Κάστρα Αουγκούστουσμπουργκ και Φάλκενλουστ στο Μπριλ

Τα Κάστρα Αουγκούστουσμπουργκ και Φάλκενλουστ είναι ένα ιστορικό συγκρότημα κτιρίων στο Μπριλ, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, στη Γερμανία, που έχει αναγνωριστεί ως μνημείο Παγκόσμιας πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1984. Τα κτίρια συνδέονται με τους μεγάλους κήπους και τα δέντρα του Σλόσπαρκ Schlosspark. Το Κάστρο Αουγκούστουσμπουργκ και τα πάρκα λειτουργούν ως χώρος όπου διεξάγονται τα Κονσέρτα του Ανάκτορου του Μπριλ. Πολύ κοντά βρίσκεται και το Μουσείο Μαξ Ερνστ.^[2][2]

Kάστρα Αουγκούστουσμπουργκ και Φάλκενλουστ
Είδος	συγκρότημα κτηρίων
Αρχιτεκτονική	μπαρόκ αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Διοικητική υπαγωγή	Μπρυλ
Χώρα	Γερμανία
Προστασία	Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1984)[1]
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO

Κάστρα Αουγκούστουσμπουργκ και Φάλκενλουστ
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χώρα μέλος	Γερμανία
Τύπος	Συγκρότημα κτιρίων με κήπους
Κριτήρια	Πολιτιστικά: ii, iv
Ταυτότητα	288
Περιοχή	89 εκτάρια στο Μπριλ, Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, Γερμανία
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή	1984 (8 συνεδρίαση)

Τα ανάκτορα χτίστηκαν στις αρχές του 18ου αιώνα από τον Αρχιεπίσκοπο-Εκλέκτορα της Κολωνίας, Κλήμη Αύγουστο της Βαυαρίας, του Οίκου Βίττελσμπαχ. Αρχιτέκτονες ήταν ο Γιόχαν Κόνραντ Σλάουν και ο Φρανσουά ντε Κουβιγιέ. Το κύριο κτίριο του Ανάκτορου είναι σχήματος U με τρεις κύριους ορόφους και διώροφη σοφίτα. Η μεγαλοπρεπής σκάλα σχεδιάστηκε από τον Γιόχαν Βαλτάσαρ Νόιμαν.

Οι κήποι σχεδιάστηκαν από τον Ντομινίκ Ζιράρ. Αρχικά είχε σχεδιαστεί ένας περίτεχνος κήπος με άνθη στην περιοχή νότια των ανακτόρων αλλά τελικά ο Πέτρος Ιωσήφ Λενέ, τον 19ο αιώνα, τον αναδιαμόρφωσε ως υπαίθριο χώρο κήπου. Οι προσπάθειες για την ανανέωση του χώρου αποδείχθηκαν δύσκολες λόγω ανεπαρκούς διαθεσιμότητας στα υλικά.

To κυνηγετικό περίπτερο Φάλκενλουστ σχεδιάστηκε από τον Φρανσουά ντε Κουβιγιέ και χτίστηκε την περίοδο 1729 - 1740, στο στυλ του κυνηγετικού περίπτερου Αμαλίενμπουργκ, στο πάρκο του Παλατιού Νίμφενμπουργκ.

Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι το 1994 το Αουγκούστουσμπουργκ χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα υποδοχής για τους επισκέπτες του κράτους από τον Γερμανό Πρόεδρο, καθώς δεν είναι μακριά από τη Βόννη, που ήταν η πρωτεύουσα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας εκείνη την περίοδο.^[3]

Ιστορία των κάστρων

Ήδη από τον 12ο αιώνα οι αρχιεπίσκοποι της Κολωνίας είχαν εδώ ένα ανάκτορο με πάρκο για κυνήγι. Το 1284, ο Αρχιεπίσκοπος Ζίγκφριντ Β' της Κολωνίας διέταξε να χτίσουν ένα κάστρο με τάφρο το οποίο ολοκληρώθηκε το 1298. Ο Αρχιεπίσκοπος Βάλραμ του Τζαίλιχ ενίσχυσε το κάστρο περαιτέρω. Έγινε έδρα του δικαστικού επιμελητή του Εκλεκτοράτου της Κολωνίας στο Μπριλ, μέχρι το 1689 που ανατινάχτηκε από τους Γάλλους στον Πόλεμο του Παλατινάτου .

Αουγκούστουσμπουργκ

Ο^{[νεκρός σύνδεσμος]} Κλήμης Αύγουστος, έχτισε τα κάστρα

Κάστρο Αουγκούστουσμπουργκ, η δυτική πρόσοψη

Ο αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας Κλήμης Αύγουστος της Βαυαρίας (1700-1761) από τη δυναστεία των Βίττελσμπαχ έχτισε το κάστρο στην περιοχή των ερειπίων. Διαδέχτηκε τον θείο του, Ιωσήφ Κλήμη της Βαυαρίας, ως Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας το 1723, και οι εργασίες για το ανάκτορο ξεκίνησαν το 1725 σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Γιόχαν Κόνραντ Σλάουν της Βεστφαλίας, βάσει των οποίων θα χρησιμοποιούνταν τα θεμέλια του προηγούμενου κτιρίου για το νέο κάστρο. Για το λόγο αυτό, οι άξονες των παραθύρων στις πλευρικές πτέρυγες δεν είναι εντελώς συμμετρικά κατανεμημένοι, καθώς το πλάτος του κάστρου εκεί συμπίπτει με του παλαιότερου κτιρίου. Κανονικά κάτι τέτοιο θεωρείται ασυνήθιστο εφόσον η συμμετρία στην τεχνοτροπία του μπαρόκ ήταν ένα από τα σημαντικότερα μέσα έκφρασης. Το ανάκτορο Αουγκούστουσμπουργκ σχηματίζει ένα σύστημα τριών πτερύγων με κυρτή κεραμοσκεπή, που περιβάλλουν μία αίθουσα τιμών. Τα ανατολικά προσανατολισμένα άκρα της βόρειας και νότιας πτέρυγας είναι από τα σημαντικότερα έργα του γερμανικού μπαρόκ.

Το 1728 ο βασιλικός αρχιτέκτονας Φρανσουά ντε Κουβιγιέ από το Μόναχο ολοκλήρωσε τις εργασίες στο ανάκτορο, έχοντας σχεδιάσει τις προσόψεις και την μεγάλη αίθουσα σε τεχνοτροπία Ρετζένς και πρώιμου ροκοκό. Εκείνη την περίοδο χτίστηκε η δυτική πλευρά με τις γαλαρίες. Το 1740-1746 ο Γιόχαν Βαλτάσαρ Νόιμαν δημιούργησε τη σκάλα, η οποία θεωρείται αντιπροσωπευτική του γερμανικού μπαρόκ ^[4] (στην πραγματικότητα ροκοκό). Ο Γιόχαν Χάινριχ Ροτ ολοκλήρωσε τις τελικές εσωτερικές λεπτομέρειες. Η Αίθουσα Κήπου στον πρώτο όροφο είναι διακοσμημένη με κίτρινη και πράσινη μαρμαροκονία και χωρίζεται με κολώνες. Οι περισσότερες από τις τοιχογραφίες οροφής είναι έργα του Κάρλο Κορλόνε. Ο όλος σχεδιασμός του Ανακτόρου τιμά τον Οίκο των Βίττελσμπαχ.

Στο ισόγειο της νότιας πτέρυγας βρίσκονται τα διαμερίσματα του πρώην πρίγκιπα-επισκόπου, τα οποία βλέπουν στον κήπο. Στην ανακτορική εκκλησία του 1493 που είναι αφιερωμένη στην Αγία Μαρία των Αγγέλων, και παλαιότερα ανήκε σε ένα φραγκισκανικό μοναστήρι, υπάρχει ένας εντυπωσιακός ψηλός βωμός που είναι έργο του Βαλτάσαρ Νόιμαν. Το 1735 αναδιαμορφώθηκε σε εκκλησία της Αυλής και συνδέθηκε με το κάστρο μέσω ενός Ορατόριου και ενός πορτοκαλεώνα.

Το κάστρο Αουγκούστουσμπουργκ θεωρούταν ως καθαρά κυνηγετικό και θερινό κάστρο στο οποίο διέμενε ο Εκλέκτορας μόνο 4-6 εβδομάδες ετήσια.

Προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το κάστρο υπέστη σοβαρές ζημιές. Ήδη από το 1946 άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασης. Από το 1949 έως το 1996, το Αουγκούστουσμπουργκ χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα υποδοχής για τους επισκέπτες του κράτους από τον Γερμανό Πρόεδρο.

Φάλκενλουστ

Το^{[νεκρός σύνδεσμος]} Κάστρο Φάλκενλουστ

To κυνηγετικό περίπτερο Φάλκενλουστ σχεδιάστηκε από τον Φρανσουά ντε Κουβιγιέ, και χτίστηκε την περίοδο 1729 - 1740, στο στυλ του κυνηγετικού περίπτερου Αμαλίενμπουργκ, για το εξαιρετικά δημοφιλές κυνήγι με γεράκια. Το κυρίως κάστρο πλαισιώνεται από δύο επίπεδα κτίσματα και διαθέτει παρατηρητήριο για την παρακολούθηση του κυνηγιού. Στον μεσαίο άξονα των δύο ορόφων υπάρχει ένας προθάλαμος που οδηγεί σε ένα σαλόνι. Πίσω από αυτόν βρίσκεται ένα υπνοδωμάτιο, ένα ερμάριο και ένα βεστιάριο για τον Εκλέκτορα και έναν επισκέπτη.

Στο νότιο τμήμα του κάστρου βρίσκεται το κλιμακοστάσιο, διακοσμημένο με ολλανδικά πλακάκια . Οι τοιχογραφίες της οροφής είναι του Λόρενζ ντε λα Ροκ και απεικονίζουν σκηνές από κυνήγι με γεράκια. Το κυνηγετικό καταφύγιο Φάλκενλουστ ήταν σχεδιασμένο ως παλάτι ευχαριστήσεων και, σε αντίθεση με το Κάστρο Αουγκούστουσμπουργκ, οι αίθουσές του είχαν οικείο, διακριτικό και ήρεμο χαρακτήρα. Έτσι στο ερμάριό του βρίσκονται Κινέζικα πιάτα και παραβάν με σχέδια. Στην τραπεζαρία πάνω από το τζάκι βρίσκεται το πορτρέτο του Εκλέκτορα Κάρολου Ζ' της Βαυαρίας, αδερφού του Κλήμη Αυγούστου, και του τελευταίου αυτοκράτορα Κάρολου Ζ'.

Το 1760 στο Φάλκενλουστ πραγματοποιήθηκε ένα εορταστικό δείπνο στο οποίο προσήλθαν ο Τζάκομο Καζανόβα, ο δήμαρχος της Κολωνίας, και άλλοι κύριοι από την κοινωνία της Κολωνίας.^[5]

Το 1730, ανεγέρθηκε ένα εκκλησάκι στο πάρκο του κυνηγετικού καταφυγίου με πλούσια διακόσμηση στις καμάρες του. Το μικρό οκτάγωνο χτίστηκε από τον Πήτερ Λαπορτερί σε τεχνοτροπία Γκρότο.

Την περίοδο 1832-1960 το κάστρο Φάλκενλουστ ανήκε στην επιχειρηματική οικογένεια Γκίσλερ του Μπριλ. Τελικά, η ιδιοκτησία περάστηκε στο κράτος της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Castles of Augustusburg and Falkenlust at Brühl στο Wikimedia Commons

Παραπομπές

1. whc.unesco.org/en/list/288. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2022.
2. Wilfried., Hansmann, (2002). Die Schlösser Augustusburg und Falkenlust in Brühl. Worms: Wernersche. ISBN 3884621882. 52108205.
3. Frank,, Kretzschmar,· Susanne,, Conrad, (2016). Die Brühler Schlösser und Parkanlagen Pflege, Restaurierung und Erkenntnisse 1999-2014. Worms: Wernersche Verlagsgesellschaft. ISBN 9783884623657. 947164228.
4. Επιπλέον: Wilfried Hansmann : Οι μεγάλες σκάλες κατάβασης της κλειδαριάς Βερσαλλίες και οι επιπτώσεις τους στις σκάλες των κλειδαριών στο Pommersfelden και στο Brühl .
5. Casanova: Memoirs , τόμος Χ, 1.

Αναφορές

• Paul Clemen: Die Kunstdenkmäler der Rheinprovinz: Der Landkreis Köln. Düsseldorf 1897, S. 79–111. (als Nachdruck: Düsseldorf 1983, ISBN 3-590-32118-0.)
• Wilfried Hansmann: Schloss Augustusburg zu Brühl. (= Rheinische Kunststätten, Heft 23.) 6. veränderte Auflage, Rheinischer Verein für Denkmalpflege und Heimatschutz, Neuss 1990.
• Wilfried Hansmann: Das Jagdschloss Falkenlust zu Brühl. (= Rheinische Kunststätten, Heft 149.) 6. neubearbeitete Auflage, Rheinischer Verein für Denkmalpflege und Heimatschutz, Neuss 1990.
• Bernd Löhmann: Ein Garten für König und Volk. Peter Joseph Lenné und der Brühler Schloßgarten. Rheinischer Verein für Denkmalpflege und Landschaftsschutz, Köln 2000, ISBN 3-88094-861-5.
• Wilfried Hansmann: Die Schlösser Augustusburg und Falkenlust in Brühl. Wernersche Verlagsgesellschaft, Worms 2002:
  • Τόμος 1: Schloss Augustusburg in Brühl:
    • Σκληρό εξώφυλλο: ISBN 978-3-88462-188-2
    • Απλό εξώφυλλο: ISBN 978-3-88462-515-6
  • Τόμος 2: Schloss Falkenlust in Brühl:
    • Σκληρό εξώφυλλο: ISBN 978-3-88462-189-9
    • Απλό εξώφυλλο: ISBN 978-3-88462-516-3
• Wilfried Hansmann: Carlo Carlone. Gemälde und Farbskizzen in Schloss Augustusburg zu Brühl. Verwaltung Schloss Brühl, Brühl 2004.
• Wilfried Hansmann, Wilhelm Joliet: „Viel Tausend Vergnügen“ mit Falken und Reihern. Die Rotterdamer Fliesen und Fliesentableaus in Schloss Falkenlust zu Brühl. Verwaltung Schloss Brühl, Brühl 2004.
• Wilfried Hansmann, Marc Jumpers, Holger Kempkens, Christiane Winkler: Schloss Augustusburg in Brühl. Deutscher Kunstverlag, München / Berlin 2010, ISBN 978-3-422-02265-2.
• Frank Kretzschmar, Susanne Carp, Susanne Conrad, Martin Hammer: Die Brühler Schlösser und Parkanlagen. Pflege, Restaurierung und Erkenntnisse 1999-2014.(= Arbeitsheft der rheinischen Denkmalpflege, Band 82.) Worms 2016. ISBN 978-3-88462-365-7.