From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ιταλική Αριστερά (ιταλικά: Sinistra ItalianaSinistral Italiana, SI) είναι το όνομα ενός αριστερού συνασπισμού, που αρχικά δραστηριοποιήθηκε ως κοινοβουλευτική ομάδα στη βουλή των Αντιπροσώπων (πλήρες όνομα: Ιταλική Αριστερά – Αριστερή Οικολογική Ελευθερία). Ο συνασπισμός ιδρύθηκε από την Αριστερή Οικολογική Ελευθερία, από αντιφρονούντες από το Δημοκρατικό Κόμμα και στελέχη από το Κίνημα Πέντε Αστέρων.[1]
Ιταλική Αριστερά Sinistra Italiana | |
---|---|
Πρόεδρος | Κλαούντιο Γκρσσι |
Γενικός Γραμματέας | Νίκολα Φρατοϊάννι |
Ίδρυση | 7 Νοεμβρίου 2015 |
Έδρα | Via Arenula, 29, Ρώμη |
Πτέρυγα νεολαίας | Ένωση Νέων της Αριστεράς |
Ιδεολογία | Δημοκρατικός σοσιαλισμός Σοσιαλδημοκρατία Οικοσοσιαλισμός |
Πολιτικό φάσμα | Αριστερά |
Εθνική προσχώρηση | Συμμαχία Πρασίνων και Αριστεράς Κεντροαριστερός συνασπισμός |
Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (παρατηρητής) |
Χρώματα | Κόκκινο |
Βουλή των Αντιπροσώπων | 4 / 400 |
Γερουσία της Δημοκρατίας | 3 / 200 |
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | 2 / 76 |
Ιστότοπος | |
www | |
Πολιτικό σύστημα της Ιταλίας Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, Νίκολα Φρατοιάννι, Στεφάνο Φασσίνα, Αλφρέντο ντ'Αττόρρε και Σέρτζιο Κοφφεράτι, η SI θα λάβει μέρος στις τοπικές εκλογές του 2016 και θα μετατραπεί σε ένα ενιαίο κόμμα μέχρι το τέλος του 2016.[2]
Τον Ιούνιο του 2015 ο Φασσίνα, εδώ και πολύ καιρό επικριτής του Ματέο Ρέντσι, ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) και Πρωθυπουργός, έφυγε από το κόμμα,[3] μαζί με την καιρό σύμμαχο του, Μόνικα Γκρεγκόρι.[4] Τον Ιούλιο, κατά τη διάρκεια συνδιάσκεψης, ο Φασσίνα ίδρυσε το Μέλλον προς την Αριστερά, η οποία αποσκοπούσε στο να είναι ένα εμβρυϊκά νέο κόμμα, αριστερά του PD, ανοικτό και σε άλλους Δημοκρατικούς αποχωρήσαντες, όπως αυτοί που συγκεντρώθηκαν στο Δυνατό του Γκιουσιέππε Σιβάτι, και στην Αριστερή Οικολογική Ελευθερία, ένα πολιτικό κόμμα υπό την hγεσία του Νίσι Βενντόλα.
Το Νοέμβριο, ένας γερουσιαστής (Κοραντίνο Μινέο)[5] και τρεις βουλευτές (Αλφρέντο ντ'Αττόρρε, Κάρλο Γκάλι και Βινσέντζο Φολίνο)[6][7] έφυγαν από το PD σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον Ρέντζι. Ο ντ'Αττόρρε, ο οποίος έχει διδακτορικό στη φιλοσοφία από το Σχολείο Σαντ'Αννα Προχωρημένων Σπουδών,[8] έγραψε ένα μανιφέστο για ένα νέο "εργατικό" κόμμα, το οποίο υπογράφεται και από τους άλλους πέντε Βουλευτές και, μεταξύ άλλων, διαβάζεται: "Η γενετική μετάλλαξη του PD, που γεννήθηκε ως κεντρική δύναμη της ιταλικής κεντροαριστεράς, δυστυχώς, έχει ήδη ολοκληρωθεί. Η εμπειρία Ρέντζι και οι εισαγμένες μεταλλάξεις δεν θα είναι μια παρένθεση. Έχουν ήδη αλλάξει σε μη αναστρέψιμο τρόπο την αντίληψη του PD και τη λειτουργία του στη συλλογική φαντασία".[9] Στη συνέχεια, κοινοβουλευτική ομάδα κάτω από το έμβλημα της Ιταλικής Αριστεράς διαμορφώθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ο πυρήνας του οποίου σχηματίστηκε από τη SEL.[10][11]
Τον Φεβρουάριο του 2016 πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική συνέλευση της SI στη Ρώμη, όπου ανακοινώθηκε ότι η SI, θα πρέπει να ιδρυθεί ως ένα ολοκληρωμένο κόμμα τον Δεκέμβριο.[12][13][14] Συνεπώς, η SI ιδρύθηκε ως μια υπο-ομάδα της μικτής Ομάδας στη Γερουσία: πέντε γερουσιαστές της SEL, δύο αντιφρονούντες από το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Φαμπρίζιο Μποσσίνο και Φρανσέσκο Καμπανέλλα) και ένας πρώην Δημοκράτης (Μίνιο) εντάχθηκαν,[15] ενώ δύο γερουσιαστές της SEL (συμπεριλαμβανομένης της Σαρδηνιακής εθνικίστριας Λουτσιάνο Ουράς)[16] αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.[17]
Πολλές λίστες που στηρίχθηκαν από την SI συμμετείχαν στις τοπικές εκλογές του 2016. Το κόμμα πήγε ιδιαίτερα καλά στη Σέστο Φιορεντίνο, μια μεσαίου μεγέθους πόλη στη μητροπολιτική περιοχή της Φλωρεντίας, όπου κέρδισε το 17,5% των ψήφων και ο υποψήφιος δήμαρχος εξελέγη στο run-off με 65.5%.[18][19]
Κόμμα | Κύρια ιδεολογία | Ηγέτης |
---|---|---|
Αριστερά Οικολογία Ελευθερία[20] (SEL) | Δημοκρατικός σοσιαλισμός | Νίκι Βέντολα |
Μέλλον προς την Αριστερά[21] (FaS) | Σοσιαλδημοκρατία | Στέφανο Φασίνα |
Πράσινοι του Νοτίου Τιρόλου[22] (Grüne) | Πολιτική οικολογία | Μπριτζίτ Φόππα, Τζιόρτζιο Ζανβέτορ |
Το Δίκτυο 2018[23] | Αντίθεση στη διαφθορά | Λεολούκα Ορλάντο |
Εργατικό Κόμμα[24] (PL) | Σοσιαλισμός | Τζιάν Πάολο Πάττα, Τσέζαρε Σάλβι |
Κόμμα του Νότου[25] (Pd) | Ρεζιοναλισμός | Νατάλ Κουκουρέζε |
Βενετική Αριστερά[26] (SV) | Κομμουνισμός | Πιετράντζελο Πετενό |
Σικελικό Σοσιαλιστικό Κόμμα[27] (PSS) | Δημοκρατικός σοσιαλισμός | Αντόνιο Ματάσο |
Μαζί με αυτές, συμμετέχουν και κάποιες οργανώσεις νεολαίας (συμπεριλαμβανομένης της ACT! Agire Costruire Trasformare[28] και TILT[29]), τοπικές ομάδες και ανεξάρτητους που έχουν ενταχθεί στη SI.
Οι τελευταίοι περιλαμβάνουν τους γερουσιαστές Φρανσέσκο Καμπανέλλα και Φαμπρίζιο Μποσσίνο, τον ευρωβουλευτή Σέρτζιο Κοφφεράτι, τον Φράνκο Μπαρθόλομυ (πρώην μέλος του ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του PSI και ηγέτης της "Sosialist Risorgimento"), τον Ρέμο Μποντί, την Λούκα Κασαρίνι, Λουσιάμα Καστελλίνα, τον Κλαούντιο Φάβα, τον Ρομπέρτο Μουσαχίνο, τον Αντρέα Ρανίερι, την Τζουλιάνα Σργκένα, τον Άλντο Τορτορέλλα, και τον Λανφράνκο Τουρσί (πιο πρόσφατα, ηγέτης του Συλλόγου για το Τριαντάφυλλο στην Γροθιά και μέλος του PSI).[30][31][32]
Η ιδεολογία της SI είναι ένα μείγμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και της αντι-λιτότητας.
Στο μανιφέστο του, ο ντ'Αττόρρε έγραψε ότι το νέο κόμμα θα πρέπει να "πάει πέρα από το διαχωρισμό μεταξύ των μεταρρυθμιστών και ριζοσπαστών" και αργότερα εξήγησε ότι η SI θα είναι Κεϋνσιανή και κατά του νεοφιλελευθερισμού. Ο οικονομικός σύμβουλος του συνασπισμόυ είναι ο Τζόσεφ Στίγκλιτζ, ένας γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος και νικητής του βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά, ο οποίος είχε ήδη ασχοληθεί με τον ελληνικό ΣΥΡΙΖΑ, το ισπανικό Podemos και το Βρετανικό Εργατικό Κόμμα.[33]
Ο Φασσίνα πρότεινε επίσης την "ελεγχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης".[34]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.