![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Peloponnese_relief_map-blank.svg/langel-640px-Peloponnese_relief_map-blank.svg.png&w=640&q=50)
Μάχη του Μελιγαλά
μάχη μεταξύ ΕΛΑΣ και Ταγμάτων Ασφαλείας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μάχη του Μελιγαλά έλαβε χώρα στον Μελιγαλά της Μεσσηνίας, από τις 13 ως και τις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 ανάμεσα στον ΕΛΑΣ, αντιστασιακό στρατό του ΕΑΜ, και τα δωσιλογικά Τάγματα Ασφαλείας (ΤΑ). Ανταρτοομάδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δρούσαν στην κατεχόμενη Πελοπόννησο από το 1942 και το 1943 ξεκίνησαν να εδραιώνουν την κυριαρχία τους στην περιοχή. Για την αντιμετώπισή τους οι γερμανικές αρχές οργάνωσαν τα ΤΑ, ένα από τα οποία είχε έδρα τον Μελιγαλά, τα οποία συμμετείχαν σε αντιανταρτικές επιχειρήσεις και μαζικά αντίποινα εναντίον του συμπαθούντος πληθυσμού. Καθώς πλησίαζε η απελευθέρωση, οι ταγματασφαλίτες βρέθηκαν στο στόχαστρο του ΕΛΑΣ.
Μάχη του Μελιγαλά | |||
---|---|---|---|
Εθνική Αντίσταση Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος | |||
Χρονολογία | 13–15 Σεπτεμβρίου 1944 | ||
Τόπος | Μελιγαλάς Μεσσηνίας 37°13′23.002″N 21°57′14.000″E | ||
Έκβαση | Νίκη του ΕΛΑΣ. Εκτελέσεις αιχμαλώτων από χωρικούς και τον ΕΛΑΣ. | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
Εμπλεκόμενες μονάδες | |||
| |||
Δυνάμεις | |||
| |||
Απώλειες | |||
| |||
Μετά την αποχώρηση των κατοχικών γερμανικών δυνάμεων από την Πελοπόννησο τον Σεπτέμβριο του 1944, και μετά τη μάχη της Καλαμάτας, μέρος της δωσιλογικής διοίκησης κατέφυγε στον Μελιγαλά όπου οχυρώθηκε μια δύναμη περίπου 1.000 ταγματασφαλιτών. Εκεί περικυκλώθηκαν από τμήματα του ΕΛΑΣ, συνολικής δύναμης περίπου 1.200 ανταρτών. Μετά από τριήμερη σκληρή μάχη, οι αντάρτες εκπόρθησαν τις οχυρώσεις των ταγματασφαλιτών και εισήλθαν στην πόλη. Την επικράτηση του ΕΛΑΣ ακολούθησε σφαγή, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν εκτελέσεις αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών και κάποιων αμάχων σε μια κοντινή «πηγάδα». Το πλήθος των εκτελεσθέντων υπολογίζεται σε περίπου 700 με 1100. Μετά τη διάδοση της είδησης οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ εργάστηκαν στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας για την ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας, περιορίζοντας τα φαινόμενα αντεκδικήσεων.
Μεταπολεμικά οι εκτελεσθέντες μνημονεύονταν στον επίσημο δημόσιο λόγο ως «πατριώτες», θύματα της «κομμουνιστικής βαρβαρότητας». Μετά την έκλειψη της εθνικόφρονος κρατικής αιγίδας, τη δεκαετία του '80, οι εκτελεσθέντες τιμώνται από τους βιολογικούς απογόνους και τους ιδεολογικούς επιγόνους τους στην άκρα δεξιά, ενώ τα γεγονότα του Μελιγαλά έγιναν μέρος του αντιφασιστικού συνθηματολογικού οπλοστασίου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.