Δουκάτο της Νάπολης

Το Δουκάτο της (Νεάπολις) Νάπολης ήταν μια βυζαντινή επαρχία στη σημερινή Ιταλία που δημιουργήθηκε τον 5ο ή 7ο αιώνα έως και το 1137. Διοικητής ήταν στρατιωτικός με τον βαθμό του δούκα και πρωτεύουσα η Νάπολη.

Δουκάτο της Νάπολης
–1137
Χώρα	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πρωτεύουσα	Νάπολη
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Τον έβδομο αιώνα, το Δουκάτο περιλαμβάνει, εκτός από τη Νάπολη, τη μικρή έκταση των παράκτιων περιοχών (όπως το κοντινό Αμάλφι και Γκαέτα) όσα εδάφη οι Λομβαρδοί είχαν αποτύχει να κατακτήσουν. Επεκτεινόταν στην περιοχή της μητροπολιτικής πόλης της Νάπολης, συμπεριλαμβανομένων, ο Βεζούβιος, η χερσόνησος του Σορρέντο και το νησί του Κάπρι, την Φλεγραία περιοχή και τα νησιά Ίσκια και Προτσίντα, τα εδάφη του Πομιγκάνο ντ Άρκο, Καλβάνο, Σεντ Αντίμο, Γκιουγκλιάνο, την Νόλα, καθώς και περιοχές της σημερινής επαρχίας της Καζέρτα. Τον ένατο αιώνα το Δουκάτο περιλαμβάνει επίσης το Σαλέρνο^[1]. Το 866 το νησί Κάπρι δόθηκε στο Δουκάτο του Αμάλφι μετά από μια συνθήκη.

Η ημερομηνία γέννησης του Δουκάτου της Νάπολης είναι αβέβαιη. Αν είναι αλήθεια ότι στη Νάπολη υπήρχε Δούκας από το γοτθικό πόλεμο , αναφέρεται ο Κόνωνας, ο οποίος διορίστηκε από τον Βελισάριο, πιστεύεται ότι εκείνη την εποχή δεν είχε καμία πολιτική αρμοδιότητα αλλά μόνο στρατιωτική κι είχε τον τίτλο του δουξ Καμπανίας με έδρα την Νάπολη. Η δημιουργία του δουκάτου ήταν μια σταδιακή διαδικασία, η οποία οδήγησε σε μια αυξανόμενη σημασία του δούκα όπου το 638 τελικά έγινε η υψηλότερη πολιτική και στρατιωτική εξουσία στο δουκάτο.

Από το 638 και μετά, οι πολιτικές και στρατιωτικές εξουσίες συγκεντρώνονται σε έναν δούκα, που διορίζεται από τον αυτοκράτορα. Το 1137 ο τελευταίος δούκας της Νάπολης παρέδωσε το δουκάτο στους Νορμανδούς.

Δούκες της Νάπολης

• 536 περ. Κόνων, δουξ Καμπανίας
• 598-599 Μαυρίκιος, δουξ Καμπανίας
• 599-602 Γκουντελίσκους, δουξ Καμπανίας
• 603- 610 Γκοντουίνο
• 610-616 Ιωάννης της Κόνζα, σφετεριστής
• ... (616-625)
• 625-628 Ανατόλιος
• ... (628-661)
• 661–666 Βασίλειος
• 666–670 Θεοφύλακτος
• 670–673 Κοσμάς
• 673–677 Ανδρέας Α΄
• 677–684 Καισάριος Α΄
• 684–687 Στέφανος Α΄
• 687–696 Μπονέλος
• 696–706 Θεοδόσιος
• 706–711 Καισάριος Β΄
• 711–719 Ιωάννης Α΄
• 719–729 Θεόδωρος Α΄
• 729–739 Γεώργιος
• 739–755 Γρηγόριος Α΄
• 755–766 Στέφανος Β΄
• 767–794 Γρηγόριος Β΄
• 794 Στέφανος Β΄
• 794–801 Θεοφύλακτος Β΄
• 801–818 Άνθιμος
• 818–821 Θεόκτιστος
• 821 Θεόδωρος Β΄
• 821–832 Στέφανος Γ΄
• 832–834 Μπόνος
• 834 Λέων
• 834–840 Ανδρέας Β΄
• 840 Κοντάρδος

Δυναστεία Σεργίων

• 840–864/865 Σέργιος Α΄
• 864/865–870 Γρηγόριος Γ΄
• 870–877/878 Σέργιος Β΄
• 877/878–898 Αθανάσιος
• 898–915 Γρηγόριος Δ΄
• 915–919 Ιωάννης Β΄
• 919–928 Μαρίνος Α΄
• 928–968/969 Ιωάννης Γ΄
• 968/969–992/997 Μαρίνος Β΄
• 992–997/999 Σέργιος Γ΄
• 997/999–1002 Ιωάννης Δ΄
• 1002–1036 Σέργιος Δ΄
• 1036–1053 Ιωάννης Ε΄
• 1053–1074 Σέργιος Ε΄
• 1074–1107 Σέργιος ΣΤ΄
• 1107–1120/1123 Ιωάννης ΣΤ΄
• 1120/1123–1137 Σέργιος Ζ΄

τιμητικός τίτλος

• 1139 – 1144 Αλφόνσος της Κάπουα
• 1144 – 1154 Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας

Παραπομπές

1. «Sapere.it». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.

Πηγές

• Francesca Luzzati Laganà, Il ducato di Napoli, pp. 327–338 in Storia d'Italia diretta da G. Galasso, vol. III: Il mezzogiorno dai Bizantini a Federico II, UTET, 1983.
• Naples in the Dark Ages by D avid Taylor and Jeff Matthews.
• Ferdinand Chalandon, Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile, 2 vol. Paris: 1907.
• John Julius Norwich, The Normans in the South 1016–1130, Longmans: London, 1967.
• John Julius Norwich, The Kingdom in the Sun 1130–1194. Longman: London, 1970.
• Charles Oman. The Dark Ages 476–918, Rivingtons: London, 1914.
• Skinner, Patricia, Family Power in Southern Italy: The Duchy of Gaeta and its Neighbours, 850-1139, Cambridge: Cambridge University Press, 1995. ISBN 0-521-46479-X.