From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Εθνικό Μουσείο του Μπαχρέιν (αραβικά:متحف البحرين الوطني) είναι το μεγαλύτερο και παλαιότερο δημόσιο μουσείο στο Μπαχρέιν. Βρίσκεται στη Μανάμα, δίπλα στο Εθνικό Θέατρο του Μπαχρέιν. Άνοιξε στις 15 Δεκεμβρίου 1988 από τον Εμίρη του Μπαχρέιν Ισά μπιν Σαλμάν Αλ Χαλίφα και το μουσειακό συγκρότημα κόστους 30 εκατομμυρίων δολαρίων, που ανέρχεται σε 27.800 τετραγωνικά μέτρα, είναι το δημοφιλέστερο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας.[3][4] Πιστεύεται ότι είναι το πρώτο σύγχρονο μουσείο στην Αραβική Χερσόνησο.[5]
| متحف البحرين الوطني | |
 Εθνικό Μουσείο του Μπαχρέιν | |
| Ίδρυση | 1988 |
|---|---|
| Περιοχή | Μανάμα, Μπαχρέιν |
| Μέγεθος συλλογής | Τέχνεργα του Ντίλμουν |
| Διευθυντής | Καλίφα μπιν Αχμέντ Αλ Καλίφα[1] |
| Έφορος | Πιέρ Λομπάρντ, Ναντίνε Μποσκμάτι-Φατούχ[2] |
| Χώρος στάθμευσης | Δωρεάν εντός χώρου |
| Ιστότοπος | Ιστότοπος της κυβέρνησης |
Το 1957, η πρώτη έκθεση των αρχαιολογικών τέχνεργων στο Μπαχρέιν πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο Αρρένων Χιντάγια στο Μουχαράκ, σε συνεργασία με τη Δανική Αρχαιολογική Αποστολή, η οποία στάλθηκε στο Φρούριο του Μπαχρέιν. Η προσωρινή έκθεση διήρκεσε λίγες μέρες, αλλά έδειξε σημαντικό ενδιαφέρον για την αρχαιολογία από την κοινότητα των Μπαχρεϊνών. Το 1967, υπεγράφη μια πολιτιστική συμφωνία μεταξύ της UNESCO και της κυβέρνησης του Μπαχρέιν ήταν η αφορμή για να ανοίξει ο δρόμος για την κατασκευή ενός εθνικού μουσείου. Το εθνικό μουσείο άνοιξε για πρώτη φορά στον Κυβερνητικό Οίκο στη Μανάμα στις 4 Μαρτίου 1970, από τον αρχηγό του τότε κρατικού συμβουλίου, τον Χαλίφα ιμπν Σαλμάν Αλ Χαλίφα.[6]
Το μουσείο σχεδιάστηκε από τους Δανούς αρχιτέκτονες Κρον & Χάρτβιγκ Ράσμουσεν και άνοιξε επίσημα το Δεκέμβριο του 1988. Κατασκευάστηκε σε μία τεχνητή χερσόνησο με θέα στο γειτονικό νησί Μουχαράκ.[4] Το μουσείο αποτελείται από δύο κτίρια έκτασης 20.000 τετραγωνικών μέτρων. Το συγκρότημα περιλαμβάνει έξι μόνιμες εκθέσεις, μία εκπαιδευτική αίθουσα, κατάστημα δώρων και μία καφετέρια, επιπλέον των διοικητικών γραφείων, εργαστηρίων και αποθηκών για τη διατήρηση των έργων και χώρο στάθμευσης.[7] Το 2013, το μουσείο γιόρτασε την 25η επέτειό του με την ανακαίνιση της Αίθουσας των Τάφων της Ντίλμουν και φιλοξενώντας ένα διεθνές συνέδριο για την ανάπτυξη του μουσείου.[8]
Οι ώρες λειτουργίας του μουσείου είναι από τις 10 π.μ. έως τις 6 μ.μ., ενώ το συγκρότημα είναι κλειστό κάθε Τρίτη.[9] Το μουσείο προσφέρει επίσης τακτικές ημερήσιες εκδρομές με σκάφος στο Οχυρό Μπου Μαχέρ στο νησί Μουχαράκ, ένα μέρος του Μονοπατιού Μαργαριταριών του Μπαχρέιν.[3]
Το μουσείο διαθέτει μία συλλογή από αρχαιολογικά τέχνεργα του Μπαχρέιν, τα οποία αποκτήθηκαν σταδιακά από το 1988 και καλύπτουν περίπου 5.000 χρόνια ιστορίας του Μπαχρέιν. Στο συγκρότημα υπάρχουν τρεις αίθουσες αφιερωμένες στην αρχαιολογία και τον αρχαίο πολιτισμό της Ντίλμουν, ενώ δύο ακόμα άλλες αίθουσες αντιπροσωπεύουν τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής του πρόσφατου προ-βιομηχανικού παρελθόντος του Μπαχρέιν. Το 1993, άνοιξε ακόμη μία αίθουσα, η Αίθουσα Φυσικής Ιστορίας, εστιάζοντας στο φυσικό περιβάλλον του Μπαχρέιν. Αυτή η αίθουσα περιλαμβάνει δείγματα της χλωρίδας και της πανίδας του Μπαχρέιν.
Η έκθεση επικεντρώνεται στα τέχνεργα και την ιστορία του πολιτισμού της Ντίλμουν από το 5000 π.Χ. έως το 400 π.Χ., συμπεριλαμβανομένου του ευρέως διαδεδομένου εμπορικού δικτύου με τη Μεσοποταμία και την Κοιλάδα του Ινδού. Στην έκθεση παρουσιάζονται οι σφραγίδες της Ντίλμουν, τα τέχνεργα από το Ναό Μπαρμπάρ και το Ναό Σαρ και η αγγειοπλαστική της Ντίλμουν.[10] Ένα αξιοσημείωτο έκθεμα είναι η Πέτρα Ντουράντ, ένα μακρύ μαύρο γλυπτό από βασάλτη, η οποία χρονολογείται από την εποχή της Βαβυλωνίας. Ένα άλλο έκθεμα, είναι ένα πίνακας που απεικονίζει μία σκηνή από το Έπος του Γκιλγκαμές (στο οποίο γίνεται αναφορά στο Μπαχρέιν ως ο παράδεισος της Ντίλμουν).
Η έκθεση επικεντρώνεται στις ταφικές πρακτικές του πολιτισμού της Ντίλμουν και διαθέτει ένα πραγματικό νεκροταφείο, που μεταφέρθηκε από το Α'αλί και επανασυναρμολογήθηκε στο μουσείο.[8] Η αίθουσα έκλεισε για ανακαίνιση το 2013 και άνοιξε εκ νέου στο κοινό στις 26 Ιουνίου 2018. Ανακατασκευασμένη από το Γάλλο αρχιτέκτονα Ντιντιέ Μπλιν, η ανανεωμένη αίθουσα διαθέτει καινούργια πολυμέσα, καθώς και ευρήματα από τις πιο πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές. Το 2019, οι Ταφικοί Λόφοι Ντίλμουν του Μπαχρέιν αναγνωρίστηκαν ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[11]
Η αίθουσα καλύπτει την επηρεασμένη από την Ελληνιστική περίοδο ιστορία του Μπαχρέιν από τον 2ο αιώνα π.Χ. και ύστερα, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις με την αυτοκρατορία των Σελευκιδών και το Βασίλειο Χαρακηνής. Αυτή η έκθεση φιλοξενεί στιλβωμένα αγγεία και υαλικά, αλαβάστρινα δοχεία και κοσμήματα που χρονολογούνται από εκείνη την εποχή. Το ισλαμικό τμήμα της έκθεσης ακολουθεί την υιοθέτηση του Ισλάμ από τον Μπαχρέιν τον 7ο αιώνα μ.Χ. έως τον 18ο αιώνα. Διαθέτει αντικείμενα από το Τζαμί Χαμίς, το παλαιότερο τζαμί στο Μπαχρέιν, καθώς και Κουφίκ επιγραφές, ξύλινες δοκούς, κεραμικά και ποτήρια.[12]
Σπάνια αντίγραφα του Κορανίου χρονολογούνται από τον 13ο και 14ο αιώνα, σημειώσεις για την αστρονομία και ιστορικά έγγραφα και επιστολές της κυβερνώσας οικογένειας Αλ Χαλίφα εκθέτονται στην αίθουσα.[13]
Αυτή η έκθεση επικεντρώνεται στα έθιμα και τις παραδόσεις του Μπαχρέιν πριν από την ανακάλυψη του πετρελαίου το 1932 και τον μεταγενέστερο εκσυγχρονισμό του. Ασχολούνται με την καθημερινή ζωή, όπως η παιδική ηλικία, ο γάμος, η μόδα, οι τοπικές θρησκευτικές και ιατρικές πρακτικές και η δομή ενός παραδοσιακού σπιτιού του Μπαχρέιν.[14]
Αυτή η έκθεση περιλαμβάνει μία αναπαράσταση παραδοσιακού σουκ του Μπαχρέιν και παρουσιάζει παραδοσιακούς τεχνίτες. Περιλαμβάνει ακόμα ένα τμήμα για το κυνήγι μαργαριταριών, βασικό στοιχείο της οικονομίας της χώρας πριν από το πετρέλαιο.[15]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
