Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Ηγεμονικός τίτλος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (ιστορικά Romanorum Imperator, «Αυτοκράτορας των Ρωμαίων», απαντάται και Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας) ήταν ο ηγεμόνας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από την απολυταρχία την εποχή της δυναστείας των Καρολιδών, ο τίτλος εξελίχθηκε σε εκλεγμένη μοναρχία από τους πρίγκιπες-εκλέκτορες. Μέχρι τον 15ο αιώνα ήταν απαραίτητο ο εκλεγμένος αυτοκράτορας να στεφθεί από τον Πάπα πριν αναλάβει τον αυτοκρατορικό τίτλο. Ο κάτοχος του τίτλου είχε την ηγεμονία του Βασιλείου της Γερμανίας και του Βασιλείου της Ιταλίας (Αυτοκρατορική Βόρεια Ιταλία)[1][2][3]. Θεωρητικά, ο Αυτοκράτορας ήταν primus inter pares, πρώτος μεταξύ ίσων, αλλά πρακτικά ήταν τόσο ισχυρός όσο ο στρατός και οι συμμαχίες του.