Σέρβος βοτανολόγος From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιωσήφ Πάντσιτς (σερβικά: Josif Pančić/Јосиф Панчић; 17 Απριλίου 1814 – 25 Φεβρουαρίου 1888) ήταν Σέρβος βοτανολόγος, γιατρός και πρώτος πρόεδρος της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας. Προχώρησε σε εκτενείς περιγραφές της χλωρίδας της Σερβίας και του αποδίδεται η ταξινόμηση πολλών ειδών φυτών τα οποία ήταν άγνωστα τότε στη βοτανική κοινότητα. Επίσης, του χρεώνεται η ανακάλυψη της σερβικής ελάτης. Θεωρείται ο «πατέρας της σερβικής βοτανολογίας».[4]
Ιωσήφ Πάντσιτς | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Јосиф Панчић (Σερβικά) |
Γέννηση | 5ιουλ. / 17 Απριλίου 1814γρηγ.[1] Ugrini και Βελιγράδι[2] |
Θάνατος | 25 Φεβρουαρίουιουλ. / 8 Μαρτίου 1888γρηγ.[1] Βελιγράδι[3] |
Υπηκοότητα | Αυστριακή Αυτοκρατορία, Πριγκιπάτο της Σερβίας και Βασίλειο της Σερβίας |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο Έτβες Λόραντ |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | βοτανική, ιατρική και natural science |
Ιδιότητα | βοτανολόγος, βιολόγος, διδάσκων πανεπιστημίου, ιατρός, φυσιοδίφης και καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης |
Ακαδημαϊκός τίτλος | καθηγητής πανεπιστημίου |
δεδομένα ( ) |
Ο Πάντσιτς γεννήθηκε στο Ουγκρίνι, κοντά στη Τσρίκβενιτσα, η οποία τότε ήταν τμήμα της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων (σήμερα βρίσκεται στην Κροατία), και ήταν ο τέταρτος γιος του Πάβελ Πάντσιτς και της Μαργαρίτας. Η οικογένειά του ήταν Μπουνιέβτσι.[5] Σύμφωνα με την παράδοση, η οικογένεια Πάντσιτς καταγόταν από την Ερζεγοβίνη και είχε εγκατασταθεί στο Ουγκρίνι.[6] Αφότου ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο στο Γκόσπιτς, πήγε στο λύκειο της Ριέκα και συνέχισε τις σπουδές του στην Βασιλική Επιστημονική Ακαδημία στο Ζάγκρεμπ (1830). Αποφοίτησε το 1842 από τη Βουδαπέστη με πτυχίο ιατρικής. Παράλληλα με τα μαθήματά του, ο Πάντσιτς παρακολουθούσε μαθήματα βοτανικής.[7]
Γνώρισε τον Σέρβο γλωσσολόγο Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς στη Βιέννη, ο οποίος έγραψε μια συστατική επιστολή στις σερβικές αρχές ώστε να ικανοποιήσει την επιθυμία του Πάντσιτς να εγκατασταθεί στη Σερβία και να μελετήσει τη φύση της. Τον Μάιο του 1846 έφτασε στη Σερβία και εργάστηκε ως γιατρός στο αγροτικό τμήμα της χώρας. Το 1853, μετακόμισε από το Κραγκούγιεβατς στο Βελιγράδι, όπου διορίστηκε καθηγητής στο Βασιλικό Σερβικό Λύκειο. Το 1853, εισήγαγε την ορυκτολογία με γεωλογία στο Λύκειο.[8] Ο Πάντσιτς έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας, η οποία δημιουργήθηκε τις 5 Απριλίου 1887. Ζήτησε το άνοιγμα του βοτανικού κήπου «Γιεβρέμοβτς» στο Βελιγράδι.
Ο Πάντσιτς απεβίωσε στις 25 Φεβρουαρίου 1888 στο Βελιγράδι, καθώς εργαζόταν. Το 1951 ανεγέρθη στο Κοπαονίκ μαυσωλείο από την Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο Βελιγραδίου και την Ένωση Αναρριχητών.
Μια ερευνητική κοινότητα έχει πάρει το όνομά του, η Κοινότητα Βιολογικής Έρευνας Ιωσήφ Πάντσιτς (Biološko istraživačko društvo "Josif Pančić"). Απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα των 10 δηναρίων το οποίο τυπώθηκε το 1994. Το 1951 το ψηλότερο σημείο στην οροσειρά Κοπαονίκ ονομάστηκε προς τιμή του από κορυφή Μίλαν σε κορυφή Πάντσιτς.[9]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.