θάνατος | 9 Δεκεμβρίου 1437 (69 ετών) Ζνόιμο, Βασίλειο της Βοημίας |
Τόπος ταφής | Οράντεα, Ρουμανία |
Σύζυγος | Μαρία της Ουγγαρίας Βαρβάρα του Τσέλιε |
Επίγονοι | Ελισάβετ του Λουξεμβούργου |
Οίκος | Οίκος του Λουξεμβούργου |
Πατέρας | Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας |
Μητέρα | Ελισάβετ της Πομερανίας |
Θρησκεία | Καθολική Εκκλησία |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Σιγισμούνδος γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, γιος του Καρόλου Δ΄, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της τέταρτης συζύγου του Ελισάβετ της Πομερανίας. Παντρεύτηκε τη Βασίλισσα Μαρία της Ουγγαρίας το 1385 και στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας αμέσως μετά. Αγωνίστηκε για να αποκαταστήσει και να διατηρήσει την εξουσία του στον θρόνο. Η Mαρία πέθανε το 1395, αφήνοντάς τον μοναδικό ηγεμόνα της Ουγγαρίας.
Το 1396 ο Σιγισμούνδος ηγήθηκε της Σταυροφορίας της Νικόπολης, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια ίδρυσε το Τάγμα του Δράκου για να πολεμήσει τους Τούρκους και εξασφάλισε τους θρόνους της Κροατίας, της Γερμανίας και της Βοημίας. Ο Σιγισμούνδος ήταν μια από τις κινητήριες δυνάμεις για τη Σύνοδο της Κωνσταντίας (1414–1418), που τερμάτισε το Παπικό Σχίσμα, αλλά οδήγησε επίσης στους Πολέμους των Χουσιτών, που κυριάρχησαν την τελευταία περίοδο της ζωής του. Το 1433 στέφθηκε Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την κυβέρνησε μέχρι τον θάνατό του το 1437.
Ο ιστορικός Τόμας Μπράντυ Τζ. παρατηρεί ότι ο Σιγισμούνδος "διέθετε διευρυμένη οπτική και αίσθηση μεγαλείου όσο κανένας Γερμανός μονάρχης από τον δέκατο τρίτο αιώνα". Συνειδητοποίησε την ανάγκη να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις της Αυτοκρατορίας και της Εκκλησίας ταυτόχρονα. Όμως οι εξωτερικές δυσκολίες, τα λάθη που προκάλεσε ο ίδιος και η εξάλειψη της ανδρικής γραμμής του Λουξεμβούργου έκαναν αυτό το όραμα ανεκπλήρωτο.[2] Αργότερα οι Αψβούργοι θα κληρονομήσουν αυτή την αποστολή και η αυτοκρατορική μεταρρύθμιση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία υπό τη βασιλεία του Φρειδερίκου Γ' και ιδιαίτερα του γιου του Μαξιμιλιανού Α', αν και ίσως σε βάρος της μεταρρύθμισης της Εκκλησίας, εν μέρει επειδή ο Μαξιμιλιανός δεν ήταν ιδιαίτερα επικεντρωμένος στο θέμα.[3]