![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Vojski_vo_Grcija_1.jpg/640px-Vojski_vo_Grcija_1.jpg&w=640&q=50)
Κόκκινη τρομοκρατία (Ελλάδα)
ιστοριογραφικός όρος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ως κόκκινη τρομοκρατία ή, παλαιότερα, ερυθρά τρομοκρατία έχουν χαρακτηριστεί τόσο από τους τότε αντιπάλους του όσο και από μικρή μερίδα της κατοπινής ιστοριογραφίας ένοπλες ενέργειες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ εναντίον Ελλήνων. Ο όρος αναφέρεται στην οργανωμένη άσκηση βίας από το ΕΑΜ (που κατευθυνόταν κυρίως από το ΚΚΕ) και από τις ένοπλες οργανώσεις του, τον ΕΛΑΣ στην ύπαιθρο και την ΟΠΛΑ στα αστικά κέντρα, την περίοδο της Κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης και των Δεκεμβριανών και μέχρι την επικράτηση των ελληνικών κυβερνητικών δυνάμεων, ιδιαίτερα από τα μέσα του 1943 έως τις αρχές του 1945.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Vojski_vo_Grcija_1.jpg/640px-Vojski_vo_Grcija_1.jpg)
Ο λόγος περί τρομοκρατίας της υπαίθρου από το ΕΑΜ προβλήθηκε αρχικά επί Κατοχής ως μέρος της προπαγάνδας της ελληνικής δωσιλογικής κυβέρνησης, για να δικαιολογηθεί η έναρξη αντιανταρτικών επιχειρήσεων το 1943, και από αντιεαμικές οργανώσεις για να εξηγήσουν τη συνεργασία τους με τις γερμανικές αρχές, για τις οποίες η τρομοκρατία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ νομιμοποιούσε τη δράση εναντίον αμάχων για την τρομοκράτηση της εαμικής βάσης. Η κατηγορία περί τρομοκρατίας του ΕΛΑΣ στην ύπαιθρο διατυπώθηκε αργότερα από Έλληνες πολιτικούς εξορίστους, πρώτη φορά στο συνέδριο του Λιβάνου και αφορούσε περισσότερο τις συγκρούσεις του με άλλες αντιστασιακές οργανώσεις και ιδιαίτερα την διάλυση του Συντάγματος 5/42 της ΕΚΚΑ. Το ότι η απήχηση του ΕΑΜ στηριζόταν στην τρομοκρατία αποτέλεσε συνήθη θέση αξιωματικών της SOE. Την επαύριο των Δεκεμβριανών, το 1945, ο λόγος των νικητών περί εαμικής τρομοκρατίας υιοθετήθηκε από τη βρετανική επιτροπή Σίτριν, νομιμοποιώντας την επικράτηση της αντικομμουνιστικής ρητορικής και δράσης, και εμπεδώθηκε ως βασικό συστατικό της εθνικοφροσύνης.
Μετεμφυλιακά αποτέλεσε βασικό ερμηνευτικό σχήμα της εθνικόφρονος ιστοριογραφίας, που δικαίωνε την ένταξη εθνικοφρόνων στα Τάγματα Ασφαλείας. Επανεμφανίστηκε ως ιστοριογραφική θέση εκπροσώπων του «νέου κύματος», κυρίως από τον πολιτικό επιστήμονα Στάθη Καλύβα, που αναφέρονται στην κόκκινη τρομοκρατία ως βασική εξήγηση των γεγονότων της περιόδου 1945-1949, και έχει δεχτεί κριτική ως γενικευτική απλούστευση του ιστορικού παρελθόντος.