Μπαρ-λε-Ντυκ

Το Μπαρ-λε-Ντυκ (γαλλικά: Bar-le-Duc) είναι κοινότητα στη διοικητική περιοχή Γκραντ-Εστ της βορειοανατολικής Γαλλίας, πρωτεύουσα του νομού Μεζ. Έχει πληθυσμό 15.221 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 33.327 κατοίκους (2014). Βρίσκεται στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Λωρραίνης.

Μπαρ-λε-Ντυκ
Η γέφυρα Νοτρ-Νταμ στον ποταμό Ορναίν
Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	διαμέρισμα του Μπαρ-λε-Ντυκ και Μεζ
• Mayor of Bar-le-Duc	Jacques Barbezange (από 2020), Martine Huraut (2001–2008) και Nelly Jaquet (2008–2014)
Ταχυδρομικός κώδικας	55000[1]
Κωδικός Κοινότητας	55029[2]
Πληθυσμός	14.668 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση	23,62 km²[4]
Υψόμετρο	240 μέτρα, 175 μέτρα[5] και 327 μέτρα[5]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Μπαρ-λε-Ντυκ
Ιστότοπος	http://www.barleduc.fr[6]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Οι κάτοικοι αναφέρονται ως Μπαριζιάν ή Μπαρουά (-ζ).^[7]

Γεωγραφικά στοιχεία

Ο ποταμός Ορναίν διασχίζει την πόλη

Κτίρια στην πλατεία Σαιν Πιέρ

Η κοινότητα Μπαρ-λε-Ντυκ βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Μεζ, στη διοικητική περιοχή Γκραντ-Εστ. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ορναίν και εκτείνεται στην κοιλάδα του Ορναίν και τις πλαγιές της, σε μέσο υψόμετρο 250 μέτρων. Είναι η πρωτεύουσα του νομού Μεζ και έχει πληθυσμό 15.221 κατοίκους (2016), είναι δε το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 33.327 κατοίκους (2014). Εκτείνεται σε περιοχή 23,62 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Βρίσκεται στα μισά της διαδρομής μεταξύ Παρισιού (207 χλμ) ^[8]και Στρασβούργου (191 χλμ). Επίσης, 47 χλμ. νότια του Βερντέν και 31 χλμ. δυτικά του Κομερσί, τις δύο μεγαλύτερες πόλεις και υπονομαρχίες του νομού Μεζ. Τα βελγικά σύνορα απέχουν 90 χλμ.

Το χαμηλότερο, πιο σύγχρονο και πολυσύχναστο τμήμα της πόλης εκτείνεται κατά μήκος μιας στενής κοιλάδας, κλεισμένης από δασώδεις λόφους και αμπελώνες, και διασχίζεται σε όλο το μήκος της από τον ποταμό Ορναίν. Επτά γέφυρες εκτείνονται σε αυτό το ποτάμι, η πιο χαρακτηριστική είναι η γέφυρα Νοτρ-Νταμ, αξιοσημείωτη για το παρεκκλήσι της. Η πόλη αποτελείται από αρκετές συνοικίες χτισμένες σε διαφορετικούς εποχές. Η περιοχή Νοτρ-Νταμ, γύρω από την ομώνυμη εκκλησία στη δεξιά όχθη, είναι το παλαιότερο τμήμα της πόλης, το λίκνο της πόλης του 1ου αιώνα.^[9]

Το Μπαρ-λε-Ντυκ προσεγγίζει προς τα βορειοανατολικά το κανάλι Μάρνη-Ρήνου και στα νοτιοδυτικά ρέει ένα μικρό κανάλι του Ορναίν, που ονομάζεται Κανάλ ντεζ Υζίν (κανάλι των εργοστασίων), στην αριστερή όχθη του οποίου βρίσκεται η Άνω πόλη (Ville Haute), η οποία προσεγγίζεται με σκάλες και απότομους στενούς δρόμους. Η Άνω πόλη διασχίζεται από ένα μακρύ, ήσυχο δρόμο με σπίτια του 15ου, 16ου και 17ου αιώνα. Σ' αυτή τη συνοικία βρίσκονται τα κατάλοιπα του μεσαιωνικού κάστρου των δουκών του Μπαρ, που κατεδαφίστηκε το 1670, κτίρια της εποχής της Αναγέννησης και μεσαιωνικές εκκλησίες.^[10]

Ιστορία

Ο πύργος των δουκών του Μπαρ

Προσόψεις σπιτιών στην Άνω πόλη

Η πόλη χρονολογείται από την αρχαιότητα με την ύπαρξη ενός οικισμού που ήταν σταθμός κατά μήκος του ρωμαϊκού δρόμου που συνέδεε τη Ρενς με το Μετς. Ήταν πρωτεύουσα της κομητείας και αργότερα του δουκάτου του Μπαρ και έγινε μία από τις κύριες πόλεις της Λωρραίνης, αναπτυσσόμενη ταυτόχρονα στο βάθος της κοιλάδας, στις όχθες του ποταμού Ορναίν και στο οροπέδιο της αριστερής πλαγιάς, γύρω από το κάστρο του Μεσαίωνα. Σαν τμήμα του Δουκάτου της Λωρραίνης από τα τέλη του 15ου αιώνα, γνώρισε μια ευημερούσα πολιτιστική και αρχιτεκτονική περίοδο σε όλη την Αναγέννηση. Αλλά λόγω των αντι-γαλλικών θέσεων του δούκα, το 1670 κατεδαφίστηκε μέρος των οχυρώσεών της και του κάστρου της από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΔ' και το δουκάτο κατέληξε να προσαρτηθεί στο βασίλειο της Γαλλίας το 1766.

Μνημείο στην «Ιερά Οδό»

Καθώς βρισκόταν μακριά από τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, δεν ωφελήθηκε τόσο από τη βιομηχανική επανάσταση όσο οι άλλες κοινότητες της Λωρραίνης και είναι διοικητική πόλη. Δεύτερη πόλη του νομού μετά το Βερντέν όσον αφορά τον πληθυσμό, συνεχίζει να υφίσταται δημογραφική μείωση από τη δεκαετία του '80. Για πολλά χρόνια, η πόλη επέλεξε να αναπτύξει τον τουρισμό χάρη στην πλούσια αρχιτεκτονική κληρονομιά και την ιστορία της. Έχει χαρακτηρισθεί «Πόλη τέχνης και ιστορίας» και πολλά κτίρια αναφέρονται ως ιστορικά μνημεία. Η προστατευόμενη περιοχή της Άνω Πόλης έχει μια αξιοσημείωτη συνοικία σε στυλ Αναγέννησης.

Η πόλη είναι το σημείο εκκίνησης της στρατηγικής διαδρομής της «Ιεράς Οδού», του δρόμου μήκους 47 χιλιομέτρων που τη συνδέει με το Βερντέν, και που κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η κύρια οδός ανεφοδιασμού του Βερντέν κατά τη διάρκεια της ομώνυμης μάχης του 1916.

Το Μπαρ-λε-Ντυκ είναι ο κύριος αστικός πόλος του νότιου τμήματος του νομού Μεζ, η κύρια πόλη της περιοχής Μπαρουά και το διοικητικό και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής που συγκεντρώνει 33 κοινότητες.

Τιμητικές διακρίσεις

Το κτίριο της Νομαρχίας

Το Δημαρχείο

Στο Μπαρ-λε-Ντυκ απονεμήθηκε ο Πολεμικός Σταυρός του 1914-1918 στις 30 Ιουλίου 1920, με το ακόλουθο κείμενο:

«Πόλη πίσω από το μέτωπο του Βερντέν - σημαντικό στρατιωτικό κέντρο που εξετέθη έτσι σε επανειλημμένους βομβαρδισμούς της εχθρικής αεροπορίας - ιδιαίτερα το 1916 και το 1917. Παρά τις απώλειες που υπέστη επέδειξε πάντα ψυχραιμία και φλογερό πατριωτισμό».

Η πόλη έλαβε επίσης τον Πολεμικό Σταυρό του 1939-1945, με το ακόλουθο κείμενο:

«Το Μπαρ-λε-Ντυκ, λόγω της γεωγραφικής θέσης του αλλά και επειδή ήταν σιδηροδρομικός κόμβος, έγινε από το 1940 έως το 1944, το σημείο στο οποίο συγκεντρώνονταν κρατούμενοι που δραπέτευαν, Αλσατοί για να αποφύγουν την υποχρεωτική στρατολόγηση, πατριώτες που διέφυγαν από τρένα απέλασης, αεροπόροι που έπεσαν κατά τη διάρκεια πτήσεων προς τη Γερμανία.

Ο πληθυσμός, με βαθιά αντι-γερμανικά συναισθήματα, αφιερώθηκε χωρίς να ανησυχεί για τους κινδύνους που προέκυπταν σε όλους αυτούς που διέφυγαν την αναγκαστική στρατολόγηση και την εκτόπιση. Πολλά από τα παιδιά της, πέντε από αυτά ηλικίας κάτω των 20 ετών, πλήρωσαν με τη ζωή τους τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση. Τα τοπικά μέλη της Αντίστασης επιτέθηκαν στη γερμανική φυλακή και ελευθέρωσαν στις 29 Αυγούστου 1944, δύο ημέρες πριν από την Απελευθέρωση, 41 Γάλλους που διέφυγαν έτσι την εκτόπιση ή το απόσπασμα».

Οικονομία

Το Μπαρ-λε-Ντυκ διαθέτει Δικαστήρια πρωτοβάθμιου και εμπορικού χαρακτήρα, συμβούλιο εμπορικών διαιτητών, λύκειο, εμπορικό επιμελητήριο, υποκατάστημα της Τράπεζας της Γαλλίας και μουσείο τέχνης. Οι βιομηχανίες της πόλης περιλαμβάνουν σιδηροκατασκευές και κατασκευή μηχανημάτων, κορσέδων, καλτσοποιίες, μαρμελάδες και ταπετσαρίες, ζυθοποιίες, κλωστοϋφαντουργίες, δερμάτινα είδη και βαφές. Ο οίνος, η ξυλεία και ο σίδηρος είναι σημαντικά εμπορικά είδη.^[10]

Αξιοθέατα

Ο πύργος του ρολογιού

Η εκκλησία Σαιντ-Ετιέν

Στην Άνω πόλη βρίσκονται τα κατάλοιπα του πύργου των δουκών του Μπαρ, ο παλιός πύργος με το ρολόι και το κολέγιο που χτίστηκε το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα για να εκπαιδεύσει τα παιδιά της πόλης και να καταπολεμήσει τα αποτελέσματα της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης. Επίσης, η εκκλησία του Σαιντ-Ετιέν (που κατασκευάστηκε κατά τον 14ο και 15ο αιώνα) και περιέχει επιτάφιο μνημείο του Ρενέ του Σαλόν, μια επιδέξια σκαλιστή μορφή σε άσπρη πέτρα. Κατασκευάστηκε στη μνήμη του Ρενέ του Σαλόν (πέθανε το 1544) και είναι έργο του καλλιτέχνη Λιζιέ Ρισιέ του 16ου αιώνα, μαθητή του Μικελάντζελο [2].

Η Κάτω πόλη περιλαμβάνει τα διοικητικά κτίρια και τις εκκλησίες της Νοτρ-Νταμ (Παναγίας), την αρχαιότερη στην πόλη, και του Αγίου Αντωνίου με τοιχογραφίες του 14ου αιώνα. Ανάμεσα στα αγάλματα διακεκριμένων κατοίκων της πόλης είναι ένα του Νικολά Ουντινό, στρατηγού της Επανάστασης και της Α' Αυτοκρατορίας και Στρατάρχη της αυτοκρατορίας το 1809, του οποίου το σπίτι λειτουργεί ως Δημαρχείο. Άλλα αξιοθέατα περιλαμβάνουν τη γέφυρα Νοτρ-Νταμ, με πέντε καμάρες, που περιλαμβάνει ένα παρεκκλήσι στη μέση.

Το κάστρο του Μαρμπωμόν χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα για έναν τραπεζίτη. Περιβάλλεται από πάρκο όπου φυτεύονται σπάνια είδη δέντρων και φυτών.

Το σιντριβάνι, κατασκευάστηκε το 1757 από τον δούκα του Μπαρ Ρενέ Α' του Ανζού και παρείχε πόσιμο νερό στους κατοίκους της Άνω πόλης.

Το Λύκειο Ρεϊμόν Πουανκαρέ προς τιμήν του Γάλλου πολιτικού που γεννήθηκε στην πόλη.

• Αξιοθέατα και ιστορικά μνημεία στο Μπαρ-λε-Ντυκ
• 
  Κάστρο του Μαρμπωμόν
• 
  Το κολέγιο, 1573
• 
  Η εκκλησία Νοτρ-Νταμ
• 
  Σιντριβάνι στην Άνω πόλη, 1757
• 
  Η πλατεία Σαιν Πιέρ
• 
  Το λύκειο Ρεϊμόν Πουανκαρέ
• 
  Το δικαστικό μέγαρο
• 
  Οδοδείκτης της «Ιεράς οδού»

Παραπομπές

1. «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
2. (Γαλλικά) Code INSEE.
3. «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
4. répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
5. répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
6. Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2023.
7. . «habitants.fr/bar-le-duc».
8. . «orthodromie.php». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016.
9. . «BAR-LE-DUC-PREFECTURE-DE-LA-MEUSE». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2019.
10. . «Britannica/Bar-le-Duc».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Η επίσημη ιστοσελίδα της πόλης (γαλλικά)
• Η ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού Αρχειοθετήθηκε 2021-03-11 στο Wayback Machine. (επιλογή γλώσσας)